سید جلال فیاضی

در روزهای تبلیغات انتخاباتی بازار شعارها، وعده‌ها، میتینگ‌ها، سخنرانی‌های آتشین و درهای باغ سبز گرم است. هر یک از داوطلبان با ایده و سخنی به میدان رقابت آمده‌اند؛ از اشتغال جوانان تا عمران و آبادانی منطقه، از یارانه یک میلیون تومانی تا ارضای حلال غریزه جنسی جوانان!، از جشن و نورافشانی افتتاح ستاد تا ستاد کباب‌خوران!، از اصلاح نظام بانکی تا مبارزه با فساد، از شفافیت تا نظارت، از جابه‌جایی مدیران تا شهرستان شدن شهرها و... از تبلیغات انتخاباتی نیز جز این انتظار دیگری نیست، اما آنچه مطالبه است تطبیق شعارها و وعده‌ها بر وظایف و اختیارات نمایندگان مجلس وقابل تحقق و دست‌یافتنی بودن آن‌هاست، نه اینکه با شعارهای رؤیایی وفریبنده به شعور و شخصیت مردم توهین شود.

یکی از مهم‌ترین و رایج‌ترین شعارهای انتخاباتی «عدالت‌خواهی» است. شعاری که با توجه به رنجش مردم از تبعیض و بی‌عدالتی در جامعه با مطالبات امروز مردم نیز مطابقت و همخوانی دارد. اما عدالت بدون پیشرفت و تولید ثروت مفهومی ندارد و در شرایط رونق و پیشرفت است که می‌توان از توزیع عادلانه درآمد سخن گفت، همچنان‌که پیشرفت بدون عدالت نیزبی مفهوم است. شاید مهم‌ترین وجه ممیزه جمهوری اسلامی با دیگر نظام‌های سیاسی جهان همین «عدالت خواهی» باشد. نظام‌های سوسیالیستی پرچمدار «مساوات» هستند و در نظام‌های سرمایه‌داری «رقابت» حرف اول است. اما در اندیشه اسلامی «عدالت» کلیدی‌ترین مشخصه جامعه اسلامی است. اما «عدالت و پیشرفت» دو روی یک سکه هستند؛ عدالت بدون پیشرفت به «توزیع عادلانه فقر» می‌انجامد و پیشرفت و تولید ثروت بدون عدالت «تبعیض» و «شکاف طبقاتی» را دامن می‌زند. در چهار دهه گذشته نیز همه دولت‌ها و مجلس‌ها، عدالت و پیشرفت را وعده دادند، اما اگر امروزه هنوز این دو مطالبه اصلی مردم ماست، بیانگر این واقعیت است که آن‌ها در تحقق این وعده موفق نبوده‌اند. هنوز بی‌عدالتی در ساختارهای اداره کشور نمودی آشکار دارد و تبعیض و شکاف طبقاتی  مردم را می‌رنجاند.

اکنون فرصت آن است که سران ائتلاف ها و داوطلبان وکالت مردم راهکارهای روشن عملیاتی و قابل دسترس خود را برای دستیابی به عدالت و پیشرفت با توجه به امکانات و داشته‌های کشور و شرایط جهانی به روشنی بیان کنند. سیاست‌های اقتصاد مقاومتی نیزاقتصاد کشور را «درون زا و برون نگر» تعریف کرده است و به تعبیر رهبر فرزانه انقلاب «آرمان‌خواهی بدون توجه به واقعیت‌ها» می‌تواند منجر به «خیالبافی» شود.

داوطلبان نمایندگی مجلس و به ویژه سردمداران ائتلاف‌های جریان‌های سیاسی -که در مقاطع و ادوار گوناگون نیز هر یک بخشی از ارکان حاکمیت را در اختیار داشته‌اند- باید برنامه‌ها و راهکارهای علمی و عملی خود را برای دستیابی به «عدالت همراه پیشرفت» را ارائه دهند.

همچنین یکی از سکه‌های رایج این روزها «مبارزه با فساد» و نمایش «پاکدستی» است. یکی از نمایندگان ادوار مجلس را می‌شناسم که پیش از ورود به مجلس با دوچرخه رفت و آمد می‌کرد و می‌گفت برای تبلیغات انتخاباتی پول قرض گرفته است! اما امروز به جرم اختلاس چند صد میلیاردی محبوس است. راستی آزمایی این شعار با بررسی رفتارهای دیروز و امروز داوطلبان میسر است و به آنچه در آینده از خود بروز خواهند داد، بستگی دارد؛ جوجه‌هایی که آخر پاییز شمرده می‌شوند!

سرانجام -دوم اسفند-  روز انتخابات مردم فرا خواهد رسید و صندوق‌های رأی ترکیب مجلس یازدهم را مشخص خواهد کرد، اما نامزدهای امروز - که همه آن‌ها این روزها خود را بر روی کرسی سبز مجلس می‌بینند- باید باور کنند که زنگ «انشا» تمام می‌شود و به زودی و در صورت راهیابی به مجلس، باید درکلاس «حساب» بنشینند و توانمندی‌های خود را در تدوین و تصویب قوانین جامع و کاربردی برای حل مشکلات کشور نشان دهند و نظارت بر اجرای آن‌ها را در عمل به نمایش بگذارند؛ زنگ «حساب» دور نیست!