گروه اقتصادی قدس آنلاین_رسول بخشی دستجردی:  ۹۷ درصد از این حجم نقدینگی در سیستم بانکی و حدود سه درصد آن به صورت پول نقد و مسکوکات در اختیار مردم است، از ۹۷ درصد سپرده‌های بانکی نیز حدود ۷ درصد در حساب‌های جاری و بقیه که ۹۰ درصد کل نقدینگی موجود در اقتصاد محسوب می‌شود در حساب‌های مدت‌دار است که بانک‌ها به آن ۲۰ درصد سود می‌دهند.
شبکه بانکی کشور با دادن ۲۰ درصد سود تضمینی از طریق خلق پول اعتباری، روزانه ۱۶۰۰ میلیارد تومان به کل نقدینگی کشور اضافه می‌کند. برای اینکه این حجم از نقدینگی موجب تورم و گرانی نشود باید پا به پای نقدینگی و به همین میزان، هر روز مبادله واقعی و تولید در اقتصاد اتفاق بیفتد، اما مطابق آمارهای رسمی در طول ۴۱ سال گذشته و در فاصله سال‌های ۱۳۵۲ تا ۱۳۹۷ تولید در کشور فقط ۲/۲ برابر شده و نقدینگی در همین فاصله زمانی از ۵۱ میلیارد و ۸۰۰ میلیون تومان به ۱۶۰۰ هزار میلیارد تومان رسیده یعنی ۳۰ هزار و ۸۸۸ برابر شده است.  
با توجه به رشد متوسط ۳۶۰ درصدی نقدینگی، تولید نیز باید همین میزان رشد را نشان می‌داد ولی به طور متوسط تنها ۲ درصد رشد کرده است. حال این عدم تناسب بین رشد تولید و نقدینگی باید باعث افزایش سطح عمومی قیمت‌ها بشود که این اتفاق به دلیل سیاست‌های کنترلی دولت روی تورم، هر سال تنها حدود ۱۰ درصد خودش را نشان داده است. گرانی هایی که در ماه‌های اخیر مشاهده کردیم ناشی از رها شدن کمی از این فشار تورمی معادل ۵۰ درصد بود و باید گفت کشور هنوز به صورت بالقوه دارای ذخیره و انباشت تورمی ۳۰۰ درصدی پشت سد سیاست‌های دولت است که هر لحظه ممکن است رها شود.
حال دولت بر سر یک چند راهی مانده است؛ اگر نرخ سود بانکی را پایین بیاورد قسمت زیادی از نقدینگی کشور از بانک‌ها خارج و به سوی بازارهای موازی ارز، خودرو، سکه و مسکن خواهد رفت و تنور گرانی داغ‌تر می‌شود، اگر نرخ سود را بالا ببرد تا تورم ناشی از نقدینگی را به اسم کنترل تورم، نگه دارد، اولاً هر روز توسط سیستم بانکی بیش از ۱۶۰۰ میلیارد تومان به نقدینگی کشور افزوده و سیل نقدینگی را در زمان رها شدن، خانمان براندازتر خواهد کرد؛ دوم، چون بازدهی تولید ۱۰ درصد است و بانک ۲۰ درصد سود تضمین شده را تقبل می‌کند، سرمایه‌ها در بانک‌ها سپرده گذاری شده و به این شکل بیکاری را در کشور گسترش خواهد داد؛ سوم، چون پرداخت ۲۰ درصد سود بانکی از دل اقتصاد برنیامده و ناشی از خلق پول است، سبب ورشکستگی بانک‌ها خواهد شد.  چه باید کرد؟ قطعاً یکی از راهکارهای کنترل نقدینگی جذب منابع در بانک‌هاست که در کوتاه‌مدت به ‌شکل مُسکن عمل می‌کند، اما دولت در فاصله‌ای که سپرده‌های مردم را جمع‌آوری کرده، باید زیرساخت و بستری فراهم کند تا رشد اقتصادی مثبت در اقتصاد کشور ایجاد شود. برای این کار ابتدا باید نرخ سود بانکی را بتدریج پایین بیاورد و همزمان برای اینکه پول خارج شده از سیستم بانکی به سمت فعالیت‌های سفته بازانه نرود، دریافت مالیات بر عایدی را در دستور کار قراردهد.  
 اخذ مالیات به طور کلی دو هدف مشخص دارد که هدف اول کسب درآمد و هدف دوم تنظیم و تعادل اقتصادی است. در اینجا صرفاً هدف کسب درآمد نیست بلکه چوبی است بالای سر افراد تا جذابیت بازارهای موازی را برای دلالان و سودجویان از بین ببرد و نقدینگی را به مرور به مسیر اصلی خودش یعنی تولید بازگرداند. در چنین فضایی که انگیزه‌های دلال بازی کاهش یافته است فضای کسب‌وکار بهبود و بازار رونق خواهد گرفت.  

انتهای پیام/