قدس آنلاین- تکتم بهاردوست: می‌گویند شخصیت سیاه‌ها، یا اغلب کسانی که در نمایش‌های شاد بازی می‌کنند، غمگین است اما ماجرا درباره جواد انصافی، هنرمند خوب کشورمان که اغلب ما او را در چهره و نقش عبدلی در تلویزیون می‌شناسیم با این تعریف متفاوت است و می‌توانم بگویم او به جای این‌که غمگین باشد، خیلی عمیق است. او این روزها به همراه همسرش "فروغ یزدان آشوری" که از قضا طراح لباس کارهای او هم هست با تئاتر «ازدواج مبارک» مهمان مشهدی‌ها است. به این انگیزه دقایقی را با او در تحریریه قدس آنلاین گذراندیم که می‌خوانید:

قدس آنلاین: چند روزی است در مشهد تئاتری را به روی صحنه برده‌اید.

انصافی: پیشنهادی برای بازی در تئاتر سیاه بازی از سمت علی اکبر خداشناس نویسنده و کارگردان مشهدی این اثر به من شد و از من خواسته شد که برای اجرای این نمایش چند روزی را به مشهد بیایم که من هم از این پیشنهاد استقبال کردم. حضور در مشهد و شهر امام رضا (ع) و زیارتشان از یک طرف و قرار گرفتن در کنارچندین بازیگر دیگر مشهدی والبته دوست قدیمی‌ام خسرو نائبی فرد که یک بار چهل سال قبل با او همبازی بودم و بازی در این تئاتر بار دیگر این موقعیت را ایجاد کرد از طرف دیگر من را برای برای بازی در این کار به مشهد کشاند.

قدس آنلاین: بجز مواردی که به آن اشاره کردید به عنوان شما تنها کسی که درجه یک هنری تئاتر تخت حوضی را دارد تا چه میزان با تئاتر مشهد آشنایی دارید؟ آنهم تئاتر سیاه بازی اش؟

انصافی: بله دوستان هم گفتند که این نوع از تئاتر خیلی در مشهد برای مخاطبان آشنا نیست دلیلش هم این است که همه این سالها تئاتر رو حوضی کمتر یا شاید هم اصلا تئاتر رو حوضی به معنی واقعی در اینجا به روی صحنه نرفته است و دوستان با لطفی که به من داشتند خواستند که با همکاری هم بعد از سالها یک تئاتر رو حوضی خوب و حرفه‌ای را در معرض دید عموم قرار دهیم به همین دلیل از من خواستند که در این کار حضور داشته باشم چون همانطور که می دانید بازی در تئاتر رو حوضی تخصص من است و من سالها در این خصوص پژوهش و مطالعه داشته‌ام ...

در خصوص بخش دیگر سئوالتان باید بگویم که بله من با تئاتر مشهد کاملا آشنا هستم. و هر ساله درخشش بیشتر دوستان و همکاران مشهدی‌ام را در جشنواره تئاتر فجر شاهدم و همین قضیه نشان از بالندگی این هنر در مشهد دارد.

قدس آنلاین: تئاتر رو حوضی صرفا یک تئاتر خنده دار است؟

انصافی: خیر. تئاتر رو حوضی بجز ایجاد لحظات خنده دارتئاتری است که قاعدتا باید تماشاگر را به تفکر وا دارد که اگر تئاتر رو حوضی فقط شما را بخنداند برای این است که صاحبان اثری هیچ اطلاع خاصی از کار ندارند و چون اطلاع درستی دریافت نکرده‌اند طبیعتا حالا هم نمی توانند همان را به مخاطب منتقل کنند. سیاه شخصیت خاصی است یک سمبل است و از میان مردم برخواسته است. او یک اسطوره است و فرد صادقی است که می‌خواهد به درجات کمال برسد. پس باید آن را درست شناخت و درست بازی کرد.

