به گزارش قدس آنلاین، ضرب‌المثلی که می‌گوید « از آب‌ کره می‌گیرد» حکایت جوان روستای صمان از توابع شهر فیروزی است که بدون سرمایه و دست‌خالی امروز برای ۱۰۰ نفر شغل ایجاد کرده و آرزویش این است که روزی برسد بتواند برای ۵ هزار نفر اشتغال‌زایی کند.

صبح خروس‌خوان هنوز پای رحیم‌آبادی به بیابان نرسیده زنان و مردان زیادی از روستاهای منطقه گرماب نیشابور تا سلطان‌آباد سبزوار درحالی‌که صورت‌هایشان را از گردوغبار زیاد برخاسته از تردد خودروها و موتورسیکلت‌ها پوشانده‌اند. در انتظارش کنار کیسه‌ها و خورجین‌های پر از گیاهان دارویی روی شن‌های بیابان نشسته‌اند. غبار بیابان و دود غلیظ خودروها آن‌قدر زیاد است که در این نخستین ساعات صبح نسیم سحرگاهی را در خود گم‌کرده است.

زنان و مردان خستگی‌ناپذیر کویر 

اینجا جایی در ۲۵ کیلومتری شهر فیروزه چند صد متری خارج از روستای‌صمان گویی زندگی طور دیگری است. تا چشم کار می‌کند زنان و مردان خستگی‌ناپذیر کویر را می‌بینی که خسته اما پرامید کنار آورده‌هایشان ایستاده‌اند. اینجا همه مشغول‌اند مادری که با کمک پسرانش خورجین‌ها را از موتور پیاده می‌کند. زن و مرد جوانی که بعد از خالی کردن صندوق‌عقب پراید از کیسه‌های بزرگ، حالا کیسه‌های داخل ماشین را بیرون می‌آورند.  پیرمردی که خورجین بزرگ پر از پینه‌اش را با کمک جوانی از پشتش پایین می‌گذارد. به این‌ها اضافه کنید هیاهوی چهارپایان نجیب را که بعد از برداشتن خورجین از پشتشان به‌سختی ماندن را تاب می‌آورند.

جوانی با خوش‌روئی خدا قوتی به همه می‌گوید و خیلی زود همه دست‌به‌کار می‌شوند. با کمک کارگرها کیسه‌ها و خورجین‌ها مملو از گیاهان دارویی به‌نوبت وزن‌گیری و خیلی سریع روی پلاستیک‌های پهن‌شده روی زمین خالی می‌شوند. با خالی شدن کیسه‌ها هوا پُر می‌شود  از  عطر خوش گیاهان دارویی، هر کیسه عطر مخصوص به خود را دارد. بومادران، خارخاسک، شاتره و ناخونک اهالی هر روستا گیاه دارویی خودروی منطقه خود را جمع کرده و برای فروش به صمان آورده‌اند. برای همین رایحه برخاسته از  کیسه‌ها متفاوت اما در یک‌چیز مشترک است‌. همه معطر و بسیار خوشبو! البته بعضی گیاهان علاوه بر بوی خوش زیبا هم هستند. مثل بومادران و ناخونک با آن گل‌های ریز زردرنگ! و یا شاهتره و گل‌های بنفش‌رنگش.

 با خالی شدن کیسه‌ها مردان و زنان نزد جوان می‌روند. وزن گیاهان دارویی جمع‌آوری کرده را می‌گویند و بعد از دریافت پول به‌سرعت محل را ترک می‌کنند. از پیرمردی که خورجین خالی را بر پشت الاغش گذاشته و برای رفتن شتاب دارد ، دلیل عجله او و بقیه را که می‌پرسم، می‌گوید: هر چه عجله کنیم به نفعمان است. تا شب می‌توانیم چند خورجین دیگر علف درمانی به صمان بیاوریم. شاید ۳ بار!!!

 و اینکه روزانه زنان و مردان خسته با کیسه‌های پر به صمان می‌رسند، ساعتی بعد شاد با کیسه‌های تهی به دل کویر می‌زنند. تا بازهم گیاهان دارویی خودرو را از میان شن کویر جمع کنند، ماجرای تکراری اهالی این روستاست.

