از وقف، خیر و برکت خیلی زیادی دیدم و بازار و کسب و کار من به واسطه همین وقف ها و یاری خداوند خیلی خوب و رضایتبخش شده است. فکر می کنم همین وقف ها باعث شده که من بتوانم بیشتر ترقی کنم.

این جملات قسمتی از صحبت های "جواد آسوری"، واقف آملی است که سالهاست اموال خود را بااختیار تام وقف می کند.

یکبار دیگر به صحبت های این واقف توجه کنید. شاید درنگاه اول اینطور برداشت شود که برکت و رونق اموال، درعمل اتفاق نمی افتد و این صحبت ها تنها از روی احساس و اعتقادات شخصی بیان می شود. اما وقتی بدانیم که او سالهاست آستین هایش را بالا زده و دستش را تاآرنج در درون تنور وقف قرار می دهد، به خوبی متوجه می شویم که عملا خیر و برکت و رونق در اموالش را به چشم دیده است. چرا که اگر بانقصان مال مواجه شده بود، عطای وقف را سالها پیش به لقایش می بخشید.

البته اینطور نیست که درهنگام وقف کسی به شما برگه سفید امضا بدهد که اموالتان در فلان زمان چندبرابر خواهد شد. کمی اعتقاد و اعتماد به قدرت لایزال الهی لازم است تا بدون چشم داشت اموال بخشیده شوند.

دراین میان نباید از خطور سیگنالهای شیطانی به ذهن غافل شد. تا تصمیم به وقف بگیرید هزار ویک دلیل منطقی و غیرمنطقی برای عدم وقف به ذهن مخابره می شود. به همین دلیل برای پایین آوردن طول موج فرکانس های منفی یا خاموش کردن فرستنده، لازم است خودسازی هایی از قبل انجام شده باشد.

هرچند نگاه به وقف باید آسمانی باشد و نباید با یک حساب و کتاب زمینی و دو دوتا چهارتای دنیایی انتظار کسب اموال بیشتر پس از وقف را داشته باشیم. جای دوری نمی رود اگر کمی هم به فکر آخرت خود باشیم.  حضرت علی(ع) درحدیث گهرباری می فرمایند: "صدقه و وقف دو ذخیره اند. آنها را برای قیامت خود نگه دارید. " آیا همانقدر که به فکر پرکردن حساب های بانکی خود در دنیا هستیم به فکر پر بودن حساب آخرتی خود هم هستیم؟ حسابی که در روز قیامت بهترین چاره برای بیچارگان خواهد بود.

برخی افراد دارای وضعیت زندگی نسبتا مناسبی هستند اما به محض اینکه صحبت از وقف کردن اموال می رسد دست پایشان به قدرت چندین ریشتر به لرزه می افتد. این افراد معمولا در اولین پیچ و خم ها و ابهامات ذهنی و در ایستگاه "تکلیف ارتزاق همسر و فرزندان چه می شود" متوقف می شوند. برخی حتی به این مقدار هم بسنده نکرده اند و غصه دار هفت نسل پس از خود شده اند.

این افراد باید به دو نکته توجه کنند. اول اینکه روزی رسان خداست و این قدرت را دارد که ورثه را از راهی دیگر آنقدر ثروتمند کند که حتی به اموال بازمانده از پدر توجهی نکنند و دوم اینکه لازم هم نیست که تمام اموال خود را وقف نمایند. می توان آن قسمت از اموال که صرف هزینه های جاری زندگی می شود و مقداری نیز برای تامین آینده همسر و فرزندان به میزان متعارف جداکرد و مابقی اموال را با یک نیت الهی، وقف و به دست فرشتگان خدا سپرد تا در حساب آخرتی شما ثبت کنند.

امام صادق(ع) می فرمایند: "هرگاه فرزند آدم بمیرد عمل او قطع می‌شود مگر از سه چیز: صدقه جاریه (وقف به عنوان نمونه‌ای از صدقه جاریه) علمی که از آن سود برده شود و یا فرزند صالحی که برای او دعا کند. " چه کسی اطمینان دارد که فرزند صالحی داشته باشد تا پس از او پیگیر کم کاری هایش در دنیا باشد یا به اندازه ای علم داشته باشد که در آنطرف خط دستگیرش شود.

ازقدیم گفته اند سرکه نقد به از حلوای نسیه. وقف اموال، نقد و به اختیار خودمان است و انجام کارهای خداپسندانه توسط فرزندان وهدیه به روح مرحوم پدر، حکم نسیه را دارد. تا وقت داریم باید وقف کنیم که هرلحظه ممکن است حی داور سوت پایان عمر ما را به صدا درآورد. شاید اکنون در دقیقه ۹۰ زندگی خود باشیم. پس بهتر است که هرچه سریعتر به تیم شیاطین گل بزنیم و نام خود را درتالار افتخارات ماندگار کنیم.

انتهای پیام/