پیش از سفر هفته گذشته ولادیمیر پوتین به تهران برای حضور در نشست سران «روند آستانه»، مرکز تحلیل راهبردی و فناوری کشور روسیه از هزارو۶۰۰ شهروند روس از سرتاسر این سرزمین نظرسنجی ۶ سؤاله درخصوص اهمیت روابط مسکو و تهران با توجه به تحریم‌های شدید غرب علیه روسیه به عمل آورد که نتایج جالبی دارد.

در بخش اول نظرسنجی به این سؤال پرداخته شده که آیا ایران را برای روسیه کشور دوست می‌دانید؟ در پاسخ به این پرسش  ۴۲درصد بله، ۱۵درصد خیر و  ۴۳درصد نمی‌دانم را به عنوان گزینه‌ مورد نظرشان انتخاب کرده اند. 
در بخش دوم این نظرسنجی، پژوهشگران این پرسش را طرح کرده اند که آیا تقویت روابط ایران و روسیه مهم است ؟ و به این پاسخ‌ها رسیده‌اند؛ ۵۴درصد بله، ۲۱درصد خیر  و ۳۴درصد نمی‌دانم.
در بخش سوم از پاسخ‌های این جامعه آماری هزارو۶۰۰ نفره این پرسش مطرح شده که آیا روسیه باید روابط نظامی و فنی‌اش را با ایران ارتقا ببخشد؟ در پاسخ اما ۵۰درصد با انتخاب گزینه بله و ۱۵درصد گزینه خیر و ۳۵درصد با نمی‌دانم اقدام به ارائه جواب کرده‌اند. 
در بخش چهارم اما مرکز تحلیل راهبردی  روسیه به سراغ نقش اقتصاد در روابط دو کشور رفته است و با طرح این پرسش که آیا قائل به این هستید که روسیه باید روابط اقتصادی‌اش را با ایران گسترش دهد؟ با موافقت ۴۹ درصدی و مخالفت ۱۳درصدی و  ۳۸درصد پاسخ نمی‌دانم روبه‌رو شده‌اند. 
در بخش پنجم این نظرسنجی نیز پرسیده شده که آیا روسیه ضرورتی برای بهره‌گیری از تجربه ایران در خصوص مقابله با فشار تحریمی غرب دارد؟ مخاطبان پاسخ دهنده نیز با ۴۷درصد بله، ۱۷درصد خیر و ۳۶درصد نمی‌دانم به این مسئله پاسخ داده‌اند.
براساس گزارش منتشر شده از سوی مرکز مطالعات شرق شناسی موسوم به «ایراس» پرسش ششم یا همان سؤال پایانی این نظرسنجی به سراغ پیوستن ایران به ائتلاف اقتصادی بریکس رفته است. آن‌ها از جامعه آماری خود پرسیده‌اند که نظر شما درباره پیوستن ایران به گروه بریکس چیست؟ در پاسخ به این پرسش ۵۲درصد از پاسخ دهندگان جواب مثبت داده‌اند و  ۶ درصد از آن‌ها با پاسخ منفی از این سؤال استقبال کرده‌اند. آرای ممتنع به این پرسش ۲۰درصد بوده است و ۲۲ درصد از افراد پاسخ دهنده نسبت به بریکس هیچ اطلاعی نداشته‌اند. 
براساس این نظرسنجی می‌توان به چند نکته اساسی اشاره کرد. ابتدا آنکه در سالیان گذشته که سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران همواره منافع ملی را در ارتباط با دنیای غرب دنبال می‌کرده، خلأ شناخت صحیح از ایران در جوامع شرقی به‌خصوص کشورهایی نظیر روسیه بالا گرفته است. برهمین اساس شاهد آن هستیم که بخش قابل توجهی از این مخاطبان به واسطه عدم شناخت کافی از ویژگی‌های فرهنگی و اجتماعی ایرانی نظر شفافی نسبت به روابط دو کشور ندارند. نکته دوم اینکه، برای تقویت روابط دو کشور یکی از اولویت‌های اساسی ابتکار عمل رسانه‌ای برای معرفی دستاوردها، پیشرفت‌ها، فرهنگ و اراده ملت ایران به همسایگانی‌است که با آن‌ها سهم راهبردی داریم. ضرورت تقویت توریسم و افزایش رفت و آمد بین ایران و کشورهای آسیایی اولویتی است که به مرور زمان مزیت‌های فراوانی به همراه خواهد داشت. از جمله مزیت‌های افزایش ارتباطات اجتماعی بین ایران و این کشورها سرریز ظرفیت مازاد توریسم به حوزه های تجارت و  ترانزیت، رونق تولید، عمران و جذب سرمایه گذار خارجی است. جمهوری اسلامی ایران در سال‌های متمادی به دلیل تحریم‌های ظالمانه غرب و یکسونگری برخی دولت‌ها همواره از مواهب همسایگی با کشورهای اطراف محروم بوده است. ضرورت بازشناسی ایران به ملت‌های شرقی که اشتراکات فرهنگی ویژه‌ای با جمهوری اسلامی دارند، از اهمیت بالایی برخوردار است. تقویت روابط با همسایگان شرقی و اتخاذ سیاست همگرایی منطقه‌ای از سوی دولت سیزدهم اولویتی است که باید به صورت یک سند راهبردی روابط خارجی در دسترس نهادهای اجرایی سیاسی و اقتصادی به‌خصوص دستگاه سیاست خارجی باشد.