قدس آنلاین- این روزها گذراندن زندگی بدون گرفتن وام از بانک خیلی سخت است و بیشتر مردم، دست‌کم از یکی از بانک‌ها تسهیلات دریافت کرده‌اند و پرداخت قسط جزئی جدایی ناپذیر از سبد معیشتی خانواده‌ها شده است. اما در مسیر دریافت وام افراد همیشه پس از پشت سر گذاشتن هفت خوان رستم بانک‌ها، با یک سرعتگیر و مانع بزرگ روبه رو هستند و آن جور کردن «ضامن» است. ضامن، شخصی است که تعهد می‌کند اگر بدهکار، بدهی خود را پرداخت نکند، به جای او بدهی را پرداخت کند و کسی که ضامن شخص دیگری می‌شود، کار خیر و اخلاقی کرده است.

اما متأسفانه در جامعه اسلامی ما شرایط به سمتی کشیده شده است که مردم از انجام این کار خیر سر باز می‌زنند و حتی ضامن نزدیک‌ترین افراد خانواده‌شان نیز نمی‌شوند. به عبارتی آن‌قدر مارگزیده شده‌اند که از ریسمان سیاه و سفید می‌ترسند و در حالی که شرایط انجام این کار را دارند، اما به دلیل اینکه یا خود از این کار آسیب دیده‌اند و یا افرادی را در اطراف خود می‌بینند که زندگی‌شان بابت ضمانت وام دیگران به مرز نابودی و فلج شدن کشیده شده است، با بهانه‌های مختلف از پذیرفتن این کار طفره می‌روند.

حال با این وضعیت که مردم روز به روز به دریافت وام و تسهیلات نیاز بیشتری پیدا می‌کنند و قانونی که وجود ضامن را اجباری می‌داند و برای دریافت وام حتماً باید ضامن یا ضامن‌هایی ضمانت وام گیرنده را بکنند جز اینکه فرهنگ ضمانت کردن و البته رعایت تعهد اخلاقی وام گیرنده در برابر ضامن، در جامعه ما رشد و تکامل پیدا کند، چاره دیگری وجود ندارد؛ از این رو رعایت حرمت و حقوق ضامن و پرداخت به موقع اقساط وام به منظور عدم ایجاد درد سر برای ضامن در جامعه باید مورد توجه قرار بگیرد، زیرا برای کسی که به دیگری اعتماد، لطف و مرحمت کرده است نباید مشکل ایجاد کرد و نباید کاری کرد که روحیه بی‌اعتمادی در جامعه فراگیر شود و افراد از محبتی که به دیگران کرده‌اند پشیمان شوند.