حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در بیانات اخیر خود که در ارتباط تصویری با نمایندگان تشکل‌های دانشجویی انجام شد، تحول‌خواهی و تحول‌طلبی را نیاز اساسی امروز جامعه ما دانستند و بر نقش جوانان در انجام این رسالت مهم تأکید ویژه داشتند. نباید از نظر دور داشت دیدگاه رهبر معظم انقلاب اسلامی همواره بر حضور و فعالیت جوانان در عرصه‌های مختلف اصلی انقلاب بوده است. ایشان که حتی از قبل شکل‌گیری انقلاب با جوانان مؤمن حشر و نشر داشته‌اند، به‌درستی جوانان را مایه شادابی و پویایی جامعه می‌دانند.

این اعتقاد رهبری معظم همان‌گونه که خود ایشان هم تصریح دارند به معنای آن نیست که تجربه نیروهای کارکشته را نادیده بگیریم و بخش مدیریتی کشور را از حضور آن‌ها محروم کنیم؛ نه، بلکه به این معناست که عرصه‌های بیشتری برای نقش‌آفرینی قشر جوان فراهم شود. البته در مقوله شکل‌گیری دولت جوان انقلابی باز نظر بر این نیست که لزوماً کسی که سکان هدایت قوه اجرائیه کشور را به دست گیرد، فرد جوانی باشد. نفی این ماجرا هم نیست یعنی چه بسا یک جوان بتواند این کار را به‌خوبی انجام دهد. بحث رهبر معظم انقلاب بر سر این است که دولتی سر کار باشد که روحیه و تفکر انقلابی داشته باشد. چنین دولت باانگیزه‌ای به لحاظ تحرک و ابتکار در جایگاه بالایی قرار خواهد داشت. طبیعتاً در چنین ساختاری نقش جوانان می‌تواند بسیار مؤثر باشد و از حوزه‌های وزارت، معاونت‌های مختلف، مدیران کل و پست‌های مهم گرفته تا حوزه‌های جزئی‌تر می‌تواند نقش‌آفرین باشد.

حال پرسش این است که دولت جوان انقلابی چگونه موجب تحول‌آفرینی خواهد شد؟ وقتی ما می‌گوییم روحیه جوان انقلابی در دولت حاکم باشد این در بطن خود تحول را دارد؛ چرا که سرشار از انگیزه، امید و روشن‌بینی نسبت به آینده است. در چنین سیستمی روحیه یأس، ناامیدی و رخوت وجود ندارد. یک جوان انقلابی دیدی امیدوارانه و سازنده به آینده دارد. وی سرشار از نگاهی است که در برخورد با موانع جا نمی‌زند و برعکس با ابتکار برای آن چاره‌جویی و از مشکلات عبور می‌کند. این‌چنین فردی حتماً توکل به خدا دارد و اعتقاد دارد خداوند در این مسیر کمک خواهد کرد. وقتی چنین روحیه‌ای در مجموعه دولت و به ویژه شخص رئیس‌جمهوری که در رأس آن قرار دارد نهادینه شود، می‌توان آینده درخشانی برای ملت متصور بود. چنین سیستمی همه‌چیز را از خدا می‌جوید نه کدخدا! همان‌گونه که تجربه ابتدای انقلاب اسلامی نشان داده، شکل‌گیری چنین دولتی قابل تصور است. وقتی ارتش تا دندان مسلح رژیم بعث عراق با پشتیبانی تقریباً تمام ابرقدرت‌های شرق و غرب به کشور ما حمله کرد، چه کسی توطئه دشمنان را به شکست کشانید؟ مگر غیر این است که این جوانان مؤمن و انقلابی بودند که پوزه آن‌ها را به خاک مالیدند؟ اکنون هم این تجربه قابل تکرار است. درست است که جنگ سخت علنی علیه ما پایان یافته، اما نبرد اقتصادی، فرهنگی و سیاسی سخت و سنگین علیه جمهوری اسلامی ایران همچنان در جریان است. در این فضا مسلماً با بهادادن به نیروهای جوانِ مؤمن و باانگیزه، می‌توان بر این مشکلات هم در آینده‌ای نه چندان دور و به امید خدا فائق شد.