پُرکردن کامیون‌ها از گیاهان دارویی

با پهن شدن آفتاب در دشت، کامیون به همراه چند کارگر از راه می‌رسد. کارگرانی که نه برای کمک به مردان پای ترازو که برای‌ پُر کردن کامیون از گیاهان دارویی خشک‌شده آمده‌اند. کامیون با چند ده متری فاصله از بساط تحویل کیسه‌ها و ترازوها جایی کنار انبوه گیاهان دارویی پهن‌شده روی پلاستیک توقف می‌کند و کارگران مشغول می‌شوند، بیل‌ها بالا می‌روند و پایین می‌آیند تا کامیون را پُر کنند از گیاهان دارویی نیمه‌خشک چند روز گذشته!

از ابتدای فروردین تا ۳۰ آذرماه روستانشینان فیروزه، نیشابور و سبزوار و حالا قوچان به دل کویر می‌زنند. هر گیاه دارویی که در منطقه‌شان به‌طور خودرو می‌روید را جمع کرده و برای فروش به صمان می‌آورند. آن‌ها که راهشان نزدیک‌تر است تا روزی ۳ بار، اما آن‌ها که از صمان کیلومترها فاصله‌دارند روزی یک‌بار خودروهایشان را مملو از گیاهان دارویی کرده و برای فروش می‌آورند. به همت این جوان خوش‌فکر و خلاق روستانشینان شرقی‌ترین نقطه کشور راه بهره‌مندی از سفره سخاوت کویر را آموختند.اینجا تا چشم کار می‌کند، زمین سبز است‌ سبز از انباشت گیاهان دارویی، اینجا زندگی طور دیگری است. مردمی که تا سال گذشته اندکی بوته‌ گیاهان دارویی را پستوی خانه‌هایشان نگهداری می‌کردند، تا به هنگام بیماری  برای رفع دل‌درد، نفخ، یبوست و یا سنگ کلیه بجوشانند و بخورند. که دیگر نیازی به‌صرف هزینه اضافی برای رفتن به شهر و نزد پزشک نداشته باشند، اما حالا همین گیاه دارویی درآمد خانوارشان را تأمین می‌کند و مرهمی بر زخم‌های زندگی‌شان شده است.

بر خلاف نظر معلمانم به هنرستان کشاورزی رفتم

حسین رحیم‌آبادی  با اشاره‌اینکه از همان دوران بچگی برخلاف دوستانم که علاقه زیاد برای مهاجرت به شهر را  داشتند، اما من عاشق ماندن روستا و  فعالیت کارهای کشاورزی بودم، گفت: در مقطع دبیرستان علیرغم توصیه معلمانم به تحصیل در رشته‌های نظری، با توجه به علاقه‌ای که داشتم هنرستان کشاورزی را انتخاب کردم و در دانشگاه نیز تحصیلم را در رشته گیاهان دارویی ادامه دادم و فارغ‌التحصیل شدم.

وی با اذعان به اینکه پس از اخذ مدرک دانشگاهی به روستایم برگشتم و در کنار پدر و برادرانم مشغول کشت زعفران، زیره، گل‌محمدی، گندم و جو دیم شدم، ابراز کرد: اگرچه به دلیل دانش به‌روز کشاورزی که فراگرفته بودم برداشت محصولات چند برابر بیشتر از کشاورزان باتجربه در روستا شده بود،  اما انجام کار موردعلاقه‌ام با درآمد چند برابری هم نتوانست مرا راضی کند.

این جوان روستایی با اشاره به اینکه من رؤیایی در سر داشتم که در اقلیم خشک و در کویر پر رمل و شن فیرزوه نه‌تنها دست‌نیافتنی بلکه مضحک به نظر می‌رسید، خاطرنشان کرد: بالاخره آموخته‌های علمی به همراه تجربه‌های عملی‌ام به رؤیاهایم رنگ واقعیت بخشید، به‌طوری‌که امروز با دستان خالی و بدون سرمایه شخصی و حمایت ارگان دولتی و غیردولتی روزانه برای ۱۰۰ نفر به‌طور مستقیم ایجاد اشتغال کنم و امیدوارم بتوانم آرزویم که ایجاد ۵ هزار شغل است به‌زودی محقق شود.

