قدس آنلاین: آنچه این روزها در بازار بورس انجام می‌شود، به وجود آمدن یک بازار ثانویه است، بنابراین بازار اولیه‌ای ایجاد نشده که تولید نتیجه آن باشد. در این بازار سهام‌هایی دست به دست و جابه‌جا می‌شود که بیشتر دست تازه‌واردان بازار است، بنابراین ربطی با تولید پیدا نمی‌کند، چرا که سرمایه‌ها به سمت شرکت‌های تولیدکننده هدایت نشده است. بخش کوچکی که شامل عرضه جدید سهام است فقط می‌تواند تا حدی به تولید کمک کند، چرا که در افزایش سرمایه مورد استفاده تولید قرار می‌گیرد.

اصلی‌ترین مشکل بازار سرمایه ایران آن است که در آن موضوع مهمی به نام بازاراولیه تعریف نشده است، یعنی هیچ‌گاه چنین گزینه و روالی مشاهده نشده کارخانه‌ای که در حال تأسیس است، بنابراین با فروختن سهام آن کارخانه، سرمایه مورد نیاز جمع‌آوری شود. تقریباً در ایران می‌توان گفت ساختارهای بازاراولیه در ایران تشکیل نشده و تلاشی برای انجام این مهم نداشته‌اند. بازار ثانویه تنها بازاری است که ساختارهای آن تعریف شده است، بنابراین سهام عرضه شده در بورس بدون اینکه به تولید ربطی پیدا کند، پذیرای نقدینگی می‌شود تا آنجایی که افزایش شاخص حبابی می‌شود و در نهایت سرنوشتی غیر از سقوط ندارد. بخش کوچکی از سهام بازارسرمایه متعلق به شرکت‌های تولیدی است که سهامدارانی در آن سرمایه‌گذاری می‌کنند، اما سایر عرضه‌هایی مثل شستا که در بورس اتفاق افتاده، ربطی به تولید ندارد و فقط خرید و فروش سهام است. بنابراین بازار بورس و افزایش نقدینگی که در ایران شاهد آن هستیم، ربطی به تولید یا کمکی به رونق یا جهش تولید با این گونه سیاست‌گذاری‌های مالی و پولی نمی‌کند.