به گزارش قدس آنلاین، در دعای روز هفتم ماه مبارک رمضان، نخستین خواسته روزه‌دار از خداوند، یاری بر اقامه روزه و نماز است. البته در ماه رمضان خیلی هم آسان نیست که انسان حال دعا، مناجات و نماز داشته باشد.

بنابراین از خدا می‌خواهیم دست‌گیر ما باشد. در این موارد خدا باید کمک کند که روزه‌دار واقعی باشیم. فقط گرسنگی و تشنگی نباشد. روزه‌دار نه لغوی بشنود و نه لهوی انجام بدهد، نه به سمت ناصواب قدمی بردارد و نه به آنچه نباید، نگاه کند.

در فراز دیگر این دعا از خدا می‌خواهیم ما را از لغزش و خطا دور کند. انسان همواره در معرض آسیب و لغزش است. هر چند گفته‌اند ماه رمضان شیاطین در غل و زنجیر هستند؛ اما این ۱۰۰درصد نیست که انسان محفوظ از خطا و اشتباه باشد. ما نمی‌توانیم مدعی شویم که می‌توانیم از خطا، لغزش و افتادن در دام معاصی مصون باشیم. پیشتر هم گفتم هر مصیبت که بر سر انسان می‌آید پیامد اشتباه و لغزش خودش است و چون انسان نمی‌تواند خود را نگه دارد باید با سپر دعا خودش را حفظ کند و از خدا بخواهد او را کمک کند  از خطا و گناه مصون داشته و در دام گناه نیفتد.

در سومین درخواست از خدا می‌خواهیم ذکر دائم خودت را روزی من کن! ذکر خدا و یاد او نه صرفاً زبانی بلکه عملی بوده و از ویژگی‌های بنده‌های صالح خدا محسوب می‌شود. انسان می‌تواند در لحظه‌ای به توفیق خدا به یادش باشد اما همیشه چنین نیست؛ چرا که ممکن است در زندگی در شرایطی غافل شود! مثلاً به پول و مال و یا جایگاهی برسد که در آنجا از یاد خدا غافل شود.

ما انتقاد می‌کنیم از کسانی که مثلاً اختلاس کرده‌اند؛ اما خود را جای آن‌ها بگذاریم اگر زمینه فراهم باشد در آن شرایط و امکانات ما چنین نمی‌شدیم؟ در طول تاریخ خیلی افراد در مراحلی از زندگی معتقد و زاهد بودند اما مورد آزمایش و امتحان قرار گرفتند. انسان‌هایی در طول تاریخ بودند که دچار لغزش و انحراف شده و سرانجام با ایمان از دنیا نرفتند. بنابراین مداومت بر ذکر پروردگار و اینکه در هر کاری خدا را حاضر و ناظر بداند این بهترین هدیه از سمت خداست که انسان را از لغزش دور می‌کند.

انتهای پیام/