این کتاب ۳۴۰صفحه‌ای در دو بخش تهیه شده است؛ بخش اول، مقدمه‌ای است بر سیر تطور زبان فارسی، بررسی گویش شعر خراسان و گویش مشهدی، دلایل از رونق افتادن لهجه مشهدی، راه‌های برون‌رفت از این مشکل و رونق گویش مشهدی. در بخش دوم اشعار شاعران گویشی خراسان و مشهد گردآوری شده و در پایان کتاب هم لغت‌نامه‌ای از لغات و اصطلاحات گویش مشهدی ثبت و ضبط شده است. کلیدری در این اثر اشعار را آوانگاری کرده تا این اثر برای غیرخراسانی‌ها قابل فهم و آسان‌خوان باشد.
ادای دین به مردم مشهد
کلیدری با بیان اینکه «مشهدیات» تذکره شاعران گذشته و امروز شعر گویشی مشهد است، حفظ گویش مشهدی را مهم‌ترین انگیزه نوشتن و گردآوری اثرش عنوان می‌کند. او می‌گوید: فرهنگ، آداب، رسوم و داشته‌های فرهنگی هر شهر، منطقه و هر کشور سنت‌های رایج آن منطقه است که برای مردم جامعه آن منطقه ارزشمند است. همه رفتارها و حرکات ما در جامعه ریشه در فولکلور و ادبیات شفاهی دارد و بدون این گنجینه ما افرادی بی‌هویت، بدون ریشه و معلق خواهیم بود.
او ادامه می‌دهد: نگه داشتن این ادبیات شفاهی ما را از لحاظ فرهنگ، هویت و شناخت فردی همه افراد جامعه قوی‌تر می‌کند. من به عنوان یک شاعر و پژوهشگر خراسانی به این نتیجه رسیدم که ما در خراسان شاعر و نویسندگان خوبی داریم اما در بخش فولکلور و در حوزه شعر اثر قابل توجهی نداریم به بیانی تاکنون کسی در خصوص تذکره شاعران مشهدی کار نکرده و این خلأ بسیار حس می‌شد، شاید اگر این مجموعه گردآوری نمی‌شد و این شعرها فراموش می‌شدند به گویش مشهدی هم آسیب وارد می‌شد. من هر زمان شعرهای این شاعران را می‌خواندم لذت می‌بردم و همیشه از خودم می‌پرسیدم چرا این شعرها در جایی منتشر نشده است. با اینکه مشهدی نبودم و اهل نیشابور و کلیدر هستم اما ۲۰سال زندگی در مشهد موجب شد نسبت به این خلأ بی‌تفاوت نباشم و با گردآوری این مجموعه به نوعی به این شهر ادای دین کنم.
آثار ۴۴ شاعر مشهدی
کلیدری برای گردآوری این مجموعه هم تحقیقات کتابخانه‌ای کرده و هم به شاعران در قید حیات مراجعه کرده و در نهایت آثار ۴۴شاعر از جمله راقم مشهدی، ملک‌الشعرای بهار، شیخ احمد بهار، مهدی اخوان ثالث، عماد خراسانی، یوسف ازغدی، میرخدیوی، امیر برزگر، رضا افضلی و... در این مجموعه منتشر شده است.
این شاعر به نبود حمایت مسئولان در زمینه انتشار چنین آثاری هم اشاره می‌کند و می‌گوید: در ابتدا قرار بود کتاب را با حمایت مدیران فرهنگی شهر چاپ کنم، اما با وجود دوندگی‌های بسیار این وعده عملی نشد و ناچار شدم کتاب را با هزینه شخصی و فقط در تیراژ ۲۰۰تایی چاپ کنم. در حالی که اگر این کتاب در تیراژهای بالاتر منتشر می‌شد، با کیفیت بهتر در اختیار مخاطبان قرار می‌گرفت.
خبرنگار: خدیجه زمانیان
نظر شما