به گزارش گروه فرهنگی قدس آنلاین، حسین سلطان‌محمدی منتقد سینما و تلویزیون با اشاره به موفقیت سریال «نون.خ» در جذب مخاطب اظهار کرد: سری اول و دوم «نون.خ» به لحاظ محتوایی و مضمونی با یکدیگر تفاوت بسیاری دارد و از ماجرای تجارت تخمه و مشکلات آن در فصل اول رسیدیم به فصل دوم و البته معتقدم سری اول یک پیام مهم هم داشت و این بود که مردمان شهرنشین و مرفه را به راحتی می‌توان گول زد.

وی در ادامه افزود: به نظرم در سری دوم داستان انسجام بهتری دارد و با این که در فصل اول این سریال نورالدین خانزاده را به نوعی پیشتاز تجارت معرفی می‌کند اما اینجا او به عنوان یکی از عقل‌کل‌های روستا مطرح می‌شود و در واقع او هم چندان درگیر تولید انار نیست و بیشتر او را در کسوت فردی می‌بینیم که معتمد روستا است و اهالی روی او برای حل و فصل مشکلاتشان حساب می‌کنند. همین باعث می‌شود که انسجام بهتری در روستا دیده شود و کل جامعه روستا را متحد نشان می‌دهد. در این فصل اختلافات به شدت سطحی است و ازبین رفتن روستا بر اثر زلزله باعث شده اهالی دور هم جمع شوند و روستای دیگری را در حاشیه رودخانه شکل دهند و مواردی از این دست باعث شده که انسجام داخل داستان حفظ شود.

سلطان‌محمدی تأکید کرد: البته شخصیت‌هایی که میرطاهر مظلومی و شقایق دهقان نقش آنها را بازی می‌کنند علیرغم اینکه هویت کرد دارند اما نه زبان کردی داشتند و نه رفتارشان مطابق با داستان و دیگر شخصیت‌های قصه بود و هماهنگی با کلیت مجموعه ندارند، حتی به نظم شخصیت خلیل که حمیدرضا آذرنگ نقش او را ایفا می‌کند همین گونه است با اینکه لهجه کردی دارد اما تغییراتی که نسبت به فصل اول کرده است چندان قابل توجه نیست.  

این منتقد با اشاره به یکی دیگر از تفاوت‌های مهم این فصل با سری اول «نون.خ» گفت: امسال اهمیت طعنه‌های داستان بسیار بیشتر شده و در هر موردی از مقوله‌های سیاسی، اجتماعی تا فرهنگی و هنری دیده می‌شود. بسیاری از این طعنه‌ها صرفاً متوجه اصلاح‌طلبان نیست، مانند «پایتخت ۶» که طعنه‌های بسیاری همچون «مشکل را به یار تدبیرکن بگو» و یا «من جمعه فهمیدم که چی شده است» به اصلاح‌طلبان زد. در حالی که در سریال «نون.خ» به نحو دیگری طعنه می‌زند و حوزه‌های مختلفی را زیر تیغ نقد می‌برد و البته طعنه‌هایی هم اصول‌گرایان وارد می‌کند، اما به گونه‌ای رفتار می‌کند که مردم به عنوان یک امر عادی با آن برخورد می‌کنند.

وی درباره یکی دیگر از امتیازات این سریال اظهار کرد: طبق سری اول این سریال، فصل دوم هم تیتراژ آغازین و پایانی جذابی دارد و بسیار جلب توجه می‌کند و به خوبی جغرافیای منطقه را به رخ می‌کشد و اگر داستان را از بین دو تیتراژ ابتدایی و پایانی را حذف کنید و فقط تیتراژ را ببیند باز هم با اثر قابل توجهی روبروییم و توانسته جذابیت زیادی ایجاد کند و بارها در فضای مجازی درباره این که این مناطق کجاست سوال پرسیده می‌شود.

