قدس آنلاین- گروه استان ها- مهناز خجسته نیا: غم و غصه اهالی شهرک مهرگان اگر متن مثنوی هفتاد من کاغذ هم می‌شد، حالا تمام شده بود.
اواخر سال ۹۱ که برای اولین بار به قصد تهیه گزارش به «مهرگان» اعزام شدیم، حتی برای پیدا کردن مسیر و نشانی آنجا مشکل داشتیم. آن موقع با خودمان فکر می‌کردیم، مگر می‌شود، پروژه‌ای که همه همت و توان دولت برای اجرای آن به کار گرفته شده، این قدر بی نام و نشان باشد و مورد بی مهری قرار بگیرد؟
البته خودمان را این گونه دلخوشی می‌دادیم که شاید چون هنوز زمانی از افتتاح آن نگذشته و تعداد ساکنان آن اندک است، کسی آنجا را ندیده و نام آن را نشنیده است.
آن موقع به ذهنمان هم نمی‌رسید که مهرگان با گذشت بیش از پنج سال از بهره برداری همچنان مورد بی مهری بماند.
آن موقع سکوت مطلقی بر «مهرگان» حاکم بود و خبر از ساکنان محله و سر و صدای بچه‌ها و دانش آموزان نبود. فقط خانه بود و خانه! تعداد اندکی هم که ساکن مهرگان بودند، در خانه‌ها پناه گرفته بودند تا شاید روزی بتوانند از خانه بیرون بیایند.
آن موقع خبری از اتوبوس و مغازه و رونق و آبادانی نبود. تا چشم کار می‌کرد، کارگر و بنا و مهندس مشغول ساخت و ساز بودند.
در خیابان‌های مهرگان جز چند خودروی پارک شده، هیچ خبری از وسایل نقلیه نبود.
اما روز گذشته که برای پیگیری مشکلات اهالی فاز دوم این شهرک به مهرگان اعزام شدیم، باور نمی‌کردیم که این همه از جمعیت کلانشهر مشهد سرازیر آنجا شده باشد.
حالا مهرگان برای خودش شهری شده که حرفی برای گفتن دارد. حرفی که ساکنان آن می‌گویند و ما می‌نویسیم، اما جای تأسف اینجاست که درد مهرگان فقط بی مهری مدیران دستگاه‌های مسئول است و بس!
جمعیت روبه افزایش مهرگان که حتی برای سکونت در فاز دوم نیز با استقبال روبه رو شده، سال‌هاست که فقط به سقف خانه دلخوش کرده‌اند. اینکه بالاخره از مصائب مستأجری راحت شده‌اند و می‌توانند شب را در خانه‌ای که سال‌هاست، آرزوی آن را داشته‌اند، سپری کنند، اما اینکه باید چه قیمتی را برای این آرامش بپردازند، نمی‌دانند؟

نبود بازار محله

وقتی به سراغ اهالی ساکن در فاز دوم مهرگان می‌رویم، مشکلاتی مطرح می‌شود که یادآور مصائب فاز اول این شهرک در سال ۹۱ است.
درست مثل گزارش‌های قدیمی از فاز اول که در سال‌های پشت سر گذاشته شده، بارها به آن پرداخته شده این بار نیز باید عنوان کرد که اینجا خبری از نانوایی، درمانگاه، فضای سبز، پارک بازی کودکان، مغازه و از همه مهم‌تر مسجد و مدرسه نیست و اینجا فقط تا چشم کار می‌کند خانه است و خانه!
تمام دار و ندار اهالی فاز دوم شهرک مهرگان از خدمات شهری خلاصه شده در هفت سطل زباله بزرگ به جای به کارگیری نیروی خدماتی رفت و روب معابر و اتوبوس‌های شهری که در کنار اهالی فاز اول مهرگان به ساکنین فاز دوم هم تعلق گرفته است.  
ایستگاه اتوبوس اولین ایستگاهی است که این فرصت را فراهم می‌کند تا پای درد دل اهالی فاز دوم مهرگان بنشینیم.
تعداد زیادی از اهالی در حالی منتظر اتوبوس ایستاده‌اند که نه خبری از سایه بان است و نه صندلی و یا بلوکه‌ای سیمانی که نقش صندلی را ایفا کند.
اما باز هم اهالی دلشان خوش است که اتوبوس تا اینجا هم می‌آید و از اتوبوس‌ها به جز برخورد نادرست رانندگان با مسافرانی که کارت کرایه آن‌ها شارژ ندارد، هیچ گلایه‌ای ندارند.   
یکی از اهالی با اشاره به پیگیری‌های انجام شده برای رفع مشکلات این شهرک می‌گوید: نتیجه همه پیگیری‌های انجام شده، تنها خلف وعده هایی است که  عرصه زندگی را بر اهالی اینجا تنگ کرده است.
او با بیان اینکه تاکنون هیچ اتفاق چشمگیر و خوشایندی در حوزه تحقق وعده‌ها صورت نگرفته است، می‌افزاید: ساخت چند واحد تجاری در حاشیه بلوار اصلی فاز دوم تنها اقدامی بوده که متأسفانه در حد سفت کاری و به صورت بلاتکلیف باقی مانده است.
یکی دیگر از اهالی هم ما را قسم می‌دهد تا بگوییم که سگ‌های ولگرد امان اهالی اینجا را بریده‌اند.
زن جوانی هم که چندین کودک قد و نیم قد همراه خود دارد از مسئولان خواهش می‌کند به داد تنها مدرسه این شهرک برسند.
او با بیان اینکه این مدرسه باید تمام دانش آموزان فاز اول و دوم شهرک و بخشی از دانش آموزان روستای قرقی را نیز تحت پوشش قرار دهد، می‌افزاید: این حجم دانش آموز باعث شده تا سر هر کلاس درس این مدرسه بیش از ۴۰ دانش آموز حضور داشته باشد.
به گفته وی در تنها مدرسه این شهرک فقط پایه اول تا پنجم تدریس می‌شود و برای تحصیل در بقیه پایه‌ها باید بچه‌ها به شهر فرستاده شوند.
وی با بیان اینکه تأمین هزینه سرویس مدارس برای برخی از خانواده‌ها سنگین است، اظهار می‌دارد: اغلب دختران در شهرک مهرگان ناچار به ترک تحصیل اجباری هستند.

یکی دیگر از اهالی هم که خودش را نماینده ساکنین فاز دوم مهرگان معرفی می‌کند، می‌گوید: به دلیل نداشتن نانوایی، بیشتر اهالی حتی از تأمین نان خود نیز ناتوان هستند.
او که نسبت به روند واگذاری خطوط تلفن ثابت نیز گلایه مند است، می‌افزاید: قرار بود، دهه فجر سال گذشته واگذاری خطوط تلفن آغاز شود، اما متأسفانه تا این لحظه هیچ اتفاقی نیفتاده است.
در راه برگشت از مهرگان نیز شاهد تخریب نماهایی از ساختمان‌های این شهرک هستیم که گواه ادعای اهالی مبنی بر کیفیت پایین ساخت و سازها به رغم گذشت کمتر از چهار سال از زمان بهره برداری آن‌هاست.