قدس آنلاین- «اسلام لیبرال» یکی از نگرانی‌های همیشگی امام راحل بود. معمار کبیر انقلاب اسلامی در اواخر حیات پربرکت خود در پیامی به روحانیون که به «منشور روحانیت» معروف شد، نسبت به چهار خطری که انقلاب را تهدید می‌کند، هشدار داد. یکی از این خطرها بازگشت لیبرال‌ها بود. لیبرال‌ها در آن دوران با تابلو و بصورت روشن تفکرات خود را بیان و تبلیغ می‌کردند. اما با برخوردهای انقلابی امام امت و تنگ شدن عرصه بر آن‌ها به تدریج حرکت‌های آشکار آن‌ها تبدیل به حرکت‌های زیرپوستی و پنهان شد.

زاویه انقلاب با جریان لیبرال همواره روشن بوده اما متأسفانه در سال‌های پس از انقلاب به تدریج جریانی از اسلام لیبرالی شکل گرفت که در واقع، لیبرالیسم اسلامی بود که با تأسف فراوان باید گفت در سطوحی از مسئولان به ظاهر انقلابی کشور نیز رسوخ یافته بود.

این جریان به طور مشخص در سال‌های پس از جنگ تحمیلی و به بهانه سازندگی و نیاز به تکنوکراسی، جایگاه و پایگاه خود را در سطوح بالای سیاسی و اجرایی نظام محکم کرد و با پوشیدن لباس «فن‌سالاری» و به بهانه نیاز شدید کشور به آبادی و آبادانی پس از جنگ، پایه‌های لیبراسیم سیاسی، اقتصادی و سرانجام لیبرالیسم اسلامی را مستحکم کرد.

نفوذ این جریان خطرناک که رهبر معظم انقلاب بارها در دهه ۷۰ و در جریان گرایش اقتصاد کشور به سمت اقتصاد سرمایه‌داری، نسبت به آن هشدار داده‌اند و از سویی درهم‌پیچیدگی نظام سرمایه‌داری با مکتب لیبرالیسم نشان می‌دهد که این خطر همواره یک تهدید جدی برای انقلاب اسلامی بوده است.

اکنون و در شرایطی که چشم جهان به راه و روش و کنش و واکنش‌های تنها نظام شیعی در دنیا خیره شده است و همگان در حال مشاهده ظلم‌ستیزی و عدالت‌طلبی و حمایت از مظلومان از سوی ایران اسلامی هستند، حرکت خزنده لیبرالیسم اسلامی به بالاترین ارکان نظام و سخن گفتن از نقد معصوم(ع) با هدف جلب نظر لیبرال‌های داخلی و خارجی، جای تأمل جدی دارد.

دنیا، ایران اسلامی را با دو مفهوم «ولایت علوی» و «انتظار مهدوی» می‌شناسد و جای هزاران دریغ و درد است که در بالاترین سطوح چنین حاکمیتی، شاهد «تردید» یا دست‌کم «تردیدنمایی» در اندیشه‌های برحق شیعی باشیم. اندیشه‌هایی که صراحت آیات قرآن کریم و احادیث متواتر اهل‌بیت(ع) بر صحت آن گواهی می‌دهد و اندیشمندان بزرگ ما درباره آن کتاب‌ها نوشته‌اند و قلمفرسایی‌ها کرده‌اند.

و باز جای دریغ و درد است که مطامع زودگذر سیاسی، دستاویزی شود برای به حراج گذاشتن اعتقاداتی که تلاش برای جاری ساختنش در ارکان نظام اسلامیِ تنها کشور شیعی دنیا، بهترین زمینه و پشتوانه برای استقرار حکومت عدل مهدوی در کره خاکی است.