در این سال های اخیر هر چه ترافیک تولید و پخش سریالهای شبکه خانگی بیشتر شد  از آن طرف هم بر تعداد سریال های بدون سر انجام شبکه خانگی افزوده شد.

اولین سریال شبکه خانگی چه بود؟

شاید برخی از شما تصور می کنید که اولین سریال شبکه خانگی بی سرانجام شهرزاد بوده است. در حالیکه اشتباه می کنید. چون این رشته سر دراز دارد و پایه و بنای این بی سرانجام به سالهای خیلی قبل تر از تولید سریال شهرزاد برمی گردد. در واقع نه شهرزاد و نه قلب یخی و امثالهم، هیچکدام جزو اولین های بی سرانجام شبکه خانگی نبوده اند.

اولین سریال بی سرانجام را پیمان قاسمخانی و سیامک انصاری در سال ۱۳۸۵ به نام فضا نوردان برای نمایش شبکه خانگی تولید کردند. یک مجموعه طنز آیتمی که در ۴مجموعه دو قسمتی و همزمان با جام جهانی۲۰۰۶ آلمان ارائه شد که البته تا حدودی هم توانست در جذب مخاطبان موفق باشد.

بدون شک می توان از مهران مدیری به عنوان یکی از کارگردانان پر کار تولید سریال در شبکه خانگی نام برد. کارگردانی که به هر دلیل سلیقه مخاطب را می شناسد و به اصطلاح کننده کار است. سریال قهوه تلخ یکی از تولیدات بی سرانجام شبکه خانگی است که در فاصله سال های ۱۳۸۹تا ۱۳۹۱با تولید ۱۰۲قسمت تهیه و تولید شد. سریالی که توانست مخاطبان زیادی را با خود همراه کند و سرمایه زیاد تری را به جیب دست اندرکاران شبکه خانگی روانه کند.

بعد از آن مجموعه دیگری که در شبکه نمایش خانگی تولید و بعد از سه فصل باز هم بی سر انجام رها شد یک ملودرام معمایی به نام سریال قلب یخی بود.

و بعد از آن شام ایرانی که ظاهرا و باطنا بر گرفته و کپی شده از یک مسابقه پخش شده از شبکه های ماهواره ای بود که در سال ۱۳۹۱توسط بیژن بی رنگ شروع و فصول بعدی آن به کارگردانی سروش صحت، سعید ابوطالب و محمد شایسته ادامه پیدا کرد و همین طور با سریال های ویلای من، رالی ایرانی، ساخت ایران، گنج مظفر، رقص روی شیشه، کرگدان، مانکن، عالیجناب، آقا زاده، ابله، شوخی کردم، شاهگوش و...ادامه پیدا کرد تا در این یکی دو سال اخیر که میدان سرخ، نهنگ آبی، دل، هم گناه، زخم کاری، جزیره و...تا به امروز که با اتمام بی سرانجام هر کدام کلی مخاطب را سرگردان رها کرده است.

پیدا کنید پرتغال فروش را

نبود هزینه لازم جهت ساخت ادامه سریال و یا عدم تسویه مالی با عوامل، تقریبا جزو مهمترین دلایل برای ادامه پیدا نکردن تعداد زیادی از سریال های بی سرانجام شبکه نمایش خانگی است. هر چند مطمئنا نبود یک قانون درست درمدیریت شبکه خانگی و اعمال یکسری سلیقه های شخصی در تغییر ترکیب کار، بازیگران و فیلمنامه در ساخت سری های بعدی برخی از این تولیدات نیز در ایجاد بحران بی سرانجام سریال ها بی تاثیر نیست. نبود یک چرخش مالی نامعلوم در تولید آثار شبکه نمایش خانگی و تغییر در حالت سنتی این شبکه و حضور برخی کارگردانان و تهیه کنندگان نا کاربلد و...همه و همه در ایجاد این داستان موثر بوده است.

مخاطب کجای داستان است؟

حقیقت اینجا است که سریال های شبکه خانگی بدون مخاطب محلی از اعراب ندارد. هر چند به هر شکل هر اثری مخاطبانخاص خودش را دارد ولی طبیعی است اگر محتوا ضعیف باشد و سوژه مورد توجه مخاطب قرار نگیرد مطمئنا مورد توجه مخاطب قرار نخواهد گرفت و همین ماجرا باعث می شود که برخی از این تولیدات در تولید و ارائه فصول بعدی ناموفق باشند.

 چه کسی باید جوابگو باشد؟

با روی کار آمدن دولت جدید بسیاری تصور کردند که ممکن است مسئولیت صدور مجوزهای سریال‌های خانگی به ارشاد بازگردد و البته اسماعیلی وزیر ارشاد هم از لزوم برگزاری جلساتی برای حل و فصل ماجرا سخن گفت. با این حال سید غلامرضا میرحسینی که دبیری شورای جدیدی زیر نظر ریاست صداوسیما را بر عهده دارد می‌گوید طبق قانون این مسئولیت همچنان با صداوسیماست و مجوز از هیچ نهاد دیگری به رسمیت شناخته نمی‌شود.

باید منتظر بود و دید که پیمان جبلی رئیس جدید صدا و سیما چه سیاستگذاری برای این قضیه خواهد داشت. چون ان طور که پیداست این شورا زیر نظر خود ریاست صداوسیماست تا خللی در روند کاری آن با معاونت سیما یا سیمافیلم بوجود نیاید.

انتهای خبر/