به گزارش قدس آنلاین، هفته گذشته و پیش از تلاش هادی مطر برای اعدام سلمان رشدی در نیویورک، در سیزدهمین قسمت از فصل کوفه برنامه تلویزیونی «سوره»، موضوع فتوای امام برای کشتن نویسنده کتاب «آیات شیطانی» و نسبت این مقوله با ماجرای عدم کشتن عبیدالله بن زیاد در خانه هانی توسط حضرت مسلم(ع) به بحث گذاشته شد

حجت‌الاسلام محسن قنبریان در تمایز میان این دو مقوله نکاتی را مطرح کرد که می‌خوانید.

اسلام علوی برخلاف اسلام اموی، فَتک ندارد و مسلم(ع) به این خاطر عبیدالله را در خانه هانی غافلگیرانه نزد. البته باید میان «فتک» و «اغتیال» تفاوت قائل شد. فتک غیر از اغتیال است. هر دو کشتن غافلگیرانه است اما در فتک نوعی امان و تأمین وجود دارد برعکس اغتیال که در حالت جنگی و رفع امان است. واضح و روشن است اینکه به کسی امان بدهی و بعد او را بکشی، قطعاً اسلام چنین چیزی را اجازه نداده است.

مثلاً اگر کسی را که فرمانده جوخه ترور سردار سلیمانی بوده در شهر خودش بزنیم، این فتک نیست چرا که او متجاوز است و ما در جنگ با او هستیم. او از ما می‌کشد و ما نیز از او می‌کشیم. این اغتیال است ولی فتک نیست. الاسلام قید الفتک... به هر حال اغتیال یکی از اصول جنگ است. اینکه سلمان رشدی در پناه و امان ما نیست و اصلاً نخست اعلان رسمی شده است و بعد هم در امان دشمن ماست، اگر یک مصطفی مازحی پیدا شود و او را هتک کند ما به این فتک نمی‌گوییم. این هم جزو اغتیال طبقه‌بندی می‌شود. اگر کسی در خانه ما آمد و ورود بر خانه کرد و میهمان ما شد این یک امان است. حالت جنگی نبوده که بگوییم امان‌نامه داده‌اند، اینجا اگر کسی میهمان خودش را بکشد دچار فتک شده و مسلم بن عقیل در چنین موقعیتی بود. زدن سلمان رشدی پس از اعلام عمومی و زیر تأمین دشمن بودنش، فتک نیست.

خبرنگار: نیکوکار

انتهای پیام/