قدس آنلاین: در طی دو دهه اخیر محسن مؤمنی شریف تمام تلاش خود را کرد که سمت و سوی اهداف و برنامه های حوزه هنری هم سو با باورهای دینی و انقلاب اسلامی باشد. با این حال دیده می‌شد که در شهرستان‌های مختلف، حوزه هنری محفلی می‌شد برای جریان‌های لیبرال و تجدد گرایانه. بی شک بررسی عمیق فعالیت های حوزه هنری در طی بیست سالی که گذشت نیازمند پژوهش و واکاوی عمیق است و براحتی نمی توان عملکرد مثبت ، منفی و حتی خنثی این مرکز بزرگی ادبی، فرهنگی و هنری را رصد کرد. نکته قابل تعمق عدم نشان دادن واکنش مسئولین حوزه در قبال انتقادهای مطرح شده بود. انگار تمام دل نگرانی‌ها، سؤال‌ها و نقدهای منتقدین عرصه ادب و هنر به پشیزی نمی‌ارزید و از آنجا که در ایران هیچ سازمان و نهادی کار ارزیابی و تحلیل نهادها و مراکز ادبی و هنری دولتی و نیمه دولتی را بر عهده ندارد ، دیگر کسی هراس و دل نگرانی نسبت به نقدهای مطرح شده را ندارد و نخواهد داشت. چرا که می‌داند کسی قرار نیست تشویق و مواخذه ای بکند. با تمام این اوصاف افرادی که دستی دور بر آتش دارند می توانند در خصوص برخی رویدادهای اتفاق افتاده در حوزه هنری که منجر شد حوزه از خانه اصلی خود دور بماند، نظر بدهند. با این حال نمی توان به برخی اتفاق های خوب رخ داده در حوزه اشاره نکرد. از جمله کارهای ارزشمند حوزه هنری در طی سال‌های متمادی انتشار خاطرات رزمندگان دفاع مقدس و مبارزان انقلاب اسلامی بود. این حرکت بزرگ و تأثیرگذار توانست ضمن ثبت خاطراتی که می‌رفت در گذر زمان از دست بروند، دست مایه مناسبی برای خلق آثار ادبی چون رمان و شعر باشد. در این میان بسیاری از طرح های بزرگ حوزه همچون ترجمه رمان‌های مطرح به زبان‌های مختلف عقیم ماند . طرح ترجمه آثار داستانی به زبان های خارجی برای اولین بار توسط اینجانب به آقای مومنی تحویل داده شد اما مسئولین حوزه تصمیم گرفتند طرح را به واسطه آدم های دیگر با نگرش های متفاوت آغاز کنند و آن شد که آثاری برای ترجمه انتخاب شد که بیشتر بر اساس دوستی ها بود و متأسفانه آثاری توسط آقای اسپراگمن ترجمه شدند که رنگ وبوی داستان های ضد ارزش‌های دفاع مقدس را داشتند. از بزرگترین اشتباهات متولیان حوزه هنری تعطیلی مجلات تخصصی ادبیات داستانی، شعر و...بود. این مجلات به همت و تلاش افرادی چون شهید آوینی و آقای سرشار راه افتادند و بسیار تاثیرگذار و جریان ساز بودند. در این راستا ناتوانی حوزه در توزیع و پخش مجلات یاد شده ارتباطی به اهمیت و ارزش مجلات یاد شده ندارد. قابل ذکر است مجله ادبیات داستانی تنها مجله تخصصی در این وادی بود و مقالات و مصاحبه‌ها و گزارش‌های ادبی مجله در عرصه ادبیات بسیار مطرح بود. بی شک انتشار مجدد این مجلات در عین حال که بسیار کار خوبی است اما به دلیل توقف مجله دیگر نمی‌توان توقع داشت آن جریان بزرگ ادبی بوجود آید .حوزه هنری در ابتدای راه با چند اتاق و سالن توانست جمع کثیری نویسنده و شاعر مطرح و توانمندی را به جامعه ادبی معرفی کند اما با گذشت زمان و جذب سرمایه های هنگفت به جای جریان سازی بر اتاق ها و کارمندان حوزه افزوده شد بی آنکه بازدهی چندانی داشته باشد.در شرایط کنونی با ورود آقای دادمان جوان که در عرصه ادبیات چهره شناخته شده‌ای نیستند این سئوال بزرگ مطرح می‌شود که آیا روند حرکت حوزه هنری بدون هیچ تغییر و تحولی ادامه می یابد ؟ یا شاهد تحولات بنیادین و البته خوب و مفید خواهیم بود؟

انتهای پیام/