سلطان محمدی ادامه داد: یکی دیگر از نقاط مثبت این سریال توجه به مسائلی است که مردم با آن روبرو هستند مانند زلزله، جغرافیا و توجه به بحث گردشگری و بومی گرایی که به خوبی آن را مطرح می‌کند و از این جهت بسیار موفق عمل کرده است. البته من دیروز در خبرها خواندم که شائبه ای پیش آمده مبنی بر این که استانداری کرمانشاه به ساخت این سریال کمک مالی کرده و آنها هم تکذیب کردند. در حالی که اگر چنین اتفاقی هم بیفتد چه اشکالی دارد که از ساخت و تولید چنین آثاری حمایت شود؟

این منتقد درباره اهمیت گویش و زبان در سریال‌های بومی و عملکرد «نون.خ» در این زمینه گفت: واقعیت این است که ما از جنوب آذربایجان غربی و کرمانشاه تا لرستان کرد داریم. زمانی که چنین طیف وسیعی از مردم کردنشین وجود دارد باعث ‌شده سازندگان «نون.خ» زبانی را دست‌مایه کار خود قرار دهند که کسانی هم که این زبان را نمی‌دانند بتوانند آن را به راحتی متوجه شوند و البته بسیاری مردم کردنشین اذعان کردند که این لهجه کردی است و امام جمعه پاوه نیز از این سریال به عنوان اثری که به مناطق کردنشین پرداخته، تشکر و قدردانی کرده است. در واقع «نون.خ» یک زبان کردی میانه را در نظر گرفته و خوب هم به آن پرداخته است در حالی که در سریالی مانند «پایتخت۶» به ندرت شخصیت‌های داستان به زبان شمالی غلیظ صحبت می‌کنند و تکه کلام هایی خاص خودشان را دارند.«پایتخت» به جز جغرافیای شمال کشور، داستان کل مردم ایران را روایت می‌کند و در سریال «نون.خ» هم این مسئله را کم نمی‌بینیم و حتی بیشتر از پایتخت هم به مسائل مختلف طعنه می‌زند.

سلطان محمدی با اشاره به اینکه طعنه و کنایه‌های سیاسی در دوره‌های گذشته هم رواج داشته، گفت: ما در دهه‌های گذشته سریال‌های این چنینی مانند «شب های برره» و ... داشتیم که سرشار از کنایه بودند و حتی در جریانات سیاسی چند سال اخیر کشور هم بارها دیده‌ایم که بخش‌هایی از آن در شبکه‌های مجازی دست به دست می‌شود. اما تفاوت سریال‌های جدید با قدیمی این است که ما در سال‌های گذشته با رشد روزافزون شبکه‌های اجتماعی روبرو شدیم و همین باعث شده که مردم به کلام نوشتاری عادت کنند، حالا کسی پیدا شده و این کلام نوشتاری را در سریال و فیلم برده است و قطعاً همین مسئله برای مردم جذاب است.

وی درباره عمیق شدن پیوند مخاطبان با این نوع سریال سازی اظهار کرد: قطعاً وقتی سریال‌های تلویزیونی به مسائل روز توجه نشان می‌دهد مردم نیز به تماشای آن بیشتر ترغیب می‌شوند. شما به «پایتخت۶» نگاه کنید که علیرغم این که حواشی بسیاری برای آنها درست شد و آن را به بیراهه بردند اما تاثیرگذاری بسیاری داشته است.

این منتقد در بخش دیگری از سخنانش در پاسخ به این سوال که با توجه به سیاست‌های صدا و سیما، فکر می‌کنید تلویزیون چقدر ظرفیت این کنایه‌ و نقدها را داشته باشد، گفت: به نظرم بهتر است به این سوال پاسخ بدهیم که وقتی ذهن مردم درگیر حواشی و مسائل روز است، چرا تلویزیون آن را در قالب اشارات پنهان در سریال‌هایش مطرح نکند و در واقع جلوی این را بگیرد که هر کسی هرچیزی دلش می‌خواهد بسازد. فراموش نکنیم وظیفه تلویزیون جهت دادن به اذهان عمومی و جریان سازی است. اگر در سریال‌ها و محتوای آنها نظم منطقی ایجاد کند به مشکل برنمی‌خورد. اگر «نون. خ» از «پایتخت۶» منطقی‌تر و منظم‌تر باشد و اگر تلویزیون بتواند آن را مدیریت کند و به آن جهت بدهد می‌توانیم ادعا کنیم تلویزیون کارش را درست انجام داده و هیچ جناحی هم ناراحت نمی‌شود. توجه کنید که این شب‌ها همه شخصیت‌های سیاسی و هنری این سریال را تماشا می‌کنند و روی آن متمرکز شدند. چرا سریال بهتری بعد از اینها نیاید؟ به نظرم جامعه به چنین تولیداتی نیاز دارد.

انتهای پیام/