قدس آنلاین - رقیه توسلی:  آدم های ۴۷ کروموزمی را دوست دارم. خدا خالق سندروم دان است. خدا را دوست دارم.

این همه ۴۶ کروموزمی، مگر با دنیا چه کرده اند جز جنگ و خشونت و قتل و غارت... که من یک کروموزم اضافه را دوست نداشته باشم.

**********

خانه ماهی که آکواریوم باشد و خانه پرنده ها که قفس، زود پرواز و چهچهه زدن فراموش می شود.

زمانه ایست که فروشنده ها، خرگوش و طوطی و گربه و میمون و سنجاب، می فروشند. تنهایی می فروشند. آدم ها را افسرده می کنند، حیوانات را افسرده می کنند.

زمانه ایست که زود آدم ها، آدم ها را به فراموشی می سپارند...

**********

همیشه برای خودروهایی که در خیابان های فرعی پارک می شوند، دلم می سوزد. احساس می کنم تبعید شده اند و هزار و یک قصه برای تعریف کردن دارند. فکر می کنم آنها از دسته خودروهای بی گناهی هستند که نه در ترافیک مقصرند، نه در آلودگی صوتی و تنفسی...

امان از این چهارپایان فلزی تنهایِ ترحم برانگیز...

************

آهای شماها که با خودروهایتان بی ملاحظه زیگزاگ می روید، پیرها از خیابان های پُر ویراژ می ترسند و کودکان، فقط معنای ماشین های اسباب بازی را می فهمند....