شاید خیلی مواقع این جمله را شنیده‌ایم که کاش می‌شد برای نجات جانش کاری کرد. این یعنی قلبی و دلی دوست داریم واقعاً کاری بکنیم. این یعنی نوعدوستی، احساس همدردی و همدلی داشتن و مواردی از این دست.

آیا تاکنون به این فکر کرده‌ایم که اگر واقعاً اراده کنیم می‌توانیم برای نجات جان چندین و چند نفر در طول زندگی کارهایی انجام دهیم؟ خیلی ساده و بدون دردسر هم می‌توانیم، حتی این عمل تضمین‌کننده سلامت زندگی و جان خودمان هم می‌شود. پاسخ دو کلمه است. اهدای خون. مایع حیات بخشی که تداوم زندگی با وجود آن امکان‌پذیر می‌شود؛ چرا که جز بدن نمی‌تواند این مایع زندگی بخش را تولید کند. بدن همه انسان‌های سالم کارخانه تولید خون است. کارخانه‌ای که برای سرپا ماندن انسان دائم محصول جدید وارد شبکه گسترده رگ‌های بدن او می‌کند تا دورترین سلول‌های بدن به حیاتشان ادامه دهند.

حال با این وجود وقتی به هر دلیلی از جمله تصادف، حوادث غیرمترقبه، بیماری یا جراحی، سیستم بدن هر کدام از ما با کمبود این مایع حیاتی روبه‌رو شد، برای جلوگیری از خشکانیده شدن رگ‌ها، ناگزیر به تزریق خون، تزریقی که تضمین‌کننده حیات انسان است، هستیم. درست همین جاست که بدون ای کاش گفتن برای نجات جان یک انسان هر کدام از ما کاری بزرگ انجام دادیم. شاید خودمان خبردار هم نشویم و قطعاً هم بی خبر خواهیم ماند که قطره قطره خونی که شاید ماه‌ها قبل اهدا کردیم، چنان نجاتبخش جان انسانی شده است که اگر خبرش به گوش ما می‌رسید، تردید نداشته باشید که این احساس خوب را حاضر نبودیم با هیچ لذت دیگری عوض کنیم. پس می‌شود به همین راحتی کاری کرد کارستان. نیازی به افسوس خوردن نیست، هر کدام از ما می‌توانیم خون اهدا کنیم، اهدایی که نتیجه‌اش تضمین سلامتی خودمان نیز هست. پژوهش‌های علمی ثابت کرده، اهدای مستمر خون سیستم بدن را به قولی، میزان نگه می‌دارد. بخش بزرگی از بیمه سلامتی بدن را در پی دارد و خلاصه اینکه کارکرد سیستم بدن انسان را بالا می‌برد.

چه خوب است اگر اراده کنیم و به شکرانه سلامتی، سنت نذر خون را گسترش دهیم و زکات سلامتیمان، اهدای خون بشود. امروز روز اهدای خون است، گرچه اهدای خون روز و شب ندارد، اما بیاییم شروع پرداخت زکات سلامتیمان از همین روز باشد، مستمر و ادامه دار.

منبع: روزنامه قدس

انتهای پیام/