به گزارش قدس آنلاین، در ستون معرفی کتاب امروز سراغ کتاب «حسین(ع)؛ عقل سرخ» رفتیم که متن پیاده شده سه جلسه گفت‌وگوی حسن رحیم‌پور ازغدی در خصوص نهضـت امام حسین بن علی(ع) و آرمان شهدای عاشوراست که در سه روز متـوالی ۹، ۱۰ و ۱۱ محرم‌الحرام سال ۸۰ صورت گرفته و به طور زنده از شبکه یک سـیما پخـش شده است. 

در نخستین نشست از این مجموعه که به ترتیب «با عقل در عاشورا»، «عاشورا، پایان تأویل» و «حسین(ع) از مستضعفان می‌گوید» نام دارند، رحیم‌پور ازغدی تلاش می‌کند به این پرسش پاسخ دهد که چه شد ۵۰ سال پس از رحلت رسول خدا معادله قوا در جامعه و حکومت ۱۸۰درجه تغییر کرد، همه چیز معکوس شد و معروف به جای منکر نشست؟ او در پاسخ مفصل به این پرسش از این فرایند به «تغییر طعم اسلام» تعبیر می‌کند و می‌گوید: «در سال ۶۱هجری همه چیز به ظاهر درست و طبیعی بود و تـوده مـردم و افکار عمومی، اوضاع را چندان غیرطبیعی نمی‌دیدند. همه چیز در دستگاه‌های تبلیغاتی توجیـه شده بود. 

در سال ۶۱هجری هم مثل قبل بر مأذنه‌ها شعار توحید می‌دادند و مردم رو به قبله نماز می‌گزاردند؛ اما طعم اسلام تغییر کرده بود. شهر، شهر اسلام بـود و نبـود. مـردم مسلمان بودند و نبودند. حکومت دینی بود و نبود. «بود» به این معنا که در مجالس، حرف از دین و پیغمبر و قرآن بود؛ «نبود» به این معنا که بیشتر احکام حکـومتی اسـلام و در رأس آن، اجرای عدالت اسلامی و اجرای بدون تبعیض حدود الهی و قوانین حکومتی، ترک شـده بود. در حاشیه همین شهر اسلامی بود که گردن حسین بن علی(ع) را زدنـد و دختـران بنیان‌گذار و مؤسس مدینه دینی و جامعه اسلامی را به زنجیر کشیدند». 

او در دومین این نشست‌ها سراغ کالبدشکافی این مسئله می‌رود که چه شد جامعه اسلامی دورانی را به خود دید که فردی چون یزید که به فسق و فساد شهره بود برای مسئولیت زمامداری بر این جامعه مطرح شد و در پاسخ به آن به دو مسئله عمده اشاره می‌کند؛ نخستین مورد، خزیدن باندهای فاسد قدرت‌طلب، ابتدا در گوشه‌ای از حاکمیـت و سپس نفوذ به لایه‌های عمیق‌تر به منظور تغییر اصول نهضت پیامبر(ص) است و دوم، فاسد شدن و در پی دنیا افتادن بعضی از سران سابقه‌دار جهان اسـلام بود که آن‌ها را بدل به سرمایه‌داران بزرگ و رانتخواران حکومتی کرد.
آخرین فصل این کتاب، همچنان که از عنوانش مشخص است، روایت مستضعفان از زبان حسین بن علی(ع) است. رحیم‌پور در این بخش از گفتار خود به شرح خطبه منایی حرف می‌زند که به باور او: «کاملاً نشان می‌دهد که سیدالشهدا(ع) از مدت‌ها قبل می‌دیدند که شیب سیاسـی و اجتماعی به سمت کربلاست و عطر عاشورا در فضا هست و از این رو افکار عمـومی را از مدت‌ها قبل آماده می‌کردند و اخطارهای قبلی می‌دادند و زمینه را می‌ساختند برای اتفاقی کـه قرار است چند ماه بعد بیفتد».