به گزارش قدس آنلاین، مرحوم آیت‌الله آقامجتبی تهرانی، استاد اخلاق در یکی از سخنرانی‌هایش به مناسبت ماه رمضان می‌گوید: خواسته‎‌های انسان از خداوند، خواسته‌‎های مختلفی است. با نگاه به آیات درمی‌یابیم جایی که داعی، اوّل برای خودش دعا می‎‌کند، خواسته‎ و مضمون دعا، مسئله «غفران» است: «رَبَّنَا اغْفِرْ لی وَ لِوالِدَیَّ». پس در غفران، باید خود را بر دیگران مقدَّم کنیم.

قرآن می‌فرماید: خدایا! اوّل من را بیامرز. بعد پدر و مادرم را و بعد سایر مؤمنین و مؤمنات را بیامرز! امّا علت چیست؟

اگر انسان بخواهد دعایش مستجاب شود، ابتدا باید خودش را از گناهان تطهیر کند و بعد دعا کند. من این نکته را غالباً، به‌‏خصوص در لیالی قدر تذکّر می‎‌دهم که اوّل صلوات بفرستید، بعد استغفار کنید، بعد دوباره صلوات بفرستید و بعد حاجات خود را بخواهید. اوّل خودتان را تمیز کنید، آمرزش بخواهید تا خدا گناهانتان را ببخشد؛ حالا اگر با این زبانی که آمرزیده شده دعا کنی، دعایت مستجاب می‎‌شود.

چرا اوّل می‎‌گویم: من را ببخش؟ چون می‎‌خواهم برای شخص دیگری دعا کنم و شرط استجابت دعای من، این است که اوّل خودم را تطهیر کرده باشم. بعد از این درخواست، سراغ دیگران می‌‎رود و علّت اینکه برای آن‌‏ها هم از خدا غفران می‌‎طلبد، بیان می‌شود.

باید توجّه کرد که تقدیم خود در دعا مطلق نیست؛ زیرا فقط در مسئله غفران، انسان باید خود را مقدّم کند؛ امّا در مسائل دیگر به‏‌طور مطلق نیست؛ مثلاً می‎‌فرماید: «رَبَّنَا اغْفِرْ لی وَ لِوالِدَیَّ»(سوره  مبارکه ابراهیم، آیه ۴۱). در مرتبه بعد مشاهده می‌کنیم خاندان و وابستگان و فرزندان انسان مقدّم بر دیگران هستند.

منبع: فارس