در روزهایی که دولت تل آویو، آشکارا از حمله به ایران سخن می‌گوید، قرار است فیلم «قهرمان» در اسرائیل اکران شود. فرهادی، اما نه به اعتراض کاربران ایرانی به اکران قهرمان در سرزمین‌های اشغالی واکنشی نشان داده و نه در خصوص رجزخوانی اسرائیلی‌ها علیه ایران حرفی زده‌است، او مانند همه سال‌های گذشته تصمیم گرفته تا سکوت کند و بگذارد به واسطه پخش‌کننده‌های خارجی فیلم، آثارش از سینماهای اسرائیل سر دربیاورد تا لابد عواقب مخالفت با این کار دامنگیرش نشود.
اعتراض به سیاست‌های نژادپرستانه اسرائیل و اشغالگری این رژیم در سرزمین فلسطین که با نسل‌کشی صاحبان اصلی و راندن آن‌ها از خانه و کاشانه همراه بوده‌است، یک موضوع جهانی است. در کنار اعتراض سیاسی دولت‌ها، مردم کشورهای مختلف به مناسبت‌هایی مانند «روز قدس» اعتراض خود را به سیاست‌های آپارتایدی اسرائیل اعلام کرده و جنبش BDS چند سالی است با حضور پررنگ هنرمندان بین‌المللی تشکیل شده‌است. این جنبش با تحریم کالاهای ساخت اسرائیل رژیم صهیونیستی را به خاطر توسعه شهرک‌ها و نیز اشغالگری تحت فشار قرار داده‌است. هنرمندانی مانند «راجر واترز» یا «کن لوچ» بارها اسرائیل را تحریم کرده‌اند، برای آن‌ها مسئله فلسطین مهم‌تر از جلب حمایت لابی اسرائیلی در امریکا و اروپا است. با این حال فیلمساز ایرانی گویا در جهان دیگری سیر می‌کند! فرهادی که در فیلم‌هایش تلاش می‌کند تا حد زیادی به رئالیسم نزدیک شود و ارتباطات انسانی را به شکل معمول به تصویر بکشد تا آن را برای مخاطب باورپذیرتر کند، در زندگی خود سعی کرده‌است برخلاف فیلم‌هایش، بسیار محتاطانه روی خطوطی حرکت کند تا به قول معروف نه سیخ بسوزد و نه کباب حمایت خارجی را از دست بدهد!
داشتن دو جایزه اسکار و دریافت چندین جایزه مهم از فستیوال‌های کن و برلین و دیگر جشنواره‌های معتبر سینمایی باعث شده فرهادی که در فیلم‌هایش در مذمت دروغ سخن می‌گوید و قهرمان فیلم‌هایش را به خاطر راستگویی می‌ستاید، در برابر جنایت‌های اسرائیل در فلسطین، سیاست خاصی در پیش بگیرد؛ سیاست «شتر دیدی ندیدی!» سیاستی است که فیلمساز ایرانی با اجرای آن حاضر می‌شود تمام فیلم‌هایش در اسرائیل روی پرده سینما بروند. از «جدایی نادر از سیمین» تا «قهرمان» فیلم‌های فرهادی هستند که در سینماهای رژیم صهیونیستی چشم قاتلان کودکان فلسطینی را نوازش داده‌است.
فرهادی در رفتار خود همواره تلاش کرده محتاط باشد. او بر خلاف عرفی که میان هنرمندان ایرانی و حتی جهانی است، با رسانه‌های اسرائیلی مصاحبه می‌کند و در مقابل وقتی صحبت از محکومیت کشتار کودکان فلسطینی از سوی اسرائیل می‌شود، فرهادی با به دست گرفتن پلاکارد «کشتار همنوعان خود را متوقف کنید»، کم‌رنگ‌ترین نوع محکومیت را به رخ سایرین می‌کشد. این فیلمساز، اما در ایران نامش را پای تندترین بیانیه‌های سیاسی در مورد مسائل داخلی می‌نویسد تا نشان دهد نسبت به جمهوری اسلامی موضع تندی دارد. کارگردان «همه می‌دانند»، حتی به اندازه خاویر باردم و پنه لوپه کروز بازیگران این فیلم که در محکومیت حمله اسرائیل به غزه واکنش تندی داشتند و با خشم لابی صهیونیست‌ها روبه‌رو شدند، نخواسته است خود را در ماجرای فلسطین دخیل کند.
رسانه‌های اسرائیلی می‌گویند فیلم‌های فرهادی در سرزمین‌های اشغالی با استقبال خوب یهودیان مهاجر از ایران مواجه می‌شود. جمعیتی محدود که می‌توانند فیلم‌های فرهادی را از پلتفرم‌های اکران آنلاین فیلم در امریکا و اروپا هم تماشا کنند، اما اسرائیل دوست دارد فیلم‌های فرهادی را در فستیوال‌های فیلم و سینماهای حیفا و اورشلیم داشته باشد تا از آن به عنوان ابزار سیاسی استفاده کند.
فرهادی اولین فیلمساز ایرانی نیست که فیلم‌هایش در اسرائیل اکران می‌شود. پیش‌تر چند فیلم از کارگردانان ایرانی به انحای مختلف از فلسطین اشغالی سر در آورده‌است و محسن مخملباف، فیلمساز تندرو اول انقلاب، با سفر به سرزمین‌های اشغالی فیلم سینمایی درباره بهائیان ساخته‌است. با این حال، فرهادی به واسطه اعتبار سینمایی‌اش چه در داخل ایران و چه در سطح جهان با دیگر کارگردان سینمای ایران متفاوت است، برای همین حضور فیلم‌های فرهادی در سینماهای اسرائیلی بیشتر از دیگران رسانه‌ای می‌شود و به گونه‌ای تبلیغ می‌شود که انگار فرهادی محتاط و سیاستمدار می‌خواهد آشکارا برخلاف رسم هنرمندان جهان علیه اسرائیل رفتار کند.

منبع: روزنامه جوان