علت‌ها و انگیزه‌های متعددی برای این اهمال و سهل‌انگاری قابل ذکر است که مهم‌ترین آن‌ها نداشتن نگاه درست مسئولان و مدیران و عدم درک ضرورت ساخت آثار دینی و مذهبی در عرصه هنری برای مردم است. برخی از مسئولان نداشتن یا کمبود بودجه را علت عدم تولید آثار مذهبی و مناسبتی و بویژه فیلم‌ها و مجموعه‌هایی که ارتباط موضوعیِ تعیین‌کننده با شخصیت‌های والای دینی از جمله مولای متقیان(ع) دارند، ذکر می‌کنند.
اما علی‌رغم این صحبت، ما شاهد تولید فیلم‌ها و مجموعه‌هایی هستیم که نه‌تنها به لحاظ هنری داری امتیازات برجسته نیستند بلکه از منظر محتوایی هم قابل اعتنا نیستند. چگونه است که این‌گونه محصولات در رسانه ملی و سینما تولید می‌شود اما وقتی پای تولید محصولات منطبق با فرهنگ و دین جامعه به میان می‌آید، مسئولان دلایل توجیهی خاصی به کار می‌برند که چندان منطقی نیست.
به علاوه، حساسیت‌ها و سختی تولید آثار مذهبی و واکنش‌های مثبت و منفی فراوانی که نسبت به این‌گونه آثار از سوی قشرهای مختلف مردم شکل می‌گیرد، کار را برای هنرمندان در این عرصه اندکی مشکل کرده است.
از همین رو استفاده از پژوهش و تحقیق مناسب و نیز حضور هنرمندان حرفه‌ای و متعهد که باورهای دینی داشته باشند، در شکل‌دهی این مسئله می‌تواند سهم مهمی ایفا کند.
اما پیشتر از حضور هنرمندان در این حوزه، نقش مدیران برجسته‌تر است. ما ارگان‌ها و نهادهایی را در جامعه داریم که متصدی و راهبر امور فرهنگی و هنری کشور هستند. اما خود این‌ها هم در این زمینه فعال نیستند و گاه آثاری که در این ارتباط ساخته یا تولید کرده‌اند، به دلیل محتوا و مضمون پژوهش‌نیافته و کاستی‌های فراوان هنری نتوانسته‌اند با مردم ارتباط برقرار کنند. با همه این تفاصیل، این دلیل نمی‌شود که رسانه‌های بزرگ سینما و تلویزیون به خواست فرهنگی و اعتقادی جامعه بی‌اعتنا یا کم‌اعتنا باشند.
لذا بر مسئولین فرهنگی کشور فرض است که برای ارتقای فرهنگ جامعه و اشاعه مفاهیم ارزشی و دینی حرکت‌های مهمی در زمینه تولید فیلم و سریال انجام دهند. به هیچ عنوان پذیرفتی نیست که رسانه ملی بگوید ما به دلیل نداشتن بودجه امکان تولید کارهای مذهبی را نداریم. ما و بویژه نسل جوان ما به عنوان مخاطبان رسانه ملی و سینما انتظار داریم که در این رسانه‌ها آثاری به نمایش درآید که در استحکام و ارتقای ارزش‌های دینی جامعه سهم داشته باشد و حرکت بکند.
لذا پذیرفتی نیست و عذر بدتر از گناه است که مسئولان عنوان بکنند که به دلیل نداشتن بودجه نمی‌توانند کارهای خوب و جذابی ارائه بکنند. از همین روی لازم است که سردمداران فرهنگی کشور، حتی با هماهنگی و نشست‌های مختلف میان خود، زمینه تولید این‌گونه آثار را فراهم نمایند.
چرا هنرمندی مثل داوود میرباقری که سریال‌های شاخص دینی و مذهبی برای رسانه ملی تولید کرده، مجبور شده است برای تأمین معاش به شبکه خانگی روی بیاود؟ آیا این به دلیل بی‌توجهی مدیران رسانه ملی نیست؟ آیا توجه بیش از اندازه به فیلم‌های تجاری نازل در سینما و گرایش به سوداگری و سودآوری در سینما، دلیل دوری مسئولان سینمایی کشور از آثار فرهنگی و دینی و مذهبی نیست؟
همه این‌ها نشان‌دهنده آن است که کاستی‌های صورت‌گرفته در این زمینه، پیش از اینکه متوجه هنرمندان و مخاطبان باشد، ناظر به خود مسئولان است و این‌ها هستند که باید حامی و هدایتگر باشند و این معضل می‌تواند با همکاری مدیران و مسئولان و هنرمندان به نتیجه مثبت رهنمون بشود و زمینه ساخت آثار مذهبی را در کشور فراهم بکند.
هنوز هم یاد و خاطره معدود آثاری مثل «امام علی(ع)» در ذهنیت و وجدان بیدار جامعه شکوفاست. چرا نباید این روند ادامه یابد. این توجیهات و توضیحات مسئولان کشور عذر بدتر از گناه است.
نظر شما