بگذارید ماجرا را یک بار مرور کنیم: کشور در شرایط بحرانی است. بعضی شهرها فقط به اندازه چند روزشان گندم و برنج و آذوقه دارند. کلی کشتی پشت ورودی بندرها معطل‌اند تا بارشان خالی شود. برای هر روز معطلی‌شان هم دارند کلی خسارت می‌گیرند. از آن طرف کامیون‌های فعال کفاف رساندن بارهای ورودی را نمی‌دهد. مهمات ارتش معطل مانده برای اینکه با کامیونی برسد به خط مقدم. نتیجه اینکه آن‌ها که در جریان امورند، نگرانی زیادی دارند. مانده‌اند چه کنند. رده به رده خبر بالا می‌رود. مسئولان فهمیده‌اند که باید شرایط را به امام(ره) گزارش کنند. امام(ره) اما تصمیم می‌گیرند که یک پیام منتشر کنند؛ یک پیام کوتاه به کامیون‌دارها؛ پیامی که خیلی زود تمام کشور را سر خط می‌کند برای روی مدار آوردن امور.

در این واقعه دست‌کم هزاران آدم درگیر بوده‌اند؛ هزاران راننده ماشین سنگین، کارمند و کارگر بندر، بارگیری و... . این یعنی احتمالاً خیلی از آن آدم‌ها را توی عمرمان دیده‌ایم. خیلی‌شان توی خیابان از کنارمان رد شده‌اند. با خیلی‌شان نسبت قوم و خویشی داریم حتماً. پرسش اما این است که اگر این اتفاق هر کجای دنیا رخ داده بود، حالا باید چه حجمی از داده و اطلاعات از آن موجود باشد؟ توی اینترنت چقدر محتوا درباره‌اش وجود داشته باشد؟ چند فیلم مستند و داستانی درباره‌اش ساخته شده باشد؟ نویسنده‌ها چند کتاب از رمان و داستان و داستان کودک باید برایش نوشته باشند؟

در فاصله این روزها، کلی درباره آدم‌هایی که آن سال‌ها در آن ماجرا پای‌ کار بوده‌اند، گشته‌ام. به کلی اسم هم رسیده‌ام از آدم‌ها از بد روزگار مدیر هیچ اداره یا کارشناس هیچ نهاد و ارگانی نیستند که بشود ردی ازشان پیدا کرد. تلاش‌های سابق بر این را هم دیده‌ام. یک کتاب منتشر نشده، یک پژوهش که رد و اثری در فضای عمومی ندارد و دو مستند که تلاش همین سال‌های اخیر است. نتیجه اینکه تلاش‌های چندروزه برای پیدا کردن آدم‌های اصلی به سرخط‌های اساسی ختم نمی‌شود و این وسط چهار نفر که از گفت‌وگو شانه خالی کنند، روایت سرراستی دست آدم را نمی‌گیرد.

روز حمل‌ونقل امروز می‌گذرد. سال دیگر هم که بیاید، دست‌کم چند ده تا از آن چند هزار نفر دیگر بین ما نیستند. من اما گمانم می‌رسد که هیچ ‌کجای دنیا با داستان‌هایشان چنین کاری نمی‌کنند. از دلسوزی گم شدن قهرمان‌ها که بگذریم، دست‌کم برای دستمایه فیلم و سریال‌های آینده هم که شده، لازم داشته‌ایم که در این سال‌ها یک کار جامع درباره این اتفاق‌ها انجام شده باشد. قهرمان‌هایمان دارند لابه‌لای اتفاقات روتین و روزمره دنیای سیاست و اقتصاد گم می‌شوند.