به گزارش قدس آنلاین، حضرت علی علیه السلام در خطبه ۱۹۲ نهج البلاغه معروف به خطبه قاصعه گوشه هایی از مفاسد اخلاقی هم چون کبر و سرکشی و ظلم را برمی شمرد و سپس می فرماید: خداوند بندگانش را، با نماز و زکات و تلاش در روزه ‏داری، حفظ کرده است‏. آن گاه در مورد آثار اخلاقی نماز می فرماید:

«تَسْکیناً لاَِطْرافِهِم، تَخْشیعاً لاَِبْصارِهِم، تَذْلیلاً لِنُفُوسِهِمْ، تَخْفیضاً لِقُلُوبِهِم، اِزالَةً لِلْخَیْلاءِ عَنْهُم»[۱]؛«نماز به همه وجود انسان آرامش می بخشد، چشم ها را خاشع و خاضع می گرداند، نفس سرکش را رام، دل ها را نرم و تکبر و بزرگ منشی را محو می کند.»

پی نوشت :

[۱] - نهج البلاغه، ص ۲۹۴