به گزارش قدس آنلاین، این شاعر آیینی پیشکسوت درباره تأثیر قرار گرفتن در مراسم‌های مذهبی در دوران کودکی بر فضای فکری و فعالیت‌هایش گفت: خدا این توفیق را به من داد که از کودکی خدمتگزار  امام حسین (ع) بودم و از سن ۶ سالگی هیئتی را با بچه‌ها راه انداختیم. خانه‌مان هم زیر گلدسته حضرت علی‌بن حمزه (ع) بود. اولین شعری که گفتم که نوحه‌ای معروف شد، « گهواره خالی قنداقه خونین /لایی لایی از سفر برگشته رودم. لایی اصغر» بود.

 او سپس درباره وضعیت شعر عاشورایی اظهار کرد: نسبت به سال‌های پیش، وضعیت شعر عاشورایی بسیار خوب شده است، البته بگذریم از این‌که در فضای مجازی برخی، شعرها را همین‌طوری پخش می‌کنند. اما به طور کلی حرکت بسیار خوبی شروع شده و الحمدالله شعرهای آیینی مخصوصا، شعرهای کربلایی و امام حسینی (ع) بسیار عالی‌ست.

 ده‌بزرگی با اشاره به برگزاری «شب‌های شعر عاشورا» در بنیاد "دعبل خزایی" بیان کرد: از برگزاری شب شعر عاشورا ۲۷ سال است که سپری می‌شود. از روزی که شروع به این کار کردیم، برای امام حسین (ع) گام گذاشتیم و سال بعد برای حضرت زینب (س). اما دیدم این کار نتیجه‌ای را که می‌خواهیم، نمی‌دهد و شکوفایی که باید در این زمینه باشد، با موضوع عام جواب نمی‌دهد. طرحی را آماده کردیم که هر سال شخصیت‌هایی را معرفی کنیم تا شاعران سراسر کشور روی این موضوع خاص کار کنند.

 او افزود: شخصیت‌هایی که معرفی کردیم حضرت ابوالفضل (ع)، حبیب‌ ابن مظاهر، پیامبر اکرم (ص) و امام حسین (ع)، حضرت زهرا (س) و امام و حسین(ع)،  امیرالمومنین (ع) و امام حسین(ع)، حضرت ولی‌عصر(عج) و امام حسین (ع) و شخصیت‌ها دیگری مانند "جون بن حوی"(غلام ابوذر بوده که بعد به خدمت امام حسین(ع) می‌رسد)، حضرت ام ‌البنین (س) که برای او کم کار شده بود یا برای حضرت رباب(س) اصلا کار نبود و کار شد. امسال هم موضوع ما حواریون امام حسین (ع) بود. حواریون مسیحیانی هستند که در نهضت امام حسین (ع) به شهادت رسیدند از جمله وهب، مادرش و همسرش هانیه که میانه راه با امام حسین (ع) برخورد می‌کنند و به رکاب ایشان در می‌آیند، وهب شهید می‌شود و اولین زن شهیدی که داریم هانیه است. این‌ها کارهایی است که انجام شده والحمدالله بار داده است.

نماینده بنیاد "دعبل خزاعی" در استان فارس درباره موانع و چالش‌هایی که در زمینه شعر آیینی وجود دارد، گفت: موانع اصلی دو چیز است که اگر آن‌ها را هر کسی داشته باشد، دیگر مانعی برای او نیست؛ یک مطالعه عمیق تاریخ و به قولی «مقتل» و دوم ذوق و ارادات نسبت به معصوم. اگر این دو را داشته باشند، کارهای شایسته‌ای انجام می‌شود. اما برخی نه مطالعه دارند و نه شوق و ذوقی، فقط می‌خواهند چیزی برای امام حسین(ع) گفته باشند تا وارد میدان شوند که البته شعر آن‌ها، ماندگار نخواهد بود.

 او سپس با اشاره به تحریف‌هایی که گه‌ گاه در شعرهای آیینی به چشم می‌خورد، تأکید کرد: زمانی که می‌گویم شعرهای باید پشتوانه مطالعاتی داشته باشند برای همین موضوع است. اگر شاعر پشتوانه داشته باشد، وارد تحریف نمی‌شود. کسانی که تازه وارد این حوزه می‌شوند، گاه چیزهایی می‌گویند که هیچ‌جای تاریخ چنین چیزی وجود نداشته است. باید خیلی مراقب این تحریف‌ها باشیم.

این شاعر درباره مداحی‌های ضعیفی که گاه در تلویزیون هم راه پیدا می‌کنند، نیز گفت: الان رسانه‌ها به نحوی شده که هر کسی بلندگو به دست می‌گیرد. مداح به کسی می‌گویند که ممدوح خود را بشناسد و عاشق به کسی می‌گویند که معشوق خود را بشناسد. شناخت صد ‌در صد نه، دست‌کم هفتاد درصدی داشته باشد تا زمانی که بلندگو به دست می‌گیرد، بتواند حرف خود را بزند. 

احد ده‌بزرگی در ادامه بیان کرد: برخی از مداحان متأسفانه کارشان فصلی است و ماه محرم که می‌شود، عشقش می‌کشد که بیاید و برای امام حسین(ع) چیزی بخواند اما زمانی که می‌خواند، شعر سست و ضعیفی پیدا می‌کند و شروع به خواندن می‌کند. گاه خودش هم نمی‌داند چه می‌خواند و مخاطبانش چه کسانی هستند. سازمان تبلیغات باید بر این‌ها نظارت و رسیدگی کند.

انتهای پیام/

منبع: ایسنا