قدس آنلاین: یک ضرب‌المثل فارسی داریم که می‌گوید؛ کوه موش زایید! ماه‌ها پیش از تشکیل مجلس فعلی یکی از داغ‌ترین خط‌های خبری رسانه‌های ما، جلسات گروه‌های مختلف سیاسی کشور برای تعیین لیست اسامی نامزدان انتخابات بود. انبوهی از چهره‌های سرشناس و ناشناس و آشنا و ناآشنا در اینجا و آنجا گرد هم می‌آمدند و با شعارها و وعده‌های عجیب و غریب، مدعی انتخاب و گزینش چهره‌هایی متفاوت برای وکالت مردم بودند. ترجیع‌بند وکیل‌المله شدن و تغییر ریل و به فریاد مردم رسیدن و سر و سامان دادن به اوضاع، سرتیتر همه خبرگزاری‌ها از این جلسات بود. سرتان را درد نیاورم؛ چنان شعارها و ادعاهای بزرگی طرح و رد و بدل می‌شد که برخی مردم به راستی دلبسته شده و با وجود تجربه‌های ناخوشایند و بی‌حاصل، دلگرم شدند به دگرگون شدن شرایط!

آن روزهای انتظار برای شیفتگان خدمت به مردم و صندلی سبز طی شد و جماعت بر کرسی‌ها جلوس کردند. اما در کمال حیرت اگر بقیه پس از چند ماه اقوال و وعده‌هایشان را از یاد می‌بردند، این دوره، وکلای انقلابی ما در همان آغاز کار آب پاکی را روی دست موکلان ساده‌دل خویش ریختند و نشان دادند در ادامه باید منتظر چه صحنه‌ها و اتفاقاتی در این مجلس باشند. در گام نخست ریاست محترم مجلس با انتخاب دستیاران و مقاماتی که باید به دستور او منصوب شوند، با تقسیم پست‌ها میان برخی از اطرافیان جامانده از لیست، نشان داد که شایسته‌سالاری در این مجلس غوغا می‌کند. گذشته از آن در همین مدت کوتاه معلوم شد در مهم‌ترین و حساس‌ترین مواقع تصمیم‌گیری برای اموری که به آبروی خانه ملت بازمی‌گردد، رئیس می‌تواند غایب باشد.

بگذریم. در یادداشت دیروز نوشتم که قوه قضائیه عزمش را جزم کرده تا غده فساد را تا آنجا که زورش می‌رسد، از تن و جان این سرزمین جراحی و پاک کند. اما باید این را هم پذیرفت که اگر این تلاش‌های سخت و از خودگذشتگی‌ها، تنها به یک قوه محدود شود، ما خیلی زود به خانه اولمان بازخواهیم گشت. بله! خیلی زودتر از آنچه فکرش را بکنید. اگر قوه قضائیه جسارت کرده تا تطهیر اداری و کاری را از حوزه خود شروع کند، باید این درسی برای دیگر قوا نیز باشد. مجلس شورای اسلامی چنانچه نتواند با مظاهر آشکار فساد که خودشان ریز مستندات آن را نزد افکار عمومی منتشر کرده‌اند مبارزه کرده و چهره‌های آشنای این حوزه را همین اول کاری سر جایشان بنشاند، در ادامه قطعاً نخواهد توانست یقه دیگر مراکز خاطی را بگیرد. رطب خورده... بله، از آن رو است که شاعر می‌فرماید:

مگیر خرده به رفتار روزگار رفیق

که این عجوزه نشسته به تاج گردانی...

انتهای پیام/