بدون تردید یکی از معیارهای اصلی ارزیابی فعالیت مدیران شهری، خیابان‌های زیبا، تمیز و متناسب با نیازها و حجم ترافیک و تردد شهروندان است؛ در این بین کیفیت آسفالت معابر، همچون ویترین عملکرد مدیریت شهری، نقش ایفا می‌کند.

این در حالی است که شهروندان مشهدی از گذشته تاکنون و بویژه طی چند سال اخیر از نابسامانی خیابان‌های شهر، خرابی آسفالت معابر و افزایش روز افزون دست‌انداز و چاله‌ها در مسیر تردد خود، گلایه‌مند بوده و بسیاری نیز به این دلیل دچار آسیب و خسارت‌های مالی و گاه حتی جانی شده‌اند.

چاله‌ها و دست اندازهایی که برخی از آن‌ها عمری چند ده ساله دارند و برخی حتی برای زائرانی که هر از چند گاهی به مشهدالرضا(ع) سفر می‌کنند، آشنا هستند و همان طور که پیش از این نیز نوشتم، خیلی از دست انداز و چاله‌های معابر مشهد در زمره آثار تاریخی این کلانشهر قرار داد.

مدیران شهری اما کمبود اعتبارات عمرانی نسبت به وسعت و جمعیت ثابت و سیال (زائران و مسافران) و نیز ضرورت اجرای بسیاری دیگر از پروژه‌های اولویت‌دار را از جمله دلایل کم کاری در حوزه ترمیم و نگهداری و توسعه آسفالت معابر و خیابان‌ها عنوان می‌کنند.

حفاری و کنده کاری‌های مستمر و بی‌وقفه آسفالت کوچه‌ها و خیابان‌های شهر هم یکی از عوامل اصلی تأثیرگذار در افزایش زخم‌های معابر مشهد بوده است که صد البته در بیشتر موارد با دلایل منطقی و موجه، توسط شرکت‌های خدماتی (آب، برق، گاز و مخابرات) انجام می‌شود.

اما آنچه حائز اهمیت است، اینکه ضوابط و مقررات و قوانین روشنی در این زمینه وجود دارد و چنانچه شرکت‌های خدماتی و شهرداری مشهد پایبند به این ضوابط باشند، شاهد کمترین آسیب‌ها و تبعات ناشی از حفاری‌ها در سطح آسفالت معابر شهر خواهیم بود.

علاوه بر این بر اساس همین ضوابط تقریباً تمامی و حتی در اکثر قریب به اتفاق موارد، چند برابر هزینه‌های کنده کاری، خرابی و ترمیم دوباره آسفالت، از شهروندان گرفته می‌شود؛ قبل از آنکه عملیات تخریب آسفالت آغاز شود. اما آنچه پس از حفاری اتفاق می‌افتد، به جا ماندن چاله‌ای پر از خاک در دل خیابان است که هر لحظه آبستن حوادث مختلفی همچون سقوط مردم و یا وسیله نقلیه شهروندان درون آن است، ضمن آنکه تا روزها  و حتی هفته‌ها پس از آن، چهره‌ای زشت و نازیبا در محل به وجود می‌آید تا سرانجام گروهی برای پرکردن چاله از راه برسند و هر چند پس از اتمام کارشان، خطر سقوط در چاله نیز از بین می‌رود، اما لکه آسفال ترمیم شده ناهماهنگ با سطح آسفالت اطراف باقی می‌ماند و دست‌اندازی به دست اندازهای شهر افزوده می‌شود.

در صورتی که اگر کار ترمیم خرابی و آسفالت معابر شهر را به افرادی متخصص و دلسوز سپرده و نظارت دقیق و به دور از تسامح و تساهل بر عملکرد آن‌ها انجام شود، با توجه به هزینه‌ای که شهروندان خدمات گیرنده می‌پردازند، می‌بایست کیفیت آسفالت ترمیمی بسیار بهتر از سایر نقاط باشد، چرا که در حال حاضر شهرداری مشهد و شرکت آبفا به ازای هر متر کنده‌کاری معابر برای ارائه خدمات آب و فاضلاب، در مجموع بیش از 57 هزار تومان پول می‌گیرند. اینکه این مبالغ چگونه و براساس چه معیاری محاسبه و دریافت می‌شود را نمی‌دانیم؛ شهروندان هم عموماً سؤالی نمی‌کنند چون دستشان زیر تیغ است و تا وجه درخواستی را پرداخت نکنند، مجوز کنده کاری صادر نمی‌شود و از امتیاز آب و فاضلاب یا برق و گاز محروم می‌مانند، اما در مقابل پرداخت چنین مبلغ غیرمنصفانه‌ای، انتظار دارند، مقابل منزل مسکونی و ملک آن‌ها به بهترین شکل ممکن و در کوتاهترین زمان، آسفالت شود و چهره نازیبایی به خود نگیرد.

سایر شهروندان هم که انتظار می‌رود عوارض متعدد و تحت عناوین مختلف را بموقع بپردازند، قطعاً این حق را دارند که شهرداری را به خاطر مدیریت ضعیفش در این حوزه مؤاخذه کنند.