هفته گذشته آیین اختتامیه «هجدهمین دوره کتاب سال دفاع‌مقدس» مصادف با هفته کتاب، کتابخوان و کتابدار در موزه انقلاب اسلامی و دفاع مقدس در کمال تعجب و شگفتی برگزار شد. جایزه کتاب سال دفاع مقدس دارای بخش‌های مختلفی چون «زندگی‌نامه داستانی»، «خاطرات»،«داستان»،«پژوهش ادبی»،«تاریخ شفاهی»، «ترجمه»....است. بی‌شک یکی از جوایز مهم و تأثیرگذار این جشنواره بخش داستان است و همواره منتقدان و رسانه‌ها بیش از همه به این بخش توجه دارند. کتاب برگزیده بخش داستان هجدهمین دوره کتاب سال دفاع مقدس مجموعه داستان «آدم‌ شویی نوشته نصرت‌الله محمودزاده است. ایشان در بخش زندگی‌نامه داستانی هم اثرشان انتخاب شده است. ظاهراً در آیین‌نامه جایزه بهترین کتاب دفاع مقدس یک نویسنده می‌تواند در بخش‌های مختلف برگزیده بشود و ممنوعیتی در این خصوص وجود ندارد. نکته قابل ‌تعمق سال نشر آثار برگزیده و زمان برگزاری اختتامیه کتاب سال دفاع مقدس است. ظاهراً تمامی آثار برگزیده این جشنواره در سال 95 تا 97 منتشر شده بودند. مراحل داوری جشنواره بر گزار شد و مقرر بود مراسم اختتامیه و معرفی آثار برتر بلافاصله برگزار بشود، اما اختتامیه به دلایل مختلف که احتمالاً فقدان بودجه کافی برای برپایی مراسم و اهدای جایزه بود، با تأخیر بسیار زیاد برگزار شد. جالب این است جایزه مذکور قرار بوده سالانه برگزار بشود و برگزیدگان خود را معرفی کند، در صورتی که جایزه کتاب سال دفاع مقدس از سال 95 تا امسال متوقف بوده است. بی‌شک یکی از مهم‌ترین اهداف بنیاد حفظ آثار، جریان‌سازی، تقویت بنیه آثار مرتبط با دفاع مقدس و معرفی آثار برگزیده است. توقف جایزه کتاب سال دفاع مقدس و جایزه سالانه «یوسف» در سال‌های متمادی ضربه جبران‌ناپذیری را در این وادی به نشر آثار دفاع‌مقدس زده است. جشنواره «یوسف» هم با وجود اعتباری که در سالیان پیش بدست آورده بود، به ناگاه متوقف شد. داوری جشنواره هم سال‌های پیش انجام شد، اما هیچ‌گاه اسامی برگزیدگان آن سال معرفی نشده‌اند. با یک بررسی اجمالی و سطحی هم می‌توان دریافت وقتی روند برگزاری جشنواره‌ای طی سالیان متمادی متوقف بشود و پس از آن اختتامیه‌ای برگزار بشود که تازه آثار سال‌ها قبل را معرفی می‌کند، عملاً اعتبار و قدرت جریان‌سازی خود را به راحتی از دست می‌دهد. هر چند در سالیان متمادی جشنواره‌های مذکور برای خود اعتباری کسب کرده بودند. در دوران درخشانی که جایزه‌های مذکور توانستند در وادی نشر آثار دفاع مقدس تأثیرگذار باشند، آثار شاخصی هم تولید می‌شد. اما به دلایل مختلف از جمله بی‌توجهی به این رویکرد بزرگ فرهنگی موجب شد تا تمام زحمات بانیان و دست‌اندرکاران گذشته از میان برود. در اینجا پرسش این است که چرا بنیاد حفظ آثار که توقع می‌رود بودجه کافی در اختیار دارد، برگزاری جشنواره‌های خود را متوقف کرد؟ چرا در این سال‌ها بنیاد هیچ توضیحی در این خصوص ندادند و سعی کردند با چراغ خاموش و بی‌صدا از ماجرا عبور کنند؟ بسیار تعجب‌برانگیز است که کمبود بودجه مالی بنیاد موجب شده باشد تا جشنواره‌هایش متوقف بشوند. در غرب رسم بر این است که دست‌کم20 سال پس از وقوع حوادث مهم تاریخی مثل انقلاب‌ها و جنگ‌ها آثار برتر نوشته بشوند. درست در زمانی که توقع می‌رود نویسندگان دفاع‌مقدس تازه وارد میدان بشوند و خالق آثار برتر خود باشند، تأخیر در برگزاری جشنواره‌ای از این دست و عدم‌راه‌اندازی بازار تولید و نشر کتاب‌های معتبر در این وادی، تأثیر مخربی بر پیکره نشر آثار دفاع‌مقدس می‌زند.