به گزارش قدس آنلاین طی روزهای اخیر انتشار غزلی از دکتر سرویش تریپاتی، از پژوهشگران و محققان هندی، به زبان فارسی در مدح امام رضا(ع) مورد تحسین شاعران فارسی‌زبان از کشورهای مختلف قرار گرفت. دکتر تریپاتی ساکن شهر بنارس در هندوستان است، طبع شعر دارد و به زبان‌های سنسکریت، هندی و فارسی شعر می‌گوید و تخلص شعری‌اش «سرمست» است.
او در این غزل، ضمن اظهار ارادت به امام رضا(ع)، اشاره‌ای نیز به معارف اسلامی و سیره اهل بیت(ع) دارد؛ موضوعی که در کنار زبان شیرین و رسای شعر «سرمست»، اقبال عمومی به این غزل را ایجاد کرده است.
تریپاتی در گفت‌وگویی با خبرنگار فرهنگی تسنیم، درباره نحوه آشنایی‌اش با امام رضا(ع) و بازتاب آن در این غزل گفت: من این شعر را حدود یک سال پیش سروده‌ام. از آنجا که هندوها و مسلمانان قرن‌ها است که با یکدیگر و در کنار هم در کشور هند زندگی می‌کنند، شناخت خوبی از همدیگر دارند. من نیز با ائمه اطهار(ع) به خصوص امام رضا(ع) از همین رهگذر آشنا شدم.
او با اشاره به مراسم شب شعری درباره دهه کرامت و میلاد امام رضا(ع) ادامه داد: در گروه هند ایران با حضور جمعی از شاعران پارسی‌زبان شب شعری به مناسبت میلاد امام رضا(ع) برگزار شد، من نیز برای شرکت در این مراسم، اطلاعات بیشتری را درباره زندگی این امام همام جمع‌آوری و با افرادی چون علیرضا قزوه و دکتر فرزانه اعظم لطفی مشورت کردم، سپس احساس احترام بیشتری درباره این شخصیت در درونم ایجاد شد. چند روز درباره شخصیت امام رضا(ع) فکر کردم که در نهایت آن غزل سروده سد. برای من افتخار است که بتوانم درباره این شخصیت بزرگ که مورد احترام در ایران است، بنویسم.
تریپاتی با اشاره به میزان شناخت خود از معارف اسلام و ائمه اطهار(ع) گفت: از زمانی که با شاعران ایرانی دوست شدم، دانش و اعتقاد من به مذهب شیعه در حال افزایش است. از آنجا که در دین هندو به ما اینطور آموزش داده شده که به دین و فرهنگ دوستانمان احترام بگذاریم و آنها را نیز دوست بدارم، علاقه من به مسلمانان و فرهنگ ایرانی بیشتر شده است.
این شاعر هندوستانی با اشاره به علاقه خود به مردم و کشور ایران اضافه کرد: از ایران عشق و احترام می‌آموزم و برای همین همیشه سپاسگزار ایران هستم. کشور ایران قدیمی‌ترین دوست کشور هند است؛ در رگ هر دو ملت خون آریایی جاری است و ریشه‌های آنها یکی است؛ بنابراین لازم است که هر دو کشور درباره هم بیشتر بدانند؛ چنان که مولانای بزرگ گفت:
بیا تا قدر یک دیگر بدانیم
که تا ناگه ز یک دیگر نمانیم
تریپاتی علاقه هندوها به مسلمانان را که در آیین‌های مختلف مانند برپایی مراسم عزا در روز عاشورا نمود می‌یابد، برگرفته از ماهیت هندوئیسم دانست و یادآور شد: در قدیمی‌ترین تمدن هند اینطور آموزش داده شده است که هر مذهب، هر انسان و هر پدیده‌ای در جهان مورد احترام است؛ بنابراین ما هندوها هر ذره‌ای از جهان را بخشی از خدا می‌دانیم؛ به همین دلیل ما به تمام تمدن‌ها و بزرگان جهان احترام می‌گذاریم. علاقه ما به مسلمانان بیشتر است؛ چون صدها سال در کنار یکدیگر زندگی کرده‌ایم.
او تصریح کرد: دین متفاوتی داریم، اما فرهنگ ما یکسان است. هندوها و مسلمانان در هند با خشنودی در جشن‌های یکدیگر شرکت می‌کنند و این طبیعت کشور ماست. این طبیعت مانند آب، خالص است و این توانایی را دارد که تمامی فرهنگ‌ها را در خود حل کند. مردم هند از ائمه اطهار اطلاع و آگاهی دارند و این بزرگان مورد احترام مردم کشور هند هستند.
بیشتر بخوانید
غزل سرویش تریپاتی درباره امام رضا(ع) را می‌توانید در ادامه بخوانید:
حبّذا خاکی که از آن مصطفی گل می‌کند
در شبستانش سحر، نور و صدا گل می‌کند
تا که زهرا (س) بی‌علی (ع) تنها نماند در زمین
از درون کعبه روزی مرتضی گل می‌کند
عشق اگر با غیرت و مردی بیامیزد به هم
از زمین تشنه روزی کربلا گل می‌کند
نورِ پاکیزه فقط محدود در یک شهر نیست
از مدینه تا خراسانش رضا گل می‌کند
این خیالِ آستان تو مرا بخشیده مهر
از نگاه آسمان "صل علی.." گل می‌کند
ای امامِ عاشقان این بی‌ثمر را سبز کن
از نگاهِ گرمِ تو صدق و صفا گل می‌کند
دل به پابوس تو آمد، چشم، مشتاق تو شد
در دعای دست مستان «ربنا» گل می‌کند
حسرتِ پابوس و دیدارت مرا دیوانه کرد
خاک «گنگا» نیز با یاد شما گل می‌کند
آمدم از هند تا ایران به امیدِ شفا
در دلم خاکِ خراسان با رضا گل می‌کند
انتهای پیام/
نظر شما