روز اول ماه ذی القعده را، که مصادف با ولادت کریمه اهل بیت فاطمه معصومه(س) است، بعنوان روز دختر نامگذاری کرده اند.

دین مقدس اسلام بروز و ظهورش در سرزمینی بود، که بر طبق قوانین جاهلیت دختران را زنده بگور میکردند و برای فرزند پسر، فضیلتی بسیار قائل بودند، تا جاییکه از بدنیا آوردن دختر، خجالت زده میشدند و قرآن آنان را مورد نکوهش قرار داده و بیان میکند که برای خدا فرقی میان دختر و پسر نیست.

حال در میان فرهنگ منحطی، که دختر برایش موجودی مایه خفت و خواری بود، اسلام چنان تعریف و تمجیدی از دختران کرد که واقعا باورش سخت بود.

در اینجا فقط چند نمونه از روایات بسیاری که از پیامبر (ص) در این خصوص وارد شده، برای تبرک آورده میشود:

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود:

"در هر روز دوازده برکت و رحمت الهی بر خانه ای که در آن دختران زندگی می کنند نازل می گردد و آن منزل مورد زیارت و دیدار ملائکه قرار می گیرد و آن ملائکه برای پدر آن دختران- در هر روز و شب- ثواب عبادت یک سال را در نامه عمل او می نویسند. "

و در جای دیگر رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود:

" بهترین فرزندان شما دختران هستند. "

و نیز پیامبر گرامی صلی الله علیه و آله فرمود: "شخصی که یک فرزند دختر داشته باشد و آن دختر را به نیکی تربیت نموده و به نیکی آموزش دهد و از نعمتهایی که خداوند به او کرامت فرموده بر آن دختر ارزانی دارد، این کار موجب دوری او از آتش شده و به منزله سپری از عذاب جهنّم است. "

در اول سخن، بیان این نکته خالی از لطف نیست که با وجود این همه سفارش به محبت به دختران، دیگر تهمت دخترکُشی آن هم توسط پدران، که این روزها در برخی فضاها زیاد شده و به مسلمانان این نسبت داده میشود، سخنی بس گزاف است و با تربیت اسلام کاملا در تضادّ میباشد.

و اما چرایی اهمیت بیشتر به دختران؛ شاید در نگاه اول؛ برداشت از اینگونه روایات، ایجاد تغییر نگرش و نفی عقیده اشتباه نکوهش دختران، در تازه مسلمانان، بنظر بیاید، اما با دقت در کنه تفاوت شخصیتی دختر و پسر و جنس زن و مرد، این مطلب روشن میگردد، که این دسته از روایات اتفاقاً، کاربردی همیشگی داشته و به تفاوت جنس زن و مرد، برمیگردد.

اساساً خلقت نوع زن و مرد بر پایه تکامل همدیگر شکل گرفته است، تا یک عضو وظیفه تامین امنیت و معاش خانواده و دیگری وظیفه تربیت فرزندان و اداره فضای داخلی را بر عهده گیرند.

در حقیقت یکی مدیر خارجی و دیگری مدیر داخلی است، و از آنجایی که مدیریت بیرون خانه سروکار بیشتری، با اجنبی دارد، لذا به نوعی خشونت و اقتدار مردانه نیازمند است و از آن طرف مدیریت داخلی که فقط با افراد خودی ارتباط دارد، پس بیشتر به احساسات و عواطف نیاز دارد

و خالق توانا این دو خصوصیت را در وجود دختر و پسر، از ابتدای ولادتشان قرار داده است.

با بیان این مقدمه پر واضح است که برای تربیت زنان و مادرانِ سرشار از احساسات، باید از کودکی، دختران بیشتر از پسران مورد رحمت و محبت قرار بگیرند.

برای همین است که پیامبر گرامی اسلام(ص) تاکید به دادن هدیه به دختران میکردند و یا در جای دیگر مسلمانان را تشویق میکردند، تا وقتی وارد منزل میشوند، ابتدا به دختران خود توجه کرده و اگر چیزی به منزل میاورند، اول به آنها بدهند و حتی آنها را بیشتر ببوسند و در آغوش بگیرند.

اینها و نکات دیگری که در سایر روایات بیان شده، برای این است که جنس زن با اینگونه تربیتِ مملوّ از محبت، بصورت منبعی غنیّ رشد خواهد کرد، تا در آینده هم خودش چندان نیازمندِ محبت نبوده و از هر علف هرزی، گدایی آن را نکند و همچون خورشیدی پر از گرما و انرژی، در خانه به اعضای خانواده اش-چه همسر و چه فرزندان- مرتب پمپاژ انرژی کند و با گرمای وجودیش خانواده را حرارت بخشد، تا این کوچکترین واحد اجتماع و عنصر ضروری حفظ جامعه، از گزند هر نوع سرمای بیرونی که از بین برنده و خشکاننده ریشه خانواده هاست، جلوگیری کند.

از آن طرف همین محبت فراوان به دختران است، که سبب میگردد آنان کمتر بسمت فساد و فحشاء کشیده شوند و راحتتر میشود حیا و عفت را در دختران و مادران رشد داد، همان گوهری که امروزه دغدغه بسیاری از اندیشمندان اسلامی را به خود اختصاص داده، چرا که در نتیجه حفظ این هدیه الهی یعنی حیا و عفت، جامعه نیز از فاسد شدن در امان میماند و از محو شدن آندلسی دیگر جلوگیری میکند و نسلی پاکیزه و طیّب به ارمغان میگذارد.

پس هر روز؛ روز دختر است و ما بعنوان یک مسلمان باید بطور روزانه به دخترانمان عشق و محبت بورزیم و الا در قبال تخریب بنیان خانواده، از بین رفتن نسلی پاک و نهایتاً ضعیفتر شدن جامعه اسلامی، در پیشگاه پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و خدای متعال مسئولیم.

انتهای پیام/