فرمانده نیروی دریایی کشورمان روز گذشته در رژه نیروی دریایی روسیه به عنوان مهمان ویژه شرکت کرد. این حضور از چند جهت برای جمهوری اسلامی اهمیت دارد. نیروی دریایی هر کشور مهمترین نیروی نظامی‌ای است که قدرت دیپلماسی هم دارد. از سوی دیگر روسیه هم به عنوان یک کشور قدرتمند نظامی در حوزه دریایی شناخته می‌شود. باید به این نکته توجه داشت که وقتی روسیه از یک کشور دیگر به عنوان مهمان دعوت می‌کند، معنی آن این است که کشورِ مورد دعوت، از قدرت و نقش‌‎آفرینی ویژه‌ای در حوزه نظامی برخوردار است.

البته حضور نیروی دریایی ایران صرفاً حضور نظامی نیست، بلکه عمق دوستی و نزدیکی دو کشور را  می‌رساند، زیرا تا زمانی که کشورها مراودات سیاسی عمیق و دوستانه‌ای نداشته باشند، این حضور نظامی اتفاق نمی‌افتد. یادمان بیاید که ما دو سال قبل رزمایشی با روسیه و چین داشتیم و سال گذشته نیز هند را به جمع خود اضافه کردیم. در حال حاضر هم این دعوت نشان می‌دهد که سطح مراودات دو کشور به سطح مطلوبی رسیده است، چرا که این برای نخستین بار است که ایران هم در کنار هند و پاکستان در رژه‌ای شرکت می کند که عالی‌ترین مقام روسیه نیز سخنران رسمی آن است.

این حضور، همچنین نشان‌دهنده آمادگی و توان دریایی جمهوری اسلامی ایران نیز هست. چرا که حضور ناوشکن سهند و ناوبندر مکران در قالب طولانی‌ترین مأموریت دریایی ناوگروه‌های تاریخ ارتش ایران در آب‌ها بوده است. این ناوها از اقیانوس اطلس و از سمت دریای شمال وارد سن پترزبوگ شدند. شرکت در این دریانوردی طولانی نشان‌دهنده کارآمدی بالای نظامی نیروی دریایی ایران است.

همچنین باید اضافه کنیم که در روزهای گذشته ناوهای شرکت‌کننده در این رزمایش مورد تحلیل رسانه‌های روسیه قرار گرفتند. این رسانه‌ها و تحلیل‌گران آنها زمانی که می‌خواهند درباره ناوهای هند و پاکستان نظر بدهند، تأکید می‌کنند که این ناوها با کمک نیروی دریایی روسیه ساخته شده و به این مرحله رسیده است، اما زمانی که می‌خواهند درباره ناوهای ایران اظهار نظر کنند، اذعان دارند که ناوهای ایرانی کاملاً بومی ایران است. شاید از این نظر ایران در دنیا منحصر به فرد باشد؛ چرا که هیچ کشوری ناو را به‌تنهایی نمی‌سازد اما ایران به خاطر تحریم‌ها این کار را کرده است.