اهل ‌بیت(ع) بزرگ‌ترین معلمان و بهترین آموزگاران بشریت بوده‌اند. وظایف و تکالیف استاد و شاگرد را می‌توان از سیره و گفتار همین آموزگاران بی‌نظیر جهان فرا گرفت.

امام هادی(ع) در این زمینه فرموده‌اند: دانشمند و دانشجو در رشد شریک‌اند. هر دو مأمور به نصیحت هستند و هر دو از فریب نهی شده‌اند. رسالت و مأموریت‌های عالم و متعلم، استاد و دانشجو فراوان است. امام هادی(ع) در این حدیث سه مسئولیت عالم و متعلم را آموزش داده‌اند.

شریک رشد

رشد به معنای به راه راست بردن، رهایی از گمراهی و به راه آمدن و هدایت و ترقی، بالندگی و پایداری و ایستادگی آمده است. امام نهم(ع) در این حدیث مسیر صحیح تعامل استاد و دانشجو را نشان داده‌ است که معلم و متعلم دو شریک علمی در راه رشد و تعالی هستند. با تکبر عالم و کم‌کاری متعلم، رشد علمی متوقف می‌شود.

مأموریت نصیحت

عالم و متعلم مأموریت نصیحت متقابل یکدیگر را دارند، هر دو باید ناصح هم باشند. نصیحت به معنای به صلاح و نیکی فراخواندن، خیرخواهی و یکرنگی در دوستی و از سر راستی و یکدلی و خالصانه پند و اندرز دادن است. امام هادی(ع) در این حدیث بر خلوص و صفای استاد و دانشجو در ارتباطات نیز تأکید کرده است.

رهایی و دوری از غش

غش به معنای نیرنگ و خیانت، ناراستی و سیاهی قلب و نارو زدن و تیرگی در هر چیز و کدر و آلوده و آغشته شدن و مخلوط کردن چیز کم‌بها با گرانبهاست.

عالم و متعلم نباید اهل غش باشند، بلکه باید دانش را پاک و کامل یاد بدهند و فرا بگیرند تا دانش سودمند و علم حقیقی و از منابع شرعی بین آنان رواج یابد. معلم در آموزش همه علوم لازم، بی کم و کاست و بی‌غش کار کند و دانشجو نیز درصدد تقلب و فریب استاد نباشد. ==