با این حال و در چنین شرایطی هر از گاه خبری از خشونت علیه پرستاران منتشر می‌شود.

آن‌طور که آرمین زارعیان، رئیس هیئت مدیره نظام پرستاری گفته است میزان خشونت‌ها علیه پرستاران در سال‌های اخیر درصد بسیار بالایی داشته است، به طوری که اگر چهار سال پیش این خشونت‌ها ۱۰ درصد بوده در حال حاضر به ۴۰ درصد رسیده و هم‌اکنون با ۴۰ درصد خشونت کلامی و تهدید علیه پرستاران و خانواده آن‌ها مواجه هستیم و گاهی هم مواردی منجر به ضرب‌وشتم می‌شود.

بی‌خبری از خشونت‌های کلامی

محمدشریفی مقدم، دبیرکل خانه پرستار کشور با اشاره به تغییر شکل خشونت علیه پرستاران می‌گوید: براساس نتایج بدست آمده از تحقیق سازمان پژوهش نظام پرستاری کشور در یک دوره ۶ ماهه، بیش از ۸۰ درصد پرستاران به نوعی یکی از انواع خشونت کلامی، رفتاری و یا فیزیکی را تجربه کرده‌اند که منجر به شکستگی استخوان دست و پا و لگن و در مواردی دیگر منجر به تخلیه چشم پرستار شده است. با شیوع کرونا نیز این خشونت‌ها همچنان ادامه دارد و در مواردی پرستاران اورژانس‌های مختلف مورد ضرب و شتم خانواده بیماران قرار گرفته‌اند.

وی معتقد است گرچه پایگاه اجتماعی و محبوبیت کادر درمان و به‌ویژه پرستاران در مقابله با کرونا افزایش یافته؛ اما خشونت نسبت به آن‌ها همچنان ادامه دارد به‌گونه‌ای که در همین ایام کرونا هر روز شاهد انتشار خبری مرتبط با خشونت علیه پرستاران در یکی از مناطق کشور بوده‌ایم. این خشونت گاه از سوی مردم و گاهی از سوی مسئولان مراکز درمانی و... بوده است.

اخراج ۲۰ پرستار فعال در بخش کرونا

سیده فاطمه بحرینی، رئیس خانه پرستار و عضو هیئت مدیره نظام پرستاری مشهد نیز معتقد است: خشونت فیزیکی از سوی خانواده بیماران علیه پرستاران در مقایسه با گذشته تفاوت چندانی نداشته و همچنان ادامه دارد، اما آنچه در شرایط سخت فعلی که کادر درمان و به‌ویژه پرستاران را تحت تأثیر قرار داده، خشونت رفتاری برخی از مدیران بیمارستان‌ها علیه پرستاران است.

این عضو شورای مرکزی خانه پرستار کشور ادامه می‌دهد: اسفند سال گذشته معاون توسعه یکی از بیمارستان‌های مشهد که زیر نظر رئیس بیمارستان است، قرارداد بیش از ۲۰ پرستار تبصره‌ای و پیمانی فعال در بخش کرونا را لغو کرد و این در شرایطی بود که این همکاران انتظار داشتند پس از یک سال حضور در بخش کرونای این بیمارستان تبدیل وضعیت و یا تقدیر شوند.

مردم مقصر اصلی نیستند

وحید نصیری، معاون سابق حقوقی پارلمانی سازمان نظام پرستاری نیز در گفت‌وگو با ما می‌گوید: در زمینه خشونت علیه پرستاران، مردم مقصر اصلی نیستند، چراکه مراجعه به مراکز درمانی برای گرفتن خدمت، متفاوت با مراجعه به سایر نهادها و سازمان‌هاست. وضعیت بیمارستان‌ها و مراکز درمانی همیشه اورژانسی است و آنچه همراهان بیمار را ناراحت می‌کند کیفیت و کمیت خدمت است که موجب پرخاشگری و ابراز خشم آن‌ها می‌شود.

وی که بیش از ۲۵ سال سابقه کار در حوزه پرستاری دارد، ادامه می‌دهد: با توجه به افزایش سطح سواد مردم و همچنین افزایش استانداردهای خدمات درمانی، انتظارات مردم از مراکز درمانی افزایش یافته و می‌دانند هنگام مراجعه به مراکز درمانی زمان گرفتن خدمت آن‌ها چقدر و کیفیت دریافت این خدمات باید در چه حدی باشد.

نصیری ادامه می‌دهد: علاوه بر خشونت‌هایی که از سوی مردم علیه پرستاران اعمال می‌شود، نامناسب بودن وضعیت استخدامی پرستاران نیز نوعی دیگر از خشونت است که مسئولان علیه پرستاران اعمال می‌کنند. عامل بسیاری از خشونت‌های فیزیکی مردم علیه پرستاران نیز مسئولانی هستند که از استخدام پرستاران و افزایش سرانه پرستاری امتناع می‌کنند.

ضرب و جرح به دلیل تذکر درباره استفاده از ماسک

حمید نخعی، دبیر و سخنگوی نظام پرستاری خراسان رضوی نیز با اشاره به خشونتی که از سوی یکی از بیماران نسبت به یک پرستار اتفاق افتاده، می‌گوید: چندی پیش در بیمارستان امدادی مشهد به دلیل اینکه پرستار از بیمار بستری شده داخل آی‌سی‌یو خواسته بود ماسک بزند، بیمار ناراحت شده و با دوستانش تماس گرفته است؛ دوستان او با حضور در بیمارستان پرستار را مورد ضرب وجرح قرار داده بودند و اکنون این پرونده از طریق مراجع قضایی در جریان است. به گفته وی علاوه بر همکاران حفاظت فیزیکی، حضور نیروی انتظامی در بیمارستان‌ها به‌ویژه در بخش‌های اورژانس ضروری است، از این رو در حال پیگیری هستیم که این امر در مراکز درمانی محقق شود.

نخعی با بیان اینکه کاهش خشونت علیه پرستاران نیازمند فرهنگ‌سازی است و تا زمانی که این مهم اتفاق نیفتد این مشکل همچنان ادامه دارد، می‌افزاید: خشونت‌های کلامی نوع دیگری از خشونت‌ها علیه پرستاران است که در بیشتر مواقع، پرستاران گزارش نمی‌کنند و هیچ‌گاه آمار دقیقی از این نوع خشونت‌ها موجود نیست.