قدس آنلاین- در سالی که گذشت و در فاصله میان دو جشنواره، سراسر ایران میزبان اکران‌های مردمی‌ بودند و در تمام ۳۱ استان کشور آثار جشنواره مردمی ‌فیلم عمار به نمایش درآمد.

در بین استان‌های مختلفی که در این زمینه فعالیت داشتند، استان فارس با ۷۹۶ اکران، بیشترین نقش را داشته است و پس از آن استان‌های خوزستان با ۵۴۲، خراسان رضوی با ۴۰۴، تهران با ۳۷۷ و همدان با ۲۸۰ اکران بیشتر از دیگر استان‌ها تلاش کردند، به‌عبارت دیگر در این زمینه شهرستان‌ها توانسته‌اند گوی سبقت را از پایتخت‌نشینان بربایند. هشتمین دوره جشنواره مردمی ‌فیلم عمار با عنوان «پاسداشت کار و کارگر ایرانی» و یادبود ۱۴ هزار شهید کارگر انقلاب اسلامی برگزار می‌شود و قصد دارد از تلاش رزمندگان صف اول جهاد اقتصادی و تولید در کشور تقدیر کند.

رسول منفرد، دبیر اجرایی این جشنواره با بیان این‌که جشنواره عمار یک نهاد جوششی است، نه فرمایشی، می‌گوید: نهادهای موجود در کشور یا به‌واسطه یک حکم ازسوی یک‌نفر تأسیس شده‌اند، یا این‌که براساس یک حرکت جوششی و جنبشی شکل می‌گیرند. عمار مجموعه یا نهادی است که جوشید و شکل گرفت. به‌گفته وی یک توانایی فیلم‌سازی در مسأله‌های موردنیاز مردم در ایران وجود داشت، ولی با جشنواره عمار تبلور یافت. وی می‌افزاید: همین‌طور ظرفیت‌های مختلف دیگری ازجمله مساجد وجود داشت و انگیزه حرکت خودجوش فرهنگی نیز در آن دیده می‌شد، ولی زمانی این پناسیل‌ها به‌هم رسیدند و جرقه فتنه ۸۸ باعث شد در قالب جشنواره عمار این ظرفیت‌ها به‌هم برسند.

مسأله محوری مهم است

وی در ادامه می‌گوید: ما باید به این فکر کنیم که عمار به چه‌دلیلی شکل گرفت و هدف آن چیست؟ به‌نظر بنده نکات مختلفی را می‌توان در این رابطه گفت که موضوع اول مسأله‌سازی است؛ مانند جریان فتنه ۸۸ که بسیاری از مردم را با ابهاماتی روبه‌رو ساخت و این جشنواره این مسأله را روشن‌سازی کرد. شعار امسال جشنواره، کار و کارگر ایرانی است که جزو دغدغه‌های اصلی مردم و جامعه است که عمار آن را به‌صورت تخصصی به تصویر کشیده است. یکی از ویژگی‌های مسأله‌محوری این است که باعث خلاقیت نیز می‌شود. همین موضوع یکی از رموز موفقیت جشنواره هم به حساب می‌آید. خلاقیت بدین معناست که زمانی از امکانات نهادهای رسمی‌ منع می‌شوید و مجبورید این مسأله را به هر صورتی حل کنید که عمار این خلأ را هم به‌خوبی پر می‌کند. اگر دوره اول جشنواره مردمی ‌فیلم عمار به‌خاطر روشنگری شکل گرفت، اما در دوره‌های بعدی برای تأمین اقتصاد سینمای ایران به‌کار خود ادامه داد. به‌نظرم یکی از ویژگی‌های موفق دیگر جشنواره عمار، اتکا به مردم بود که البته این خود یکی از نتایج همان مسأله‌محوری به حساب می‌آید و می‌توان با صراحت گفت این رویداد چاره‌‌ای جز پرداختن به مسائل و نیازهای مردم ندارد، به این دلیل که وقتی از دغدغه‌های مردم فاصله بگیرد، آن‌ها میلی به پرداختن به فیلم‌های عمار نخواهند داشت و این مسأله باعث فروپاشی این جشنواره می‌گردد. اولویت بر مسأله‌محوری است. مسئله است که فرم و محتوا را تعیین می‌کند. اگر در ایران امروز هویت دچار چالش شده، باید درباره قهرمان‌های این سرزمین آثار خوبی را تولید کرد و هدف ما رفع مسأله است. قاعدتاً اگر فیلمی ‌در این زمینه کار شده باشد می‌تواند یک رقابت کیفی و محتوایی هم داشته باشد و سعی جشنواره عمار همیشه بر این اصل بوده که مخاطب بیشتری را از محیط‌های جغرافیایی مختلف جذب این حرکت فرهنگی کند.

منفرد البته در این زمینه به ضعف‌های جشنواره هم اشاره می‌کند و می‌گوید: البته این را هم باید گفت که یکی از نقاط ضعف عمار این است که در طی این چند دوره نتوانسته قابلیت‌های خوبی را در جامعه شناسایی کند که گاه این مسأله باعث ازهم‌گسیختگی رویدادها می‌شود و مسأله دیگر هم نحوه ارائه گزارش‌هاست که عمار در بعضی موارد دچار سستی شده و این مسأله انشاءالله درست می‌شود.

پیروزی بر امپراتوری رسانه‌ای

وی بر اهمیت تأثیرگذاری جشنواره عمار بر ایجاد یک شبکه تولید و توزیع محصولات فرهنگی تأکید کرده و می‌افزاید: البته هنوز تا تحقق عدالت فرهنگی و رسانه‌ای راه بسیار زیادی در پیش است. متأسفانه باید این را هم بگویم که شکاف طبقاتی در حوزه رسانه و فرهنگی تشدید هم شده است، به‌دلیل این‌که امپراتوری رسانه‌ای پول خود را از ثروتمندان و شبکه مافیا می‌گیرد که سهم و توده مردم را اشغال کند. البته رسیدن به عدالت رسانه‌ای نیاز به زمان دارد و نبایست عجله کرد، در عین‌حال هم‌افزایی هم دارد و برخی از رسانه‌ها و نهادها ناعادلانه با این موضوع برخورد می‌کنند. البته نهایتاً آینده این کشور را حرکت‌های خودجوش مردم و جوانان آتش به اختیار رقم خواهد زد و این امپراتوری رسانه در مقابل احساس مسئولیت همگانی مردم راه به جایی نخواهد برد و به‌زودی هم انشاءالله درهم خواهد شکست.

یکی از گلایه‌های همیشگی دست‌اندرکاران این جشنواره، حمایت نشدن ازسوی متولیان فرهنگی بوده است. منفرد در این‌خصوص می‌گوید: حرف ما این نیست که حمایت کنند، بلکه درراستای جشنواره به مأموریت‌های خود عمل کنند و امکان این را داشته باشند که از ظرفیت بسیاری فیلم‌های اکران‌شده در جشنواره عمار استفاده کنند و دلیل این‌که چرا حمایت نمی‌کنند، قدرت رسانه‌ای روشنفکری است که مانع این موضوع می‌شود.