افزایش مخرب مالیات: در حالی که اقتصاد در تلاش برای خارج کردن خود از شرایط همه‌گیری ویروس کروناست، جو بایدن قصد دارد بر تجارت ایالات متحده، مالیاتی به ارزش ۲.۷ تریلیارد دلار برای ۱۵ سال آینده ببندد. این موجب خواهد شد بسیاری از شرکت‌ها و تجارتخانه‌ها ریسک استخدام نیروهای جدید را به جان نخرند و بدتر از آن، کارآفرینان رغبتی به ایجاد یک تجارت جدید پیدا نخواهند کرد. بنابراین پس از مدتی شاهد کاهش رشد اقتصادی و به دنبال آن کاهش فرصت‌های شغلی و حقوق کمتر خواهیم بود.

هزینه زیربنایی دولت فدرال موجب کاهش بیکاری نمی‌شود: دولت آمریکا برنامه دارد شغل‌هایی را که افزایش مالیات موجب از بین رفتن آن‌ها خواهد شد با هزینه همین مالیات‌ها در اقتصاد جبران کرده و سبب افزایش شغل شود؛ اما پس از مقداری کندوکاو به این نتیجه خواهیم رسید که با این کار حتی نخواهند توانست تخریب و ایجاد شغل جدید را سر به سر کنند چه برسد که موجب کاهش بیکاری شوند. این شبیه به همان برنامه زیربنایی شکست خورده‌ای است که اوباما در سال ۲۰۰۹ برقرار کرد، جایی که در سال ۲۰۱۳ مطالعات نشان داد بیشتر کارگران به جای رفتن به سراغ شرکت‌های خصوصی، جذب شرکت‌های فدرال شدند که این به هیچ عنوان منجر به وجود آمدن مشاغل جدید نشد.

طرح مرکزی این برنامه برای اقتصاد زیان‌آور است: این نقشه جو بایدن منجر به درگیر شدن هر چه بیشتر دولت فدرال در زیرساخت‌های محلی مثل مدارس یا سیستم‌های آبی و همین‌طور به دست گرفتن مدیریت خرد مراکزی مانند انرژی و ساخت و ساز خواهد شد. در مجموع چنین برنامه‌ای حدود ۲۰ هزار دلار از درآمد سالانه هر خانوار آمریکایی به بیرون خواهد کشید تا صرف هزینه نقاط دیگر مدنظر دولت شود. همان‌طور که بارها ثابت شده هرچه دولت کنترل بیشتری بر اقتصاد داشته باشد نتیجه بدتری را شاهد خواهیم بود.

تبلیغات اشتباه و هدر رفتن پول: زمانی که صحبت از سرمایه‌گذاری‌های زیربنایی دولتی در ایالات متحده می‌شود، کارنامه بسیار خوب در ساخت‌وساز بزرگراه‌ها و پل‌ها نخستین چیزی است که به ذهن می‌آید. اما در نقشه بایدن تنها ۴ درصد از هزینه‌ها به این تأسیسات زیربنایی اختصاص پیدا خواهد کرد و مثلاً رقم بسیار چشمگیری بر بخش حمل و نقل انبوه متمرکز خواهد شد، جایی که در آمریکا کمتر از یک دهم جابه‌جایی مسافران نسبت به بزرگراه‌ها در آن به انجام می‌رسد. سود پروژه‌های زیربنایی برای یک کشور زمانی به چشم خواهد آمد که کاربردی باشد اما مقامات دولتی ایالات متحده تلاش دارند تمرکز سنگینی بر پروژه‌های گرانقیمتی بگذارند که از لحاظ جغرافیایی مناسب آمریکا نیست و موجب هدر رفتن پول بسیار زیادی خواهد شد.