به گزارش گروه فرهنگی قدس‌آنلاین، فیلم سینمایی «پاستاریونی» تازه‌ترین ساخته «سهیل موفق» است که در سومین هفته اکران خود قرار دارد و با وجود اکران فیلم‌های جدید در رده سوم جدول فروش هفتگی فیلم قرار گرفته است.
«پاستاریونی» دومین ساخته سهیل موفق پس از فیلم سینمایی «شکلاتی» است؛ وی معتقد است این فیلم بر مؤلفه‌های اخلاقی و خانوادگی تأکید و تماشای آن را به خانواده‌ها توصیه می‌کند.
یکی از نکات جالب در مورد این فیلم حضور چهره معروف در فضای مجازی یعنی «مستر تیستر» است که بخشی از داستان با حضور وی پیش می‌رود.
سام درخشانی، بهاره رهنما، گوهر خیراندیش، امید روحانی، حمیدرضا فلاحی، کمند امیرسلیمانی، سامیار محمدی، محمد شاکری و حمید سپیدنام از جمله بازیگرانی هستند که در این فیلم به ایفای نقش پرداخته‌اند.
به بهانه اکران این فیلم با سهیل موفق کارگردان جوان آن به گفتگو پرداختیم که در ادامه می‌خوانید.
■ آقای موفق چه شد که پس از «شکلاتی» سراغ این فیلم رفتید و ایده ساخت آن از کجا به وجود آمد؟
همزمان با تدوین فیلم «شکلاتی»، حمزه صالحی طرحی با عنوان «رستوران ستاره» را به من پیشنهاد داد. طرحی که به نظرم جای کار داشت و همان اندازه که در جذب مخاطب کودک از ظرفیت خوبی برخوردار بود، برای جذب مخاطب بزرگسال و خانواده‌ها هم زمینه‌های خوبی داشت. در نهایت این طرح توسط آقای صالحی فیلمنامه شد و ساخت آن را آغاز کردیم.
■ اولین حضور این فیلم در جشنواره فیلم‌های کودکان و نوجوانان اصفهان امسال بود و جوایزی هم دریافت کرد.
بله. در سالی که گذشت این فیلم در جشنواره کودک و نوجوان اصفهان شرکت کرد و خوشبختانه استقبال خیلی خوبی هم از آن به عمل آمد به گونه‌ای که این استقبال برای ما هم بسیار جالب بود. این فیلم در چهار رشته اصلی بهترین فیلم، بهترین بازیگر کودک، بهترین فیلمنامه و بهترین کارگردانی نامزد بود و موفق به دریافت دو پروانه زرین از نگاه داوران و بهترین فیلم از نگاه داوران کودک شود.
■ به نظر می‌رسد با اختصاص 99 سالن، فروش رضایت بخشی هم در انتظار فیلم باشد.
متأسفانه این تعداد سالن بیشتر فریب می‌دهد. اگر سانس‌ها را بررسی کنید متوجه می‌شوید که بخش زیادی از سانس‌ها، ساعاتی است که کودکان و نوجوانان در مدارس هستند و از طرف دیگر ساعات پایانی شب یعنی 11 و 12 شب برای اکران فیلم در نظر گرفته شده که ساعت اصلاً خوبی نیست و تقریباً کمتر خانواده‌ای ساعات پایانی شب با فرزندانش برای تماشای فیلم به سینما می‌رود. بر همین اساس سانس‌های اختصاص یافته به فیلم چندان مناسب نیستند. مضاف بر این فیلم ما در هفته نخست، اکران بسیار خوبی را تجربه کرد و در هفته دوم هم پیشرفت قابل توجهی داشت و با این که تبلیغات چندانی برای فیلم نشد، اما همچنان استقبال از آن بسیار خوب بود. این فیلم بدون هیچ کمکی و به صورت مستقل تولید شده‌است، ضمن این که در تبلیغات هم محدودیت داشتیم با این حال همه چیز در اکران خوب پیش رفت تا این که چند فیلم دیگر به چرخه اکران اضافه شد.
