اوضاع داخلی افغانستان این روزها هر روز بیشتر رو به وخامت می‌گراید. ضعف دولت مرکزی در کنار بدعهدی‌های آمریکا، باعث شده ناامنی در این کشور گسترش یابد. افغانستان برای اتحادیه اروپا بیشتر از جنبه امنیتی و ژئوپلتیکی اهمیت دارد. اهمیت ژئوپلتیکی افغانستان برای اتحادیه در سه محور تروریسم، مهاجرین افغانی و مواد مخدر خلاصه می‌شود. حملات تروریستی القاعده و داعش بارها امنیت کشورهای اروپایی را به مخاطره افکنده و جان بسیاری از شهروندان اروپایی را گرفته است که از جمله مهم‌ترین حملات تروریستی می‌توان به ۲۰۰۴ مادرید، ۲۰۰۵ لندن، پاریس ۲۰۱۵، ۲۰۱۶ بروکسل و ۲۰۱۷ منچستر اشاره کرد. در سال‌های اخیر، شهروندان افغانستان بیشرین تعداد درخواست پناهندگی به کشورهای اتحادیه اروپا را داشتند. همچنین دفتر مبارزه با مواد مخدر و جرایم سازمان ملل متحد برآورد کرده است چیزی حدود ۶۰ درصد از هروئین و مورفین قاچاق‌شده از افغانستان به بازارهای خارجی، به ویژه اروپا منتقل می‌شود. سیاست اتحادیه اروپا از سال ۲۰۰۱ و پس از جنگ با طالبان در چارچوب همکاری با ایالات متحده مبتنی بر صلح‌سازی، دولت‌ ملت‌سازی و دموکراسی‌سازی برای ایجاد صلح و ثبات بادوام و پایدار، شکل‌گیری حکومت دموکراتیک و پیشبرد حقوق بشر از طریق حضور نظامی در قالب ناتو برای تأمین امنیت و کمک به دولت مرکزی و حضور مدنی و آموزشی و ارائه کمک‌های مالی بوده است. خروج نیروهای آمریکایی ضمن تضعیف دولت مرکزی و تسلط مجدد طالبان بر بخش‌های زیادی از افغانستان، در حال حاضر مردم و آینده این کشور را تهدید می‌کند. بحران کنونی افغانستان حاکی از دو واقعیت اساسی است: اولاً؛ سیاست دولت ملت‌سازی و دموکراسی‌سازی توسط اروپایی‌ها در ۲۰ ساله گذشته با وجود پیشرفت‌های مختلفی که در حوزه جمهوریت، حقوق زنان، حقوق اقلیت‌ها و به طور کلی حقوق بشر داشته، با شکست مواجه شده است. ثانیاً؛ افغانستان وارد دوره جدیدی از بی‌ثباتی و ناامنی شده که نتیجه آن افزایش تهدیدها برای اروپا خواهد بود. به نظر می‌رسد اتحادیه اروپا با روبه‌رو شدن و پذیرش واقعیت‌های فوق، راهبرد خود را در قبال افغانستان از رویه گذشته به راهبرد ترمیم‌پذیری، مقاوم‌سازی و نیز ثبات‌سازی در این کشور تغییر خواهد داد. اگر چه اروپا در حال حاضر سیاست صبر و انتظار را در پیش گرفته اما تحولات اخیر، ناگزیر اروپایی‌ها را به سمت بازبینی و تطبیق‌پذیری سیاست خود در افغانستان سوق خواهد داد. در نتیجه، ناچار به پذیرش واقعیت‌های موجود و تغییر راهبرد خود به راهبردهای جدید خواهد شد.