فرار سرمایه‌گذاران از کشور موضوع مهمی است که بی‌توجهی دولت‌ها به آن تأثیرات سویی بر اقتصاد کشور به جای می‌گذارد. دولت پیش از اینکه به دنبال جذب سرمایه‌گذار خارجی و بسترسازی برای ورود سرمایه‌گذاران خارجی به کشور باشد، باید عمده تمرکز خود را برای اعتمادافزایی سرمایه‌گذار داخلی معطوف کند. فرار سرمایه‌گذاران عامل مهمی در عدم‌رشد صنعت و تجارت کشور است. فرار سرمایه‌گذاران داخلی از کشور به معنای استفاده نکردن صحیح از ظرفیت‌های داخلی است. تا زمانی که ظرفیت‌های داخلی برای سرمایه‌گذار داخلی فراهم نشود، نمی‌توان انتظار داشت سرمایه‌گذار خارجی چشم‌انداز خوبی در استفاده از ظرفیت‌های ایران برای سرمایه‌گذاری و سودآوری خود تصور کند. سرمایه‌گذار خارجی با مشاهده عدم‌حمایت از سرمایه‌گذاران وطنی فرار را بر قرار ترجیح می‌دهد و تمایلی به سرمایه‌گذاری در ایران از خود نشان نمی‌دهد، بنابراین شرط نخست جذب سرمایه‌گذاران خارجی، جلب توجه و ایجاد امنیت خاطر در سرمایه‌گذاران داخلی است.

در صورتی می‌توان گوشه‌ای از رشد اقتصادی و تجاری کشور را شاهد بود که دولت نظام یکپارچه حمایت از تولید داخلی از طریق کارکرد همسو و مناسب نظام بانکی و نظام مالیاتی را در دستور کار قرار دهد. اهتمام دولت به حمایت‌های همه‌جانبه از نظام، راه‌اندازی فعالیت‌های اقتصادی به منظور تسهیل فضای کسب و کار و اخذ مالیات از فعالیت‌های نامولد و سفته‌بازی و اعطای یارانه به بخش‌های مولد کشور بخشی از فرایند جلب اعتماد سرمایه‌گذاران داخلی است. اگر سیاست‌گذاری‌های دولت در راستای دریافت مالیات‌های بالا و افزایش هزینه فعالیت‌های سوداگری و سفته‌بازی باشد، ورود سرمایه‌ها اعم از داخلی و خارجی به کشور تسهیل شده و سرمایه‌گذاران با رغبت بیشتری اقدام به تزریق سرمایه در صنعت و سایر بخش‌های اقتصادی کشور می‌کنند. اهتمام دولت به حمایت از صنعت با تزریق یارانه و انواع حمایت‌های دیگر که منجر به سودآوری بخش صنعت می‌شود، عامل مهمی در سوق یافتن سرمایه‌ها به سمت صنعت و سایر حوزه‌های اقتصادی کشور است.