به گزارش قدس آنلاین، حجت الاسلام و المسلمین عبدالکریم بهجت پور رییس حوزه علمیه خواهران با اشاره به دو آیه پایانی سوره توبه اظهار داشت: صد و چهارده سوره قرآن در طول بیست و سه سال رسالت پیامبر به تدریج نازل شده است و بنابر نقل قوی آخرین سوره ای که بر پیغمبر اسلام نازل گشته سوره توبه است و یا اینکه دو آیه آخر این سوره آیاتی بود که بر پیغمبر عزیز نازل شد.

وی در ادامه افزود: آنقدر این آیات در لحظات انتهایی حیات شریف پیامبر تازه و به لحظات آخر عمر شریف پیامبر نزدیک بود، که فرصت نشد در بین مسلمانان خوانده شود و بسیاری این آیات را ثبت کنند، لذا وقتی قرآن گردآوری می شد از حذیفه بن یمان که ذوشهادتین بود، تنها این آیات نقل و به همین دلیل مورد قبول قرار گرفت.

استاد حوزه علمیه اذعان داشت: این دو آیه غزل خداحافظ پیغمبر ما است، ارزیابی نهایی خدای متعال از رسولی است که بیست و سه سال تلاش پیگیری را برای رشد و تعالی مردم و به سعادت نشاندن آن ها انجام داد.

وی با بیان اینکه از این آیات دو نکته استفاده می شود، اذعان داشت: خدا رسولی را به سوی شما فرستاده که از جنس خودتان است یعنی مردمی و از جنس شما بود و مثل شما زندگی و دغدغه داشت، پیامبر" عزیز علیه ما عنتم" است یعنی غم پیامبر این است که چرا شما غم دارید، چرا باید عده ای مستضعف باشند، چرا برخی استثمار می شوند و برای رشد، امنیت، اقتدار و آسایش و آرامش شما حریص است.

رئیس حوزه علمیه خواهران خاطرنشان کرد: مومن کسی است که بتواند از این نشانه ها به غیب هستی ارتباط پیدا کند و دستش در دستان پرقدرت خدا قرار بگیرد، همه آنچکه درباره پیامبر گفته می شود، درباره امام عصر (عج) نیز صدق می کند، او از رنج های ما رنج کشیده و می خواهد ما متعالی شویم.

وی با بیان اینکه در اسلام تکلیف است اما اجبار نیست، بیان کرد: اسلام بنده خدا تربیت می کند نه برده خدا و لذا مسائل دین اختیاری است، معصومین برای ما تکلیف می کنند اما تبیین هم دارند و نهایتاً انتخاب را برعهده خود ما می گذارند، لذا در پایان عمر پیامبر، برخی از مردم مسیر معرفی شده را طی نکردند ودر نهایت منجر به کودتا شد.

حجت الاسلام و المسلمین بهجت پور در پایان با اشاره به جامعه مهدوی ابراز داشت: جامعه مهدوی جامعه ای است که خود به نتیجه می رسد، مسیر را انتخاب و با بصیرت در راهی که به تأمین سعادت جامعه ختم می شود حرکت می کند، جامعه مهدوی جامعه جاهل نیست و جامعه ای نیست که به زور شمشیر رشد کرده باشد بلکه جامعه مهدوی، جامعه ای است که خوب انتخاب و با بصیرت و درایت این مسیر را می پیماید.

منبع: رسا

انتهای پیام/