به گزارش گروه بین الملل قدس آنلاین، به نقل از لس‌آنجلس تایمز، دونالد ترامپ می گوید پیامد مواجهه او با ایران مشخص است: او برنده هست.

 ایران وارد یک رکود شده است. اقتصاد ایران در سال جاری ۶ درصد کوچکتر می‌شود. تورم به ۴۰ درصد می‌رسد و ارزش پول ملی این کشور پایین می‌آید.   تحریمهای جدید نفتی ۱۰ میلیارد دلار از درآمد ایران را از بین میبرد.

 ولی ضربه خوردن اقتصاد ایران هرگز هدف آمریکا نبوده است. هدف این تحریم ها فشار بر رژیم ایران برای قبول محدودیت‌های اعمال شده از طرف آمریکا بر قدرت نظامی آن و در کل، فروپاشی رژیم و روی کار آمدن یک رژیم دست نشانده بوده است.

  به نظر می رسد هیچ کدام از این اهداف تحقق پیدا نکرده‌اند.

 تعجب آور نیست که تحریم‌های اقتصادی اغلب با شکست مواجه می‌شوند.

 آمریکا یک تحریم تجاری بر کوبا در زمان فیدل کاسترو در ۱۹۶۲ وضع کرد. پس از نیم قرن این رژیم هنوز سرپاست. ایران از زمان پیروزی انقلاب اسلامی در ۱۹۷۹ تحت تحریم بوده است. چهل سال گذشته است و هیچ اتفاقی نیفتاده است.

 دیوید کوهن، یک مقام ارشد سابق وزارت خزانه داری آمریکا که در زمان رئیس‌جمهور اوباما تحریم‌های ایران را هدایت می کرد می گوید: «تحریم ها هرگز باعث تغییر رژیم نمی شوند».

در موارد معدودی تحریم‌ها باعث برگزاری مذاکرات شده اند نه تغییر رژیم.

 در ایران، تحریم‌های چندجانبه رژیم تهران را به سمت قرارداد برجام و کنار گذاشتن برنامه هسته‌ای کشاند. در کره شمالی هم تحریم ها باعث شد کیم جون اون برنامه هسته ای را متوقف کند و بر سر میز مذاکره بنشیند.

 ولی این چیزی نیست که ترامپ به ایران پیشنهاد می دهد.   دولت ترامپ ۱۲ خواسته دارد: بیرون رفتن نیروهای ایرانی از سوریه، پایان دادن به حمایت از گروه‌های حامی ایران در سایر کشورها، توقف مخالفت با اسرائیل، اصلاحات سیاسی در داخل و ...

از نظر واشنگتن این اهداف ارزشمند هستند ولی از نظر ایران بیشتر شبیه به تسلیم و سرسپردگی می‌مانند تا پیشنهاد یک مذاکره.

تاریخ نشان می دهد حذف درآمد نفتی ایران حمایت آن را از متحدانش در سوریه، لبنان، عراق، ... متوقف نمی‌کند. تحریم‌های کاخ سفید پیامدهایی هم برای  خود آمریکا دارد و آن هم به خطر افتادن روابطش با سایر کشورها از جمله متحدان بزرگ  واشنگتن است.

طبق تحریم های آمریکا، از اول ماه می هیچ کشوری از ایران نفت نمی خرد که شامل چین، بزرگترین مشتری نفت ایران و شریک بزرگ تجاری آمریکا، هند، بزرگترین دموکراسی جهان و ترکیه، یک متحد ناتو و هم مرز با ایران هم می شود.

اگر این کشورها از دستور ترامپ سرپیچی کنند، خزانه داری آمریکا آنها را از سیستم مالی آمریکا حذف می‌کند. مقامات واشنگتن به این کشورها هشدار داده اند بین ایران و آمریکا یکی را انتخاب کنند. دسترسی به سیستم بانکداری آمریکا برای این کشورها ضروری است ولی چین، هند و سایر کشورها برای تامین انرژی خود به نفت ایران متکی هستند.

 این کشورها به خاطر سیاست‌های کاخ سفید با اختلال در تامین انرژی خود روبه‌رو شده‌اند. آنها مخالف سیاست های آمریکا هستند.

 الیزابت روزنبرگ که در زمان اوباما روی تحریم ها کار می کرد، گفت: «پیامدهای دیپلماتیک بزرگی در پیش است. تحریمها باعث از دست رفتن اعتماد و پایین آمدن تمایل به همکاری در زمینه امنیت، سلامت جهانی، مهاجرت و ... میشود».

 وی گفت اگر همه کشورهای تحریم شده با هم کار کنند و ائتلافی برضد تحریم ها تشکیل دهند، می توانند علیه آمریکا متحد شوند و در آخر راهی برای دور زدن سیستم مالی آمریکا پیدا کنند که به ضرر واشنگتن خواهد بود.

 ترامپ تصمیم دارد تحریم‌های جدیدی وضع کند. تحریم هایی که موقعیت خود او را به خطر می‌اندازد و نفعی برای سیاست آمریکا ندارد. در عوض هزینه های پنهانی دارد که فراتر از توان این کشور است.

منبع: تسنیم

انتهای پیام/