در منطق‌الطیر برای رسیدن به کوه قاف هر مرغ نماد دسته خاصی از انسان‌ها تصویر می‌شود. به گفته استاد شفیعی کدکنی «سیمرغ رمزی از وجود حق‌تعالی است. سیمرغ رمز آن مفهومی است که نام دارد، اما نشان ندارد، سیمرغ رمزی از وجود آفتاب است که همان ذات حق است.»
شورای‌عالی تهیه‌کنندگان سینمای ایران به همه آنان که در جست‌وجوی این سیمرغ هستند، دست مریزاد می‌گوید، چه آنان‌که با آثارشان در جشنواره رخ می‌نمایند، چه آنان‌که در طول ایام گذشته با تولید خلاقانه خود مسیر سیمرغ را پی می‌گیرند.

ما - تهیه‌کنندگان سینمای ایران - همچون همه هم‌وطن‌های‌مان، غم‌های این ایام بر روح و روان‌مان سنگینی می‌کند. کسانی از ما کنده شدند که هنوز فرصت بودن‌های پرخیر و برکت برای‌شان متصور بود.

روح لطیف هنرمندان سینمای ایران اگر در این غم‌ها نگرید، چه کند؟ سخن نگوید چه کند؟ روح لطیف ملت ایران متجلّی در حرف و سخن هنرمندانی است که در غم‌ها و شادی‌های این ملت همراه‌شان بوده است.

شورای‌عالی تهیه‌کنندگان سینمای ایران در حفظ حرمت همه همکاران سینمایی، خود را مسئول و حامی می‌داند و بر این باور است که عرصه فرهنگ عرصه حضور در میدان است. هنرمندان با مردم معنا می‌یابند. هر فرصتی برای با مردم بودن و در کنار آنان بودن، غنیمتی است که باید با شوق به سویش شتافت.

شورای‌عالی تهیه‌کنندگان سینمای ایران باور دارد:
با هم و در کنار هم - اما متکثر - می‌شود ساحت معنایی سینمای ایران را از کمبود گفتمان‌های هویت‌ساز و معنابخش نجات داد.
با هم و در کنار هم - اما متکثر - می‌شود «خودِ» جمعی را بنا کرد تا افق معلوم شود و بودن‌مان را در این سرزمین زیبا معنا بخشد.
با هم و در کنار هم – اما متکثر - می‌شود از دوقطبی‌های فلج‌کننده و ویرانگر رها شد.
با هم و در کنار هم – اما متکثر - می‌شود با درک مسئولانه، شرایط گذر از این پیچ و خم‌ها را ممکن کرد.
ما همه به هم وابسته‌ایم؛ ما پراکندگان، مجموعیم.

شورای‌عالی تهیه‌کنندگان سینمای ایران

انتهای پیام