■ فکر نمی‌کنید برای چنین فیلمی تابستان فصل مناسب‌تری برای اکران بود؟
به نظرم این فیلم می‌توانست اوایل پاییز اکران بگیرد و آن زمان مناسبی برایش بود. البته زمان فعلی هم خوب است در صورتی که در نوبت اکران این تعداد فیلم کمدی وجود نداشت. همانطور که می‌دانید کمدی‌ها هم گران ساخته می‌شوند و همزمانی که وارد چرخه اکران می‌شوند گران تبلیغ می‌کنند و عرصه را به هر شکلی برای یک فیلم خانوادگی تنگ می‌کنند. نکته دیگری که می‌خواهم به آن اشاره کنم این است که پیشتر تصور من این بود که ما فیلمسازان هستیم که گاهی کم کاری می‌کنیم، اما امسال از مردم گلایه دارم، مردم در فضای مجازی به کرات به این مسئله انتقاد می‌کنند که چرا این قدر فیلم‌های زرد و نامناسب ساخته می‌شود و ساختار فیلم‌ها به گونه‌ای است که نمی‌توانیم با فرزندانمان به سینما برویم. درحالی که با وجود همه این انتقادها امروز فیلمی ساخته شده و روی پرده است که به گواه همین مردم فیلم شریف و سلامتی است و لحظات شادی دارد و بسیار نکات آموزنده‌ای در لایه‌های زیرینش قرار گرفته است. به نظرم این مردم هستند که باید از فیلم‌ها حمایت و ما را تشویق کنند که این کار را ادامه بدهیم. اگر وضعیت این گونه پیش رود نه تنها من بلکه دیگر فیلمسازان جوان هم روی خوشی به ژانر کودک نشان نخواهند داد.
ما تمام توان خود را برای ساخت فیلمی آموزنده و مفرح برای خانواده‌ها به کار گرفتیم و سعی کردیم با امکاناتی که در اختیار داشتیم بهترین کاری که می‌توانیم را انجام دهیم. خوشبختانه بازخوردهایی هم که از مردم گرفتیم بسیار خوب بوده و این بدین معنی است که ما کارمان را درست انجام دادیم، اما این مردم هستند که باید فیلم را ببینند و از ما حمایت کنند.
■ دلیل حضور یک چهره اینستاگرامی در فیلم شما چه بود؟ ضمن این که خیلی از بازیگران منتقد حضور چهره‌های شناخته شده در فضای مجازی و ورود آن‌ها به سینما هستند. نظر شما در این باره چیست؟
تمام فیلمسازان در دنیا بنا به خواسته خودشان بازیگر انتخاب می‌کنند و این کارگردان است که تصمیم می‌گیرد که برای فیلمش چه کاراکتر و شخصیت‌هایی را استفاده کند. نکته دوم این که من در فیلمنامه‌ام یک ژورنالیست فرانسوی داشتم که قرار بود غذاها را تست کند و نظرش را درباره آن در وبلاگی بنویسد. دوستی به من گفت: چنین شخصی در ایران هست و در اینستاگرام صفحه دارد. من هم صفحه آقای سپیدنام را دیدم و کاری که انجام می‌داد برایم بسیار جالب بود. ضمن این که زندگی خودش را در فیلمنامه آوردم و حضورش در فیلم محدود به دو سه سکانس است. به نظرم اتفاق عجیبی نیفتاده است و آقای سپیدنام هم بارها اعلام کرده که ادعای بازیگری ندارد.
