قدس آنلاین: روزنامه همشهری با اشاره به گزارش مرکز پژوهشهای مجلس نوشت: مطابق تازهترین اطلاعات وزارت راه و شهرسازی با وجود کاهش ۴۵درصدی معاملات مسکن در بهار امسال قیمت هر مترمربع مسکن در تهران نسبت به پارسال ۱۰۸درصد رشد کرده است. با این حال، این رشد قیمت بهمعنای افزایش معاملات نیست زیرا قدرت خرید مردم بهدلیل رشد بیرویه قیمت مسکن بهشدت کاهش یافته و همین موضوع موجب شده در بهار امسال تعداد معاملات نسبت به بهار پارسال ۴۵درصد کاهش یابد.
بررسیهای مرکز پژوهشهای مجلس نشان میدهد در ۵ سال گذشته، تولید مسکن با کاهش بسیار زیادی مواجه بوده بهگونهای که تولید مسکن هماکنون به پایینترین حد خود در ۱۰سال گذشته رسیده و موجب شده شکاف بین تولید و عرضه مسکن متناسب با نیاز و تقاضای بازار نباشد. هماکنون عوامل زیادی در افزایش قیمت مسکن نقش دارند اما یکی ازعوامل مهم تأثیرگذار بر بازار مسکن، نبود تعادل بین عرضه و تقاضای مسکن است. بر اساس سرشماری سال۱۳۹۵ کل مسکن موجود در کشور ۲۵/۴ میلیون واحد است که از این تعداد ۲۲/۸ میلیون واحد مسکونی دارای سکنه و ۲/۶ میلیون واحد خالی است که این مقدار مسکن مطابق با تقاضای رو به افزایش مسکن نیست.
نیاز به مسکن به متغیرهایی مانند تعداد ازدواج و خانوار تشکیل شده، واحدهای نیازمند نوسازی در بافت فرسوده که هر سال به تعداد آنها افزوده میشود و انباشت تقاضا از سالهای قبل بستگی دارد. بر این اساس با توجه به ثبت ۷۰۰هزار ازدواج در سال و ۱۷۰هزار طلاق که بخشی از آن نیز به تقاضای مسکن اضافه میشود و همچنین سکونت یکسوم جمعیت شهرنشین در بافت فرسوده و سکونتگاههای غیررسمی، نیاز سالانه مسکن در کشور ۸۰۰ هزار واحد مسکونی است درحالیکه متوسط تولید سالانه ۳۵۰هزار واحد مسکن در ۵سال اخیر بوده که پاسخگوی تقاضای موجود در بازار نیست. وجود ۲/۶ میلیون واحد مسکونی خالی از سکنه که ۱۰درصد از کل مسکن موجود در کشور را تشکیل میدهد نیز قابل تأمل بوده و به چارهاندیشی نیاز دارد. تحلیلگران بازار سرمایه راهحل برونرفت از مشکل کنونی بخش مسکن را صندوقهای زمین و ساختمان میدانند که میتوانند از طریق تامین منابع مالی مورد نیاز برای ساخت مسکن، تولید را افزایش دهند و زمینه ایجاد تعادل را در قیمت مسکن فراهم کنند.
گفتنی است یک دلیل عمده کاهش تولید مسکن در دولت روحانی، دهنکجی عباس آخوندی وزیر مستعفی راه و شهرسازی در دوره پنج سال وزارت خود به مسکن مهر و افتخار مضحک وی به عدم بهرهبرداری از حتی یک خانه است.
انتهای پیام/
نظر شما