قدس آنلاین: این تئاتر چقدر در بین جوانان مورد استقبال قرار می‌گیرد؟

انصافی:در تئاتر ازدواج مبارک سه نسل از تئاتر هستیم که در کنار هم بازی می‌کنیم در تهران هم هستند که این کار را انجام می‌دهند مثل پسران خودم که الان تئاترعروسکی را با همین سبک و سیاق  رو حوضی به روی صحنه دارند ولی روی هم رفته نه متاسفانه چون خیلی از جوانان ما شناخت کافی از این سبک از تئاتر ندارند خیلی هم تمایلی به انجام این کار ندارند. بعد هم متاسفانه چون حمایتی از تئاتر رو حوضی نمیشود خیلی از جوانان ما دلسرد میشوند و ادامه نمیدهند.

قدس آنلاین: چرا با توجه به قدمت بالایی که سیاه بازی در ایران دارد مثلا حداقل دربین کتب درسی دانشگاهی جایی ندارد؟

انصافی: دقیقا! ما هم بارها درخواست داده‌ایم که چرا دانشگاه هنر ما چند واحد تئاتر سیاه بازی ندارد. مردم ما دانشجویان ما فقط در جشنواره‌های آیینی سنتی با این تئاتر آشنا می‌شوند. ولی کو گوش شنوا. هرچند متاسفانه همین جشنواره هم هر دو سال یک بار برگزار می‌شود.

اینکه می‌پرسید چرا باید بگویم که مشکل از مسئولین ما است آن‌ها باید ارزش گذاری کنند در حالیکه این تئاتر تنها نمایش اصیل ایرانی است و من در این خصوص کتاب نوشته‌ام درحالیکه کسی توجهی به این هنر اصیل ندارد ...

قدس آنلاین: این فرهنگ سازی و شناساندن کسی مثل عمو نوروز، یا حتی همین مبارک را باید از مدارس و برنامه هایی که برای بچه‌ها ساخته می‌شود شروع کرد؟

انصافی: بله موافقم. برای همین است که ما الان شخصیت عمو نوروز را به تلویزیون آورده‌ایم شخصیتی را که برای بچه‌ها چندان آشنا نیست در حالیکه بچه‌های ما بابانوئل را به خوبی می‌شناسند. آنها بلد بودند کار فرهنگی بکنند چرا ما انجام ندهیم.

قدس آنلاین: شاید دقیقا به همین دلیل است که ما در هیچ جا حتی در پایتخت هم هیچ مکانی مخصوصی برای اجرای تئاتر سیاه بازی و حوضی نداریم.

انصافی: دقیقا همین طور است در حالیکه در هندوستان که من برای کار پژوهشی‌ام به آنجا سفر کرده بودم یک مکان و سالن مخصوص به تئاتر سنتی دارند و تماشاگران می‌توانند تئاتری را که روی صحنه است به توسط گوشی که در گوش دارند به شش زبان دنیا که از قضا فارسی هم جزئی از آن‌ها بود نمایش را ببینند و بشنوند. حتی در تایلند هم سالن مخصوص با تئاتر سنتیشان دارند در حالیکه در تهران ما یک چنین سالنی نداریم.

قدس آنلاین: آیا همه این‌ها به خاطر این نیست که وضعیت اقتصادی تئاتر ما به سامان نیست؟

انصافی: بدون شک همین طور است چون نه وزارت ارشاد، میراث فرهنگی و نه شهرداری.. . هیچکدام حاضر نیستند که برای این قضیه هزینه کنند. من بارها رفته‌ام پیشنهاد هم داده‌ایم استقبال می‌کنند ولی حاضرنیستند حمایت کنند.

قدس آنلاین: در حال حاضر هم کار تحقیقاتی در دست دارید؟

انصافی: دو کار پژوهشی است که همه کارهایش کاملا با هزینه شخصی انجام شده است که یکی از آن‌ها کسبی خوانی است یعنی تمام اشعاری که مربوط به مشاغل مختلف است ودر قدیم با خواندن این‌ها مشاغل جلب مشتری می‌کردند و دیگری پرده خوانی است که از تمام دوستان و همکاران در شهرهای مختلف خواسته‌ام که در این کار من را همراهی کنند تا کتاب و منبع خوبی را به نسل آینده ارائه بدهیم که متاسفانه هنوز خیلی پیشروی نداشته است.

انتهای پیام/