شرایط اقلیمی خاستگاه رویش گیاهان دارویی است

کارآفرین روستای صمان با اذعان به اینکه  از بچگی دیده بودم که این گیاهان به‌طور خودرو در بیابان و مزارع ما می‌روید، ابراز کرد: بعد از ورود به دانشگاه و تحصیل در رشته گیاهان دارویی متوجه شدم که این منطقه به دلیل سبک بودن بافت خاک، شرایط اقلیمی و نوع خاک خاستگاه رویش گیاهان دارویی است، ازاین‌رو سال گذشته کنار جاده روستای صمان بنر خرید شاهتره، خارخاسک و گیاهان دارویی را نصب کردم. با این تصور که درنهایت اهالی روستای صمان و روستاهای اطراف فیروزه حداکثر روزی ۵۰۰ کیلو گیاه دارویی برای فروش بیاورند. اما حالا در کمتر از یک سال حجم کار به‌جایی رسیده که روزانه ۱۰ تن گیاه دارویی خریداری می‌کنم و بابت آن ۲۰ میلیون تومان به مردم می‌دهم. به‌جز روستای صمان، روستاهای فیروزه، نیشابور، سبزوار و اخیراً نیز از روستاهای قوچان هم گیاه دارویی برای فروش می‌آورند.

وی با اشاره‌ای به جمعیت در حال تکاپو اذعان کرد: فکر نمی‌کردم کار به اینجا برسد، برای پول نقد مانده‌ام! اما از اینکه مردم کار می‌کنند که شب با دست‌پر به خانه‌هایشان بروند خوشحالم.

رحیم‌آبادی بابیان اینکه روزانه ۱۰۰ نفر بار گیاه دارویی برای فروش می‌آورند، خاطرنشان کرد: بعضی خانوارها که قبل از این محتاج نان شبشان بودند. حالا خانوادگی برای جمع‌کردن گیاهان دارویی به بیابان می‌روند به‌طوری‌که یک خانواده ۶ نفره روزی ۵۰۰ کیلو بار برایم می‌آورد و یک‌میلیون تومان می‌گیرد.

وی ادامه داد:  اشتغال‌زایی بدون سرمایه، کارفرما و یا وسیله خاصی تنها کافی است هرروز خنکای سحر و غروب آفتاب به بیابان بروی و گیاهان خودرو را جمع کنی و هر شب مزد زحمتت را بگیری. من به‌تنهایی کار را به‌جایی رساندم که برای ۱۰۰ نفر اشتغال مستقیم ایجاد شود. اما حالا با استقبال مردم برای گسترش این اشتغال‌زایی باید برای ۲ هکتار زمین مجوز تغییر کاربری بگیرم تا بتوانم سوله‌ای با استانداردهای لازم بسازم‌. تا نگهداری، خشک‌کردن و فرآوری گیاهان انجام شود. زیرا هزینه فرآوری و حمل‌ونقل زیاد است.

این جوان کارآفرین بابیان اینکه به علت نداشتن سوله هرروزه بار گیاهان دارویی را از صمان به نیشابور می‌بریم تا بعد از فرآوری برای استخراج عرق به کاشان، اصفهان و تهران فرستاده شوند، تصریح کرد: برای ساخت سوله، خرید خشک‌کن و پرداخت نقدینگی به مردم حداقل ۴میلیارد تومان وام باید بگیرم و این همکاری بانک‌ها را می‌طلبد.

 وی یادآور شد: به‌تازگی شرکتی را به ثبت رسانده‌ام که باید زمین بعد از تغییر کاربری به نام‌ شرکت ثبت شود تا بدین ترتیب صمان روستای هدف برای ایجاد شغل پایدار شود. ازاین‌رو از مسئولان و مدیران متولی امر برای گسترش و توسعه این اشتغال‌زایی درخواست کمک و همراهی دارم.

انتهای پیام/

منبع: فارس