قدس آنلاین- گروه استانها: هر چند درخت در میان ایرانیان جایگاه مقدسی داشته و نمای باورها، آیین‌ها، مناسک و خرده فرهنگ‌های ایران بحساب می آمده است اما ورود جنبه های خرافی در تقدس و استشفا به آن این جایگاه را سخت مخدوش کرده است.

از گذشته های دور در جای جای ایران زمین درختان قدمگاه ها، زیارتگاه ها و اماکن مقدس بیشتر از نوع چنار، سرو، راغداغان، بلوط و ... است، همواره مورد احترام بوده و برخی از مردم برای آنها معجزه و کرامت قائل بوده و بر آنها دخیل می‌بستند و برخی درختان هم الزاما جنبه تقدس نداشته و به دلیل دیرسالی، کهنسالی مورد احترام قرار می‌گیرند که سروهای کهنسال ایلام جزو آن دسته هستند.

باورهایی که ریشه در اسطوره ها دارد

باور به شفابخشی برخی درختان و توسل به آنها هنوز در برخی از مناطق رواج دارد و مردمان آن دیار همه براین باورند که آن درخت ها همیشه شفابخش بوده اند از جمله آنکه در کوهدشت درخت هایی پیر وجود دارند که هنوز عده ی زیادی از مردم به قصد گرفتن مراد یا شفا به شاخه هایشان دخیل می بندند.

این درخت ها که از احترام زیادی بین مردم کوهدشت برخوردارند,شکل تقدس به خود گرفته و این باور دربین اهالی هنوز نمرده است که هرکس شاخه ای از این درخت ها را بشکند به نفرین سخت درخت دچارشده و بی شک به بلایی بی علاج گرفتار خواهد آمد.به این خاطر این درخت های مقدس از شکسته شدن و یا ضربه ی تیز تبر یا گاوآهن در امان مانده اند و برخی از آن ها براثرگذشت سال های عمر خشک و پوسیده شده اما هنوز جایگاه تقدس خود را از دست نداده اند.

باور بستن رشته ای نخ به درخت به امید برآورده شدن آرزوها  ریشه در تاریخ کهن ایران دارد و برخی  این باور را نشانگر پیوند ناگسستنی، تاریخی، روحانی، عاطفی و کارکردی درخت و انسان می دانند و معتقدند کسانی که برای برآورده شدن برخی از آرزوهایش به پای درخت کهنی می‌روند، با بستن رشته ای نخ یا پارچه بر روی شاخه‌های درخت، حاشیه روانی امنی را برای خود پدیدار کرده و به برآورده شدن آرزوهایش امیدوارتر می‌شوند.

این موضوع همچنین در برخی از امامزادگان کهگیلویه و بویر احمد جریان دارد. مدیرکل اوقاف و امور خیریه کهگیلویه و بویراحمد با بیان اینکه سند بقاع متبرکه استان برای شناساندن و معرفی امامزادگان با همکاری برخی دستگاه ها در حال تهیه و تدوین است، در خصوص پارچه بستن به درختان در کنار امامزادگان استان از سوی برخی ها جهت برآورده شدن حاجات و آرزوها اظهار کرد: اینگونه مسائل باعث تضعیف و سستی اعتقادات مردم و وهن در دین می شود که تاکنون با چند مورد در این زمینه برخورد و اقدام به تخریب آنها کرده‌ایم.

دخیل بستن به شاخه های درخت انار

یکی از روستاهای شهرستان ساری بنام آخورسر دارای یک درخت انار با قدمت بیش از یکصد سال است که  مردم برای برآورده شدن حاجاتشان به شاخه‌ها و تنه این درخت انار نخ و پارچه سبز می‌بندند و میوه آن را بطور تبرک استفاده می کنند.

یکی از ساکنین روستای آخورسر همچنین زیر نظر شرکت تعاونی انار صاحبی باغ انار در این محل احداث کرده در موردبستن پارچه به درخت انار می گوید: از زمان‌های دور این درخت برای اهالی این محل دارای قداست خاصی بود و هر کسی حاجتی داشته باشد برای برآورده شدن آن نخ سبزی را به شاخه درخت می‌بندد و پدرش که از هفتاد سال پیش ساکن این محل بود درخت انار با همین شکل شمایل دیده و از همان زمان قدیم  هم مردم بر روی شاخه های درخت دخیل می بستند.

حاجت خواهی از درخت شرک است

بستن نخ به شاخه های درختان و قفل زدن به نرده های اطراف اماکن مقدس و متبرکه و یا بستن نخهای رنگی برای برآورده شدن حاجات و نیازهای فردی تنها مختص به پیروان یک دین یا مذهب خاص نیست بلکه این گونه اقدامات در میان پیروان مذاهب و ادیان بسیاری در سراسر دنیا متداول است و به رغم هشدارهای رهبران دینی بسیاری از افراد هنوز هم براساس باورهای شخصی بدون توجه به دیدگاه رهبران دینی این امر را تکرار می‌کنند.

در بعضی از نقاط کشور ما هم، درخت هایی از قبیل درخت گز و انگور مشاهده می شود، که عدّه ای از عوام نخ هایی به آنها گره می زنند و اعتقاد به تقدّس یا شفا گرفتن یا روا شدن حاجت و بعضاً شفاعت توسّط آن درختان دارند

آیت الله مکارم شیرازی در سؤالی راجع به این گونه حرکات و عقیده به تقدّس این گونه درخت ها  و گره زدن نخ، یا بستن پارچه به این درخت ها  و گرفتن حاجت از آنها  می گویند: این اعتقادات قطعاً از خرافات است و حاجت خواستن از آنها نوعی شرک می باشد و بر همه لازم است نهی از منکر کنند و پاداش خود را از خداوند بخواهند.

دفتر آیت الله وحید خراسانی در این باره دخیل بستن را بدعت دانسته  و یادآور می شود: بهتر است به جای این کار نخ دل خود را به نخ دل حضرت دوست ببندند. انجام ندادن این کار بهتر است چرا که بدعت و خرافات محسوب می شود.