قدس: کشور ما به دلیل وجود اقلیم خشک و بیابانی همچنین افزایش جمعیت در دهه‌های اخیر با مشکل کمبود آب‌دست به گریبان است ازاین‌رو اکثر استان‌های جنوبی و مرکزی با این معضل مواجه هستند.
در این میان خشک‌سالی و بحران آب در هرمزگان باوجود قرارگیری در کرانه‌های خلیج‌فارس و دریای عمان بیش از سایر نقاط کشور خودنمایی می‌کند.
جغرافیای سرزمینی نشان می‌دهد که مقدار آب موجود و در دسترس ساکنان هر منطقه‌ای به وجود رودخانه‌ها و دریاچه‌های آن مناطق بستگی دارد ازاین‌رو خشک‌سالی‌های دو دهه اخیر و برداشت بی‌رویه آب از سفره‌های زیرزمینی سبب شده تا دولت‌مردان برای رفع مشکل کمبود آب تمام همت و تلاش خود را بکار بگیرند.
چاه‌ها، قنات‌ها و برکه‌ها از مهمترین منابع تأمین‌کننده سنتی آب مصرفی مردم هرمزگان به شمار می‌روند که با پیشرفت دانش و فناوری‌های نوین احداث سدهای روباز در راستای تأمین آب شرب موردنیاز جوامع بشری موردتوجه اکثر مسئولان قرار گرفت و روزبه‌روز بر تعداد آنها افزوده شد.
درگذر زمان باوجود سدهای روباز نه‌تنها مشکل کمبود آب رفع نشد بلکه روزبه‌روز بحران کم‌آبی مناطق مختلف شهرها را تهدید می‌کند چراکه دولت‌ها برنامه جامع و مدونی برای این امر حیاتی که زندگی جوامع بشری ندارند.
طبق نظر کارشناسان منابع طبیعی کاهش ۷۰ درصدی نزولات جوی و برداشت بی‌رویه از منابع آبی و خشک‌سالی سال‌های اخیر از علل خشک شدن بیش از ۵۰ دشت و ۱۰۰ حلقه چاه در هرمزگان است لذا برخورداری استان هرمزگان از کیلومترها مرز دریایی مزید بر علت شد تا مسئولان هرمزگانی و حتی مسئولان سایر استان‌ها توجه خود را معطوف به این نعمت خدادادی و عزم خود را برای احداث آب‌شیرین‌کن در سواحل دریای خلیج‌فارس جزم کنند.
دغدغه شوری آب
ازآنجایی‌که خشک‌سالی دهه‌های اخیر اهالی اکثر مناطق ایران را با بحران بی‌آبی مواجه کرده استفاده از آبشیرینکنها یکی از راهکارهای حل این مسئله است اما اگر توسعه آنها بدون توجه به ملاحظات زیست‌محیطی صورت گیرد نتایج ناخوشایندی را برای ساحل‌نشینان و از همه مهم‌تر برای آبزیان به وجود می‌آورد.
با حضور مشاور وزیر نیرو و استاندار هرمزگان در ۲۱ تیرماه ۱۳۹۱ کلنگ احداث بزرگ‌ترین آب‌شیرین‌کن جنوب کشور در بندرعباس زده شد که طبق گفته‌های مدیرعامل اسبق آبفای هرمزگان در این سال ۱۰ طرح آب‌شیرین‌کن در شهرهای بندرلنگه، فین، هرمز، درگهان، هنگام، لارک، سوزا و جزایر با استفاده از سرمایه‌گذاری بخش خصوصی در حال بهره‌برداری بود.
آب‌شیرین‌کن‌های استان هرمزگان در نزدیکی سواحل دریا، محل‌های کم‌عمق که محل اصلی رشد و تکثیر موجودت دریایی و به‌ویژه ماهیان کرانه‌ای و کفزیان است، احداث می‌شوند.
پساب‌های شور خروجی از دستگاه‌های آب‌شیرین‌کن در حالی دوباره وارد آب دریا می‌شوند که تلخاب های خروجی آبشیرینکنها بسیار گرم و شورتر از آب‌های معمولی دریاست و به‌مرورزمان زندگی انسان‌ها و موجودات دریایی خلیج‌فارس را به مخاطره می‌اندازند.
اقدام غیرعلمی
احسان کامرانی، استاد تمام دانشگاه هرمزگان با تأکید بر اینکه تأمین آب شرب موردنیاز مردم با استفاده از احداث آبشیرینکنها در استان غیرعلمی، ناکارآمد و ضرر آن بیشتر از نفع آن برای مردم استان است، اظهار می کند: غذای مردم استان و بندر عباس ماهیان کرانه ای و کفزیان است لذا ادامه این روند غیر علمی و غیر منصفانه باعث نابودی و انقراض آنها می شود.
ورود آب با شوری و دمای بالا به ساحل و مرگ ومیر آبزیان از مهمترین معایب احداث آب شیرین کن هاست
وی با اشاره به معایب و خطرات ناشی از احداث آب شیرین کن ها در هرمزگان بیان کرد: ورود آب با شوری و دمای بالا به ساحل و مرگ ومیر آبزیان بخصوص آبزیان کرانه ای که غذای اصلی مرم استان را تشکیل می دهد از مهمترین معایب احداث آب شیرین کن هاست و درصورت ادامه این روند خلیج فارس به دریاچه ای از نمک تبدیل می شود.
وی در پاسخ به این سوال که آیا استفاده از سدهای رو باز نسبت به چاه ها و قنات در گذشته کاری صحیح است؟ گفت: احداث سد نیز مشکلات زیست محیطی مخصوص به خود دارد اما اثرات مخرب آن از توسعه بی رویه و بدون استاندارهای جدید و علمی با صرفه تر است.
محیط زیست در اولویت
نماینده مردم هرمزگان در شورای اسلامی در این رابطه می گوید: مسیر توسعه استان هرمزگان با محوریت آب و برق شکل گرفته و رویکرد مطلوبی در وزارت نیرو برای ساخت آبشیرینکنها در کشور شکل گرفته است که در استان هرمزگان نیز شاهد آن هستیم.
حسین هاشمی تختی اظهار می کند: در حوزه توسعه آبشیرینکنها، توجه لازم به محیط زیست ضروری است لذا اگر بناست تا کل آب مورد نیاز مردم ساکن در جنوب ایران از آب شیرین‌کن‌ها تأمین شود، باید مخاطرات زیست‌محیطی آن را بخصوص در خلیج فارس در نظر گرفت و برای آن چاره‌جویی کرد.
نظر شما