قدس آنلاین-گروه استان ها: آتش‌سوزی در دبستان دخترانه «اسوه» زاهدان در آذرماه سال گذشته ازجمله حوادثی بود که چراغ‌نفتی غیراستاندارد چهار دانش‌آموز را به کام مرگ کشاند و باری دیگر زنگ خطر در مدارس مناطق محروم را به صدا درآورد.
دو هفته بعد در مدرسه «حجت» روستای «پلگی سید» از توابع شهرستان زهک در سیستان یکی از دانش‌آموزان پایه ششم از ناحیه پا دچار سوختگی شد که در این حادثه نیز دانش‌آموزان در حال ریختن نفت در چراغ‌نفتی بودند که ناگهان چراغ آتش گرفت!
محرومیت از گاز
بر اساس مصوبه مجلس در بودجه سال ۹۸ برای کمک به آموزش‌وپرورش در زمینه تأمین تجهیزات گرمایشی و سرمایشی در مدارس، استفاده از بخاری نفتی در مدارسی که علمک گاز به آن‌ها رسیده است ممنوع اعلام‌شده است اما واقعیت این است که در سیستان و بلوچستان ۹۰ درصد مردم از لوله‌کشی گاز محروم هستند!
متأسفانه به دلیل اینکه تنها ۱۰ درصد از کل استان پهناور سیستان و بلوچستان به گاز دسترسی دارد لذا امکان برخورداری مدارس از وسایل گرمایشی استاندارد مانند شوفاژ وجود ندارد
علی کیانی یکی از معلمان سیستانی به خبرنگار ما می‌گوید: همین مقدار که از شهرهای اصلی دور شدیم حتی ساختمان‌ها استاندارد لازم را ندارند چه برسد به امکانات سرمایشی یا گرمایشی!
وی ابراز می‌کند: در روستاهای سیستان و بلوچستان حتی برخی از کلاس‌ها پنجره نداشته و یا به دلیل نبود اعتبار پنجره‌ها را با پلاستیک و یا ورقه‌های حلبی پوشاندند.
وی ابراز می‌کند: در مدارسی که آبخوری و حتی سرویس بهداشتی با مشکل جدی مواجه است و ساخت آن‌ها در اولویت قرار دارد دیگر طلب سیستم گرمایشی استاندارد دور از انتظار و توقع است.
حکایت ادامه دارد
زهرا بندانی یکی از معلمان دوره متوسطه در زاهدان نیز به ما می‌گوید: تنها کاری که برای استانداردسازی بخاری‌های نفتی انجام‌شده این است که در حال حاضر چراغ‌های نفتی ملقب به «تیوست» را به زمین پیچ کرده‌اند که واژگون نشود و الا هنوز همان داستان قدیمی نفت و بوی دود و گازگرفتگی بچه‌ها در کلاس‌ها ادامه دارد.
وی می‌گوید: چراغ‌های نفت‌سوز «والور» یا «علاءالدین» و «آترا» جمع‌آوری‌شده و به‌جای آن چراغ‌نفتی گرمای جنوب یا به قول ما همان «تیوست» در کنار دیوار به زمین میخ شده است که این موضوع مشکل گرمایش و یا تهدید دانش آموزان را کم می‌کند اما حل نمی‌کند!
وی می‌گوید: این چراغ‌های نفتی توان گرم کردن کلاس‌ها را ندارد لذا بچه‌ها در فرصتی دوباره مقابل این چراغ‌ها جمع می‌شوند تا خود را گرم کنند و لذا بیم آن راداریم که لباس آن‌ها آتش نگیرد و این کابوسی است که ما با آن از صبح تا ظهر در مدرسه درگیریم.
چرا از برق استفاده نمی‌شود
یکی دیگر از معلمان نیز بابیان اینکه ایمن‌سازی و استانداردسازی کلاس‌ها با راه‌اندازی کمپین‌هایی مانند «نه به بخاری‌های غیر ایمن در مدارس»، «همه برپا» با شعار «کلاس گرم ـ مدرسه امن» اتفاق نمی‌افتد اظهار می‌کند: اگر گاز کشی برای مناطق صعب‌العبور و دور از دسترس سخت است، چرا استفاده از بخاری‌های برقی ترویج نشده است؟
این معلم اذعان می‌کند: تمامی ادارات دولتی در زاهدان یا از اسپیلت و برق برای گرمایش استفاده می‌کنند و یا منبع‌های یک هزار کیلویی گاز برای ذخیره گاز در محوطه آن‌ها تعبیه‌شده است و این در حالی است که بچه‌های ما با دود چراغ باید درس بخوانند و حتی یک بخاری‌برقی هم در مدرسه وجود ندارد.
وی عنوان می‌کند: دولت هزینه گاز کشی ندارد اما می‌تواند که پول برق را از مدارس نگیرد و وسایل برقی برای آن‌ها تهیه کند؟
اقدامات موقتی
رضا سرحدی نیا، سرپرست نوسازی مدارس استان سیستان و بلوچستان حقیقت موجود در این استان را انکار نکرده و لذا توضیح می‌دهد: با توجه به اینکه روستاهای پراکنده‌ای در استان سیستان و بلوچستان داریم امکان اینکه تمام این مدارس از تجهیزات مناسب و بخاری‌ها را داشته باشیم فراهم نیست.
وی بیان می‌کند: برای استاندارد کردن مدارس که زیرساخت گاز ندارد ۸ هزار بخاری‌های نفتی پرتابلی تهیه و در این چند سال بین آموزش‌وپرورش مناطق ما توزیع‌شده است.
وی می‌افزاید: این بخاری‌ها به‌گونه‌ای طراحی‌شده است که با کوچک‌ترین ضربه فتیله‌اش می‌افتد و خاموش می‌شود و ویژگی دیگر این بخاری‌ها این است که باکس مخزنش جدا می‌شود، یعنی اگر موقع خطر شما باکس مخزن را بردارید دیگر امکان آتش‌سوزی وجود ندارد.
سرحدی نیا عنوان می‌کند: هرچند این اقدام یک کار اصولی نیست، ولی با توجه به شرایط سیستان و بلوچستان مسکن موقت بوده و چاره‌ای نیست.
وی اظهار می‌کند: در چهار سال گذشته طرح سرمایشی و گرمایشی در کشور اجراشده و تقریباً می‌شود گفت که ۳۰ تا ۳۵ درصد از بخاری‌های غیراستاندارد کل استان جمع‌آوری‌شده است، اما با ادامه همین روند ممکن است اتفاقاتی که سال گذشته در مدرسه زاهدان اتفاق افتاد بازهم اتفاق بیفتد و خطر دوباره دانش آموزان را تهدید کند.
نظر شما