من فکر می‌کنم همیشه این انتقادها وجود دارد، اما کسانی که در این عرصه هستند این را بخوبی می‌دانند که انتخاب بازیگر به چیزی بستگی دارد که در ذهن کارگردان می‌گذرد. حتی صاحب فیلم هم به لحاظ حرفه‌ای به خودش اجازه ورود به این مسائل را نمی‌دهد. ضمن این که معتقدم بیشتر کسانی که از این مسئله انتقاد می‌کنند فیلم را ندیده‌اند، زیرا اگر آن را دیده بودند اسم حمید سپیدنام را بازیگر نمی‌گذاشتند و می‌دانستند که ایشان به عنوان مستر تیستر در سه سکانس و برای پیشبرد اهداف قصه فیلم را جلو می‌برد. اگر شخصیتی بهتر و سمپات‌تر از حمید سپیدنام وجود داشت قاعدتاً او را انتخاب می‌کردم، اما به غیر از ایشان کسی وجود نداشت. من می‌توانستم از یک شخصیت فرانسوی استفاده کنم اما ترجیحم این بود که به دلیل اکران‌های بین‌المللی که این فیلم خواهد داشت از یک شخصیت ایرانی در این کار استفاده کنیم.
■ نگاهی به جدول اکران نشان می‌دهد که بخش قابل توجهی از فیلم‌هایی که اکنون در حال نمایش هستند کمدی هستند و این عرصه رقابت را تنگ و انتخاب را برای مخاطب سخت می‌کند. به نظر شما این چیدمان در نحوه اکران و زمان بندی که به اکران چنین فیلم‌هایی می‌دهند چقدر می‌تواند به فروش کمک کند یا حتی جلوی فروش را بگیرد؟ ضمن این که در برخی مواقع سبب می‌شود فیلم‌ها از موعد مقرر از پرده پایین بیایند.
بله، قطعاً این مسئله جلوی فروش فیلم‌ها را می‌گیرد. شما پیشرفت فروش فیلم ما را از هفته اول به دوم بررسی کنید. در آغاز دومین هفته اکران شاهد نمایش دو فیلم کمدی و یک فیلم اجتماعی بودیم. با این حال اما رتبه سوم را در جدول فروش هفتگی فیلم داشتیم تا این که هفته گذشته مجدد سه فیلم جدید اکران شد که باز یکی از آن‌ها کمدی بود و این مسئله قطعاً در میزان فروش فیلم ما هم تأثیرگذار خواهد بود؛ در حالی که می‌توان این فیلم‌ها را زودتر اکران کرد. اگر به جدول 6 ماهه نخست سال نگاه کنید تنها دو فیلم در ژانر کودک را در لیست فیلم‌های اکران شده می‌بینید. سؤال اینجاست که چرا فیلم‌ها اینگونه اکران می‌شود که در نهایت در چنین فشاری قرار بگیریم.
این اتفاق در مورد «شکلاتی» هم افتاد. من تصور می‌کردم این فیلم پدیده‌ای در فروش باشد، اما در فصل بدی اکران شد و اتفاقاتی مانند زلزله تهران و کرمانشاه، آلودگی و وارونگی هوا و بالطبع تعطیلی مدارس باعث شد که اکران خوبی را تجربه نکنیم. در مورد «پاستاریونی» هم خواسته ما این بود که اکران خود را از آبان ماه آغاز کنیم اما به دلیل مشکلاتی این اتفاق میسر نشد.
این مسئله برای بسیاری از فیلمسازان ناراحت کننده است؛ در حالی که پخش کننده و سینمادارها اهرم قدرتمندی در زمانبندی اکران فیلم‌ها دارند و ممکن است گاهی این زمانبندی به مذاق فیلمسازان خوش نیاید.
به عقیده من برای فیلم خوب همیشه زمان خوب وجود دارد و متعاقباً سینمادار هم می‌خواهد که فیلم‌های خوبی اکران کند. ضمن این برای سینمادار فارغ از کار فرهنگی در وهله اول جنبه سودآور و تجاری آن مطرح است. من مجدد به چیزی برمی گردم که در ابتدای گفته‌هایم به آن اشاره کردم. زمانی انتقاد مردم این بود که معتقد بودند در سینما فیلم مناسب کودک وجود ندارد و چگونه با خانواده به سینما برویم و فیلم مناسب تماشا کنیم.امروز این فیلم وجود دارد و روی پرده است، اما سؤال اینجاست که چرا از این فیلم‌ها حمایت نمی‌کنید.
البته ذکر این نکته هم ضروری است که وقتی شورای اکران 6 فیلم را وارد گردونه اکران و نمایش می‌کند سبب می‌شود سانس‌های دیگر فیلم‌ها هم گرفته شود. بالطبع زمانی که در ساعاتی خاص مخاطب به سینما می‌رود فیلم ما را نمی‌بیند و به ناچار فیلم‌های دیگر را انتخاب می‌کند.
به نظرم کسانی که متخصص این حوزه هستند باید این مسئله را واکاوی و بررسی کرده و راهکارهایی مبنی بر اکران منظم و عادلانه فیلم‌ها اتخاذ کنند.
■ طی سال‌های گذشته انتقادات بسیاری به وضعیت ژانر کودک و کم کاری در این حوزه وجود داشت. ارزیابی شما نسبت به ژانر کودک چیست و با توجه به وضع موجود به نظر شما آیا حمایت‌های لازم از این ژانر به عمل می‌آید و استقبال فیلمسازان به این ژانر چگونه است؟
در دهه ۶۰ و ۷۰ سینما در ژانر کودک و خانواده رونق بسیاری داشت و فیلم‌های خوبی در این ژانر داشتیم.
همه چیز از آنجا تغییر کرد که تب و تاب فستیوال داخلی و خارجی پیش آمد و نویسندگان سراغ قصه هایی رفتند که سوژه آن یک کودک باشد و محتوای آن درباره کودک بود، ولی به دلیل اینکه مرزی میان فیلم درباره کودک و برای کودک قائل نشدند این سری از فیلم‌ها هم در گردونه پخش با نام ژانر کودک اکران شدند در حالی که این فیلم‌ها درباره کودکان بوده است و بعضاً فیلم‌هایی درباره کودک را خود کودکان نباید ببینند، اما این فیلم‌ها آمدند و جوایزی هم در جشنواره‌های داخلی و خارجی گرفتند و تشویق شدند و به اکران رسیدند.
پس از آن مردم فیلم‌ها را دیدند اما به خاطر اینکه توقع دیدن یک فیلم در ژانر کودک و خانواده برایشان پیش آمده بوده ناراضی سالن سینماها راترک کردند و کم‌کم اعتماد مردم به این ژانر از بین رفت و از سویی دیگر زمانی که سینمادار می‌دید که فیلم‌های این ژانر نمی‌فروشد، قطعاً برای اکران سراغ آن‌ها نرفت و همه این عوامل دست به دست هم دادند تا حال سینمای کودک و خانواده وخیم شود. البته در چند سال اخیر ورود فیلمسازان جوان و دمیدن روح تازه به این ژانر و توجه ویژه‌تر مسئولان در این حوزه سبب شده چندین فیلم در این ژانر ساخته شده و به اکران برسد و استقبال نسبت به سال‌های گذشته کمی بهتر شده ولی کافی نیست و تا رسیدن به حیات طبیعی در این ژانر فاصله بسیار است. خانواده‌ها و مردم اگر دوست دارند در این ژانر فیلم ساخته شود و آن‌ها با خیال آسوده به سینما بروند و با رضایت از سینما خارج شوند حتماً از این گونه فیلم‌ها استقبال کنند.
من تماشای فیلم «پاستاریونی» را به آن‌ها پیشنهاد می‌کنم، مخاطب از تماشای این فیلم پشیمان نمی‌شود و به تمام اهدافی که از سینما رفتن دارد، می‌رسد.
انتهای پیام/
نظر شما