مردمان سرزمین قهوه و فوتبال در حالی روز گذشته برای انتخاب رئیس‌جمهور پای صندوق رأی رفتند که نگرانی‌ها از انتقال پرتنش قدرت و احتمال بروز ناآرامی‌های خشونت‌آمیز داخلی پس از این ماراتن سیاسی در این کشور افزایش یافته است.
«ژائیر بولسونارو»، رئیس‌جمهوری راست‌گرای کنونی و «لوئیز ایناسیو لولا داسیلوا»، رئیس جمهوری پیشین که از سوی چپ‌گرایان حمایت می‌شود دو رقیب اصلی این رقابت بودند.
انتخابات برزیل درمجموع ۱۱ نامزد رسمی داشت اما براساس نظرسنجی‌ها و فضای سیاسی، شانس پیروزی آن‌ها تقریباً صفر بود. دوئل اصلی میان بولسونارو و داسیلواست. براساس نظرسنجی دیتافولها، داسیلوا با اختلاف ۱۴درصد از رقیب خود جلوتر است و اگر مشارکت در انتخابات بالا باشد امکان پیروزی مستقیم او در دور اول وجود دارد.
رئیس‌جمهور فعلی، ژایر بولسونارو ۶۷ ساله است، پوپولیست راست افراطی، فردی که به «ترامپ برزیل» مشهور است. او به‌خاطر سیاست‌هایی که جنگل‌زدایی در جنگل‌های آمازون را تسریع می‌کرد، استقبال از داروهای اثبات‌نشده بر سر واکسن‌های کووید۱۹ و حملات شدیدش به رقبای سیاسی، قضات و متخصصان بهداشت، خشم در داخل و خارج از کشور را برانگیخت. رقیبش، داسیلوای ۷۷ ساله، از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۰ به مدت دو دوره رئیس‌جمهور برزیل بود؛ اما سپس به اتهام فساد مالی به زندان رفت. این اتهام‌ها بعداً رد شد و اکنون پس از ماه‌ها پیشروی در نظرسنجی‌ها، آماده است رستاخیز سیاسی خیره‌کننده‌ای را تکمیل کند.
اما آنچه این انتخابات را نسبت به گذشته متمایز کرده مواضع سیاسی بولسونارو است.بسیاری نگران‌اند وی پس از اعلام نتایج، سلامت انتخابات را زیرسؤال ببرد و برزیل وارد بحران داخلی شود. چنین رویه‌ای می‌تواند پیامدهایی مانند حمله حامیان ترامپ، رئیس‌جمهوری پیشین آمریکا به ساختمان کنگره در ۶ ژانویه ۲۰۲۱ داشته باشد. آن‌ها همچنین درباره خطر کنار گذاشتن رویه‌های دموکراتیک و حتی کودتای احتمالی در صورت باخت رئیس جمهور هشدار می‌دهند. این در حالی است که برزیل میان سال‌های ۱۹۶۴ تا ۱۹۸۵ تحت حاکمیت نظامی رهبران اقتدارگرا بود. امروز بولسونارو به عنوان میراثدار نظامیان پیشین، در قاب یک دیکتاتور توصیف شده است.
در نهایت اینکه چپ‌گرایان به‌تازگی در آمریکای لاتین پیروزی‌های خیره‌کننده‌ای کسب کرده‌اند و برزیل هم در مسیر پیوستن به این قطار است. بولیوی، شیلی، ونزوئلا و کلمبیا در سال‌های اخیر صحنه بازگشت جریان‌های چپ به قدرت بوده‌اند؛ امری که حامل تهدیدهایی برای غرب به‌ویژه آمریکا شد؛ تا جایی که حتی برخی کارشناسان معتقد بودند واشنگتن، حیاط خلوت خود را به‌طور کامل از دست داده است.

خبرنگار: هدایت جاویدان