قدس آنلاین: «حضور افراد بدون ماسک در ایستگاههای قطار و اتوبوسرانی ممنوع است»؛ این عبارت روی تابلویی خودنمایی میکند که مسافران به محض ورود به لابی تمامی ایستگاههای مترو تهران و همچنین ایستگاههای اتوبوس مقابل خود میبینند. متنی که از مصوبه اوایل اردیبهشت سال جاری ستاد ملی مبارزه با کرونا گرفته شده و بر اساس آن استفاده از ماسک بهمنظور پیشگیری از شیوع ویروس کرونا و برای حفظ سلامتی مسافران و مردم الزامی خوانده شده است.
با این وجود و بهرغم همه توصیهها و هشدارها، باز هم کم نیستند کسانی که اهمیت چندانی به پروتکلهای بهداشتی نمیدهند و بدون استفاده از ماسک و رعایت فاصله اجتماعی از اتوبوسها و قطارهای شهری استفاده و حتی گاهی با پلیس و مراقبان ایستگاهها هم مشاجره میکنند.
حس بدی به من دست میدهد!
وقتی از جوانی بلند قامت در ایستگاه مترو دروازه دولت میپرسم چرا از ماسک استفاده نکرده، خیلی صریح میگوید: کسی از من نخواسته ماسک بزنم البته خودم هم خوشم نمیآید ماسک بزنم. حس بدی به من دست میدهد!
«محمد» یکی دیگر از مسافران مترو، احساس خفگی را مهمترین دلیلش برای استفاده نکردن از ماسک میداند و میگوید: ماسک به همراه دارم تا اگر مراقبان ایستگاه به من گیر دادند از آن استفاده کنم، اما به محض ورود به داخل قطار آن را از صورتم برمیدارم چون داخل واگنها جا برای ایستادن نیست و من هم از کودکی تنگی نفس دارم و با ماسک نمیتوانم بهراحتی نفس بکشم. شما رسانهها هم خیلی نگران این موضوع نباشید قطعاً ما این ویروس را شکست میدهیم.
روی میز مقابل مرد و زن جوانی که در قسمت شمالی لابی ایستگاه بساط پهن کردهاند، انواع بستههای ماسک و دستکش قرار دارد. مرد دستفروش از کار و بارش کاملاً راضی است. میگوید: ما اینجا برای فروش ماسک و دستکش هیچ اجارهای به شهرداری پرداخت نمیکنیم، به همین دلیل سودی که از مردم بابت فروش اجناس میگیریم خیلی کم است. در واقع ماسک N۹۰ را ۷ هزار تومان، ماسک معمولی هزار و۵۰۰ و یک بسته دستکش ۱۰۰ تایی را ۱۰ هزار تومان به مشتری میفروشیم که نسبت به قیمت بازار بسیار ارزانتر است. ضمن اینکه اجناس ما تأییدیه وزارت بهداشت را هم دارد.
در گیت ورودی مترو کنار اتاقک فروش بلیت قطار، مأمور شهرداری و افسر پلیس روی صندلیهایشان نشستهاند و با هم گپ میزنند. بیشتر مسافرها ماسک دارند و پس از زدن کارت وارد ایستگاه میشوند. فقط دو سه نفر بدون داشتن ماسک وارد میشوند و جالب اینکه کسی یا مأموری هم مانع ورودشان نمیشود.
وقتی از مأمور پلیس در خصوص چرایی ورود بدون ماسک بعضی از مسافران به مترو میپرسم، میگوید: بهشدت مراقبت میکنیم تا کسی بدون ماسک وارد مترو نشود حتی گاهی مجبور میشویم با برخی از مسافران جر و بحث کنیم. مثلاً همین دیروز وقتی جلو مسافری را که حاضر نمیشد ماسک بزند گرفتیم، با ما درگیر و موجب شد لباس فرمم پاره شود. مشکل اصلی اینجاست که داخل واگنها مأمور مراقب وجود ندارد تا کسانی را که پس از سوار شدن در واگن ماسکشان را از صورت برمیدارند کنترل کند.
وی میافزاید: برداشتن محدودیتها از سوی ستاد مبارزه با کرونا کار اشتباهی بوده؛ الان هم تا دیر نشده باید فکری در این زمینه بکنند، چون مردم مجبورند در داخل واگنها بهویژه هنگام پیک ترافیک یعنی صبحها و عصرها دهان به دهان هم بایستند و این موضوع به اوجگیری مجدد بیماری کووید ۱۹ در کشور میانجامد.
تنبل و بیخیال هستم
ایستگاه بی آر تی فردوسی هم همان وضعیت مترو را دارد، یعنی بعضی از مسافران بدون اینکه با تذکری روبهرو شوند بدون ماسک سوار اتوبوس شده و عازم مقصدشان میشوند.
علی، یکی از مسافران این خط که بدون ماسک قصد سوار شدن به اتوبوس دو کابین را داشت، به قدس میگوید: کارشناسان یک روز میگویند استفاده از دستکش مفید است اما ماسک زدن هیچ تأثیری در پیشگیری از کرونا ندارد و روز دیگر عکس این را نظر میدهند، اما خودم از همان ابتدا گفتم ماسک زدن برای پیشگیری مؤثر است؛ هرچند خودم چندان این کار را نمیکنم چون ذاتاً در انجام بعضی کارها تنبل و بیخیال هستم.
دولت همکاری نمیکند
محمد علیخانی، رئیس کمیسیون عمران و حمل و نقل شورای اسلامی شهر تهران در این باره به قدس میگوید: اجباری شدن استفاده از ماسک توسط مسافران در ابتدا از سوی شورا مطرح شده است. پروتکلی را برای حمل و نقل عمومی یعنی مترو و اتوبوس در کمیسیون حمل و نقل تهیه و به ستاد ملی مبارزه با کرونا پیشنهاد کردیم که در این ستاد به تصویب رسیده و استفاده از ماسک توسط مسافران الزامی شده است. اما ایراد این مصوبه این است که هیچ ضمانت اجرایی برای این موضوع تعیین نشده، در واقع ستاد هنگام تصویب پروتکلهای بهداشتی در حوزه حمل و نقل عمومی میبایستی ضمانت اجرایی آن را هم پیشبینی میکرد تا اگر شخصی نخواست ماسک بزند پلیس بتواند از ورودش جلوگیری کرده و یا جریمهاش کند، اما در این زمینه کاملاً سکوت اختیار کرد. از آن طرف هم گفتیم بودجه ماسک را از محل اعتبار مبارزه با کرونا بدهید، ندادند یا درخواست کردیم بخشی از خسارتهای وارد شده به سیستم حمل و نقل عمومی را بدهند که آن را هم ندادند. بنابراین شهرداری یا باید حمل و نقل عمومی را تعطیل کند و یا با همین وضعیت کار را پیش ببرد.
علیخانی با اشاره به اینکه برای پیشگیری از شیوع کرونا از دولت خواسته بودیم دو کار را در این زمینه انجام دهد، میافزاید: نخست گفتیم ماسک رایگان در ایستگاههای مترو و اتوبوس توزیع کند که دولت چنین کاری نکرد، اما شهرداری مکانهایی را بهصورت رایگان به کسانی اختصاص داد که قصد عرضه ماسک و دستکش با قیمت مناسب به مردم دارند. دیگر اینکه از دولت تقاضا کردیم برای افزایش ناوگان حمل و نقل عمومی تلاش و به تعهدات سالهای گذشتهاش عمل کند. برای این منظور از دولت خواستیم بخشی از اعتبار مقابله با کرونا را برای توسعه حمل و نقل عمومی اختصاص دهد، چون با ناوگان موجود نمیشود فاصله فیزیکی را تعدیل کرد. باید اتوبوس و واگنهای مترو افزایش یابد تا فاصله اجتماعی در این اماکن توسط مردم رعایت شود و مردم به صورت فشرده سوار این وسایل نشوند؛ اما مشکل اینجاست که دولت به تعهداتش عمل نمیکند و یکطرفه میخواهد مسئله را حل کند و چون زیر فشار است به سراغ طرح ترافیک میرود؛ مثلاً میگوید طرح را متوقف کنید اما تعطیل شدن طرح ترافیک هیچ تأثیری بر میزان شیوع کرونا ندارد، چون تاکسیهای اینترنتی که قبلاً برای فعالیت خود میبایستی پول میپرداختند الان نمیپردازند و این هزینه از جیب شهرداری پرداخت میشود یا طرح ترافیک را از ساعت ۵/۸ تا ۱۶ اجرا میکنیم که همه اینها درآمدهای شهرداری هستند که از دست میرود. همچنین طرح ترافیک برای کادر درمانی بیمارستانهای داخل محدوده با معرفی ستاد کرونا و ثبت در سامانه رایگان شده است. این امتیازات داده شده تا بار ترافیکی حمل و نقل عمومی افزایش پیدا نکند که موفق به این کار هم شدیم. یعنی الان سیستم ناوگان عمومی با کمترین مسافر فعالیت میکند.
وی با بیان اینکه شیوع کرونا موجب شده ماهیانه ۲۵۰ میلیارد تومان به سیستم حمل و نقل شهرداری تهران خسارت وارد شود، میگوید: از طرف دیگر شهرداری علاوه بر سهم خود در یارانه بلیت مترو و اتوبوس، سهم یک سومی دولت را هم میپردازد، چون دولت سهمش را پرداخت نمیکند و ما هم نمیتوانیم این سیستم را غیر فعال کنیم.
انتهای پیام/
نظر شما