قدس آنلاین- این روزها هر بار که نام فریدونکنار را می‌شنوم، ماجرای پرنده‌کشی‌های بی حساب و کتاب در این شهر جلو چشمم می‌آید و حالم مثل دیگر طبیعت دوستان این سرزمین حسابی بد می‌شود.

دوستانم در یک گروه تلگرامی، تصاویری از شکارچیانی را گذاشته‌اند که تا زانو در آب فرو رفته‌اند و هر کدام ۱۰ تا و شاید هم بیشتر پرنده در دست دارند با تفنگی بر گردن.

در تصویر دیگری، یک شکارچی که روی نی‌ها دراز کشیده، تعداد زیادی پرنده شکار شده را روی خود ریخته است و فاتحانه به دوربین نگاه می‌کند؛ تو گویی که دشمن خونی خود یا میهنش را کشته است.

این تصاویر پخش می‌شود، اما آب هم از آب تکان نمی‌خورد. انگار همه دستگاه‌ها در فریدونکنار در مقابل شکارچیان عاجز شده‌اند و این، هم عجیب است و هم دردناک.

بدنامی این اتفاق تنها برای شهر فریدونکنار نیست، بلکه بعد از گذشت اینهمه روز و حل نشدن مشکل، این پرسش پیش می‌آید که چرا دستگاه‌های مرتبط این مشکل را حل نمی‌کنند؟ آیا خبرهای این نسل کشی پرندگان مهاجر به بیرون از مرزها نمی‌رود؟ به صرف اینکه شکارچیان بگویند، شکار پرندگان به دلیل نیاز است و از گذشته‌های دور هم انجام می‌شده، آیا می‌تواند، مجوزی باشد برای این کشتار؟ اگر بپذیریم که نیاز، باعث این کشتار شده، باید بپذیریم که افرادی هم می‌توانند به علت نیاز مالی دست به قاچاق مواد مخدر بزنند و یا فردی می‌تواند به علت نیاز از دیوار مردم بالا برود.

براساس اخبار رسیده، دیروز قرار بود که بازار فروش پرندگان در فریدونکنار تخریب شود. مسئولان محیط زیست و نیروی انتظامی هم رفته بودند، اما تخریب انجام نشد و صیادان و فروشندگان درخواست کرده‌اند، اول در جایی دیگر مکانی به آن‌ها داده شود! آدم شاخ در می‌آورد! اصلاً نیاز به تخریب بازار نیست؛ اگر شکار ممنوع و متوقف شود، بازاری هم شکل نخواهد گرفت. نکته تعجب برانگیزتر این است که شکارچیان و صیادان و فروشندگان آن قدر کشته‌اند و فروخته‌اند و کسی با آن‌ها برخوردی نداشته که حالا خود را صاحب حق و حقوق می‌دانند و از مسئولان خواسته‌اند تا بازاری در جایی دیگری در اختیار آن‌ها قرار دهند!

به نظر می‌رسد برای شکارچیانی که پرنده‌های بینوای مهاجر را به شیوه‌های مختلف شکار می‌کنند، هیچ چیز مهم‌تر از کسب پول از راه مرگ این پرنده‌های زیبا نیست! اصلاً برای آن‌ها مهم نیست که حذف یک گونه جانوری ممکن است چه تبعاتی برای یک اکوسیستم و برای زندگی ما انسان‌ها در پی داشته باشد، اما آن‌هایی که در این حوزه مسئولیتی دارند که می‌دانند. پس باید با تمام قوا در مقابل این زیاده خواهی شکارچیان و صیادان ایستاد و جلوی این فاجعه زیست محیطی ملی را گرفت.