به گزارش قدس آنلاین، ماه محرم ماه عزای بر اباعبدالله الحسین علیه‌السلام است. در این ماه است که شیعیان عترت لباس عزا بر تن می‌کنند و برای سرور و سالار شهیدان نوحه سر می‌دهند؛ خداوند شیعیان را به واسطه همین مقدار توجه به وجود مقدس امام حسین و دور شدن آنها از تعلقات دنیوی، به‌سوی آسمان‌ها ارتفاع می‌دهد و در واقع جامعه را آسمانی می‌کند تا در عمل نشان دهد زندگی، همین ظاهر دنیا نیست بلکه اصل حیات، یعنی با امام بودن، با امام زیستن و در معیت او به عبودیت خدا پرداختن. نمونه عملی این نوع حیات طیبه را در کاروان حسینی و در بین اصحاب آن حضرت در تاریخ می‌خوانیم.
از این جهت اهل بیت وحی توجه زیادی به این ایام داشتند و شیعیان خویش را دعوت به مراقبت از این ماه می‌کردند. میرزا جوادآقای ملکی تبریزی درباره مراقبات ماه محرم می‌نویسد: «سزاوار است حال دوستان آل محمد - که رحمت خدا بر آنان باد - به حکم دوستی و وفا و ایمان به خداوند بلندمرتبه و بزرگ و رسول کریم، در دهه اول محرم تغییر کرده و در دل و سیمای خود، آثار اندوه و درد این مصیبت‌های بزرگ و دردناک را آشکار کنند. باید مقداری از لذائذ زندگی را که از خوردن و نوشیدن و حتی خوابیدن و گفتن به دست می‌آید ترک کرده و مانند کسی باشند که پدر یا فرزند خود را از دست داده است. نباید احترام خود و نزدیکانشان باشد و لازم است که خدا و پیامبر و امامش - رحمت خداوند بر آنان باد - را بیش از خود، فرزندان و نزدیکانش دوست داشته باشد. بنابراین دوستانش باید کارهایی را که مناسب این مصیبت بزرگ است، به خاطر مواسات با آن حضرت در این مصیبت، انجام دهند؛ به گونه‌ای که گویا این مصیبت بر خود، عزیزان و فرزندان یا خویشان آنان وارده شده است. زیرا امام به فرموده جدش(ص) سزاوارتر از آنان نسبت به خودشان است و به این جهت که او این مصیبت‌ها را پذیرفت و وجود شریف خود را فدای پیروان خود کرد تا آنها را از عذاب دردناک رهایی بخشد.»
شب اول:
سیّد ابن طاووس در کتاب «اقبال» برای این شب، چند نماز ذکر کرده است:
اول: ۱۰۰ رکعت که در هر رکعت سوره‌های «حمد» و سوره «توحید» خوانده می‌شود.
دوم: دو رکعت که در رکعت اول سوره های «حمد» و «انعام»، و در رکعت دوم سوره های «حمد» و «یس» خوانده می‌شود.
سوم: دو رکعت که در هر رکعت سوره «حمد» و ۱۱ سوره «توحید» خوانده می شود.
از رسول خدا صلی اللّه علیه و آله روایت شده است: هرکه این دو رکعت نماز را در این شب به‌جا آورد و فردایش را که اول سال است روزه بدارد، مانند کسی است که همه طول سال را همواره کار خیر کرده، و در آن سال محفوظ باشد و اگر بمیرد به بهشت می‌رود.
سیّد ابن طاووس برای هلال این ماه دعای مبسوطی ذکر کرده است.
روز اول:
بدان که روز اوّل محرم، اول سال قمری است و در آن دو عمل وارد شده:
اول: روزه گرفتن؛ در روایت ریان‌بن شبیب از حضرت رضا علیه السلام روایت شده: هرکه در این روز، روزه بدارد و خدا را بخواند خدا دعای او را مستجاب کند، چنان‌که دعای زکرّیا را اجابت فرمود.
دوم: از امام رضا علیه‌السلام روایت شده: رسول خدا صلّی‌الله‌علیه‌وآله روز اول محرم دو رکعت نماز به‌جا می‌آورد و چون فارغ می‌شد، دست‌ها را به آسمان برمی‌داشت و این دعا را «سه مرتبه» می‌خواند: اللّٰهُمَّ أَنْتَ الْإِلٰهُ الْقَدِیمُ، وَهٰذِهِ سَنَةٌ جَدِیدَةٌ ...
منبع: خبرنگاران پویا
انتهای پیام/